آتش شهوت که شعله می‏زدی ** سبزه‏ی تقوی شد و نور هدی‏

آتش خشم از شما هم حلم شد ** ظلمت جهل از شما هم علم شد

آتش حرص از شما ایثار شد ** و آن حسد چون خار بد گلزار شد

چون شما این جمله آتشهای خویش ** بهر حق کشتید جمله پیش پیش‏

نفس ناری را چو باغی ساختید ** اندر او تخم وفا انداختید 2565

بلبلان ذکر و تسبیح اندر او ** خوش سرایان در چمن بر طرف جو

داعی حق را اجابت کرده‏اید ** در جحیم نفس آب آورده‏اید

دوزخ ما نیز در حق شما ** سبزه گشت و گلشن و برگ و نوا

چیست احسان را مکافات ای پسر ** لطف و احسان و ثواب معتبر

نی شما گفتید ما قربانی‏ایم ** پیش اوصاف بقا ما فانی‏ایم‏ 2570

ما اگر قلاش و گر دیوانه‏ایم ** مست آن ساقی و آن پیمانه‏ایم‏

بر خط و فرمان او سر می‏نهیم ** جان شیرین را گروگان می‏دهیم‏

تا خیال دوست در اسرار ماست ** چاکری و جان سپاری کار ماست‏

هر کجا شمع بلا افروختند ** صد هزاران جان عاشق سوختند

عاشقانی کز درون خانه‏اند ** شمع روی یار را پروانه‏اند 2575

ای دل آن جا رو که با تو روشن‏اند ** وز بلاها مر ترا چون جوشن‏اند

ز آن میان جان ترا جا می‏کنند ** تا ترا پر باده چون جامی کنند

در میان جان ایشان خانه گیر ** در فلک خانه کن ای بدر منیر

چون عطارد دفتر دل واکنند ** تا که بر تو سرها پیدا کنند

پیش خویشان باش چون آواره‏ای ** بر مه کامل زن ار مه پاره‏ای‏ 2580

جزو را از کل خود پرهیز چیست ** با مخالف این همه آمیز چیست‏

جنس را بین نوع گشته در روش ** غیبها بین گشته عین از پرتوش‏

تا چون زن عشوه خری ای بی‏خرد ** از دروغ و عشوه کی یابی مدد

چاپلوس و لفظ شیرین و فریب ** می‏ستانی می‏نهی چون زر به جیب‏

مر ترا دشنام و سیلی شهان ** بهتر آید از ثنای گمرهان‏ 2585

صفع شاهان خور مخور شهد خسان ** تا کسی گردی ز اقبال کسان‏

ز آنک از ایشان خلعت و دولت رسد ** در پناه روح جان گردد جسد

هر کجا بینی برهنه و بی‏نوا ** دان که او بگریخته ست از اوستا

تا چنان گردد که می‏خواهد دلش ** آن دل کور بد بی‏حاصلش‏

گر چنان گشتی که استا خواستی ** خویش را و خویش را آراستی‏ 2590

هر که از استا گریزد در جهان ** او ز دولت می‏گریزد این بدان‏

پیشه‏ای آموختی در کسب تن ** چنگ اندر پیشه‏ی دینی بزن‏

در جهان پوشیده گشتی و غنی ** چون برون آیی از اینجا چون کنی‏

پیشه‏ای آموز کاندر آخرت ** اندر آید دخل کسب مغفرت‏

آن جهان شهری است پر بازار و کسب ** تا نپنداری که کسب اینجاست حسب‏ 2595

حق تعالی گفت کاین کسب جهان ** پیش آن کسب است لعب کودکان‏

همچو آن طفلی که بر طفلی تند ** شکل صحبت کن مساسی می‏کند

کودکان سازند در بازی دکان ** سود نبود جز که تعبیر زبان‏

شب شود در خانه آید گرسنه ** کودکان رفته بمانده یک تنه‏

این جهان بازی‏گه است و مرگ شب ** باز گردی کیسه خالی پر تعب‏ 2600

کسب دین عشق است و جذب اندرون ** قابلیت نور حق دان ای حرون‏

کسب فانی خواهدت این نفس خس ** چند کسب خس کنی بگذار بس‏

نفس خس گر جویدت کسب شریف ** حیله و مکری بود آن را ردیف‏

بیدار کردن ابلیس معاویه را که خیز وقت نماز است‏

در خبر آمد که آن معاویه ** خفته بد در قصر در یک زاویه‏

قصر را از اندرون در بسته بود ** کز زیارتهای مردم خسته بود 2605

ناگهان مردی و را بیدار کرد ** چشم چون بگشاد پنهان گشت مرد

گفت اندر قصر کس را ره نبود ** کیست کاین گستاخی و جرات نمود

گرد برگشت و طلب کرد آن زمان ** تا بیابد ز آن نهان گشته نشان‏

از پس در مدبری را دید کاو ** در در و پرده نهان می‏کرد رو

گفت هی تو کیستی نام تو چیست ** گفت نامم فاش ابلیس شقی است‏ 2610