می‏نمود آن مکر ایشان پیش او ** یک به یک ز آن سان که اندر شیر مو

موی را نادیده می‏کرد آن لطیف ** شیر را شاباش می‏گفت آن ظریف‏

صد هزاران موی مکر و دمدمه ** چشم خوابانید آن دم ز ان همه‏

راست می‏فرمود آن بحر کرم ** بر شما من از شما مشفق‏ترم‏

من نشسته بر کنار آتشی ** با فروغ و شعله‏ی بس ناخوشی‏ 2855

همچو پروانه شما آن سو دوان ** هر دو دست من شده پروانه ران‏

چون بر آن شد تا روان گردد رسول ** غیرت حق بانگ زد مشنو ز غول‏

کاین خبیثان مکر و حیلت کرده‏اند ** جمله مقلوب است آنچ آورده‏اند

قصد ایشان جز سیه رویی نبود ** خیر دین کی جست ترسا و جهود

مسجدی بر جسر دوزخ ساختند ** با خدا نرد دغاها باختند 2860

قصدشان تفریق اصحاب رسول ** فضل حق را کی شناسد هر فضول‏

تا جهودی را ز شام اینجا کشند ** که به وعظ او جهودان سر خوشند

گفت پیغمبر که آری لیک ما ** بر سر راهیم و بر عزم غزا

زین سفر چون باز گردم آن گهان ** سوی آن مسجد روان گردم روان‏

دفعشان کرد و به سوی غزو تاخت ** با دغایان از دغا نردی بباخت‏ 2865

چون بیامد از غزا باز آمدند ** چنگ اندر وعده‏ی ماضی زدند

گفت حقش ای پیمبر فاش گو ** غدر را ور جنگ باشد باش گو

گفت ای قوم دغل خامش کنید ** تا نگویم رازهاتان تن زنید

چون نشانی چند از اسرارشان ** در بیان آورد بد شد کارشان‏

قاصدان زو باز گشتند آن زمان ** حاش لله حاش لله دم زنان‏ 2870

هر منافق مصحفی زیر بغل ** سوی پیغمبر بیاورد از دغل‏

بهر سوگندان که ایمان جنتی است ** ز انکه سوگندان کژان را سنتی است‏

چون ندارد مرد کژ در دین وفا ** هر زمانی بشکند سوگند را

راستان را حاجت سوگند نیست ** ز انکه ایشان را دو چشم روشنی است‏

نقض میثاق و عهود از احمقی است ** حفظ ایمان و وفا کار تقی است‏ 2875

گفت پیغمبر که سوگند شما ** راست گیرم یا که سوگند خدا

باز سوگند دگر خوردند قوم ** مصحف اندر دست و بر لب مهر صوم‏

که به حق این کلام پاک راست ** کان بنای مسجد از بهر خداست‏

اندر آن جا هیچ مکر و حیله نیست ** اندر آن جا ذکر و صدق و یا ربی است‏

گفت پیغمبر که آواز خدا ** می‏رسد در گوش من همچون صدا 2880

مهر در گوش شما بنهاد حق ** تا به آواز خدا نارد سبق‏

نک صریح آواز حق می‏آیدم ** همچو صاف از درد می‏پالایدم‏

همچنان که موسی از سوی درخت ** بانگ حق بشنید کای مسعود بخت‏

از درخت إنی أنا الله می‏شنید ** با کلام انوار می‏آمد پدید

چون ز نور وحی در می‏ماندند ** باز نو سوگندها می‏خواندند 2885

چون خدا سوگند را خواند سپر ** کی نهد اسپر ز کف پیکارگر

باز پیغمبر به تکذیب صریح ** قد کذبتم گفت با ایشان فصیح‏

اندیشیدن یکی از صحابه به انکار که رسول (ص) چرا ستاری نمی‏کند

تا یکی یاری ز یاران رسول ** در دلش انکار آمد ز آن نکول‏

که چنین پیران با شیب و وقار ** می‏کندشان این پیمبر شرمسار

کو کرم کو ستر پوشی کو حیا ** صد هزاران عیب پوشند انبیا 2890

باز در دل زود استغفار کرد ** تا نگردد ز اعتراض او روی زرد

شومی یاری اصحاب نفاق ** کرد مومن را چو ایشان زشت و عاق‏

باز می‏زارید کای علام سر ** مر مرا مگذار بر کفران مصر

دل به دستم نیست همچون دید چشم ** ور نه دل را سوزمی این دم به خشم‏

اندر این اندیشه خوابش در ربود ** مسجد ایشانش پر سرگین نمود 2895

سنگهاش اندر حدث جای تباه ** می‏دمید از سنگها دود سیاه‏

دود در حلقش شد و حلقش بخست ** از نهیب دود تلخ از خواب جست‏

در زمان در رو فتاد و می‏گریست ** کای خدا اینها نشان منکری است‏

خلم بهتر از چنین حلم ای خدا ** که کند از نور ایمانم جدا

گر بکاوی کوشش اهل مجاز ** تو به تو گنده بود همچون پیاز 2900