می‏گوند این جایگه کفتار نیست ** از برون جویید کاندر غار نیست‏

این همی‏گویند و بندش می‏نهند ** او همی‏گوید ز من بی‏آگهند

گر ز من آگاه بودی این عدو ** کی ندا کردی که آن کفتار کو

دعوی‏کردن آن شخص که خدای تعالی مرا نمی‏گیرد به گناه و جواب گفتن شعیب علیه السلام مر او را

آن یکی می‏گفت در عهد شعیب ** که خدا از من بسی دیده ست عیب‏

چند دید از من گناه و جرمها ** و ز کرم یزدان نمی‏گیرد مرا 3365

حق تعالی گفت در گوش شعیب ** در جواب او فصیح از راه غیب‏

که بگفتی چند کردم من گناه ** و ز کرم نگرفت در جرمم اله‏

عکس می‏گویی و مقلوب ای سفیه ** ای رها کرده ره و بگرفته تیه‏

چند چندت گیرم و تو بی‏خبر ** در سلاسل مانده‏ای پا تا به سر

زنگ تو بر تویت ای دیگ سیاه ** کرد سیمای درونت را تباه‏ 3370

بر دلت زنگار بر زنگارها ** جمع شد تا کور شد ز اسرارها

گر زند آن دود بر دیگ نوی ** آن اثر بنماید ار باشد جوی‏

ز انکه هر چیزی به ضد پیدا شود ** بر سپیدی آن سیه رسوا شود

چون سیه شد دیگ پس تاثیر دود ** بعد از این بروی که بیند زود زود

مرد آهنگر که او زنگی بود ** دود را با روش هم رنگی بود 3375

مرد رومی کاو کند آهنگری ** رویش ابلق گردد از دود آوری‏

پس بداند زود تاثیر گناه ** تا بنالد زود گوید ای اله‏

چون کند اصرار و بد پیشه کند ** خاک اندر چشم اندیشه کند

توبه نندیشد دگر شیرین شود ** بر دلش آن جرم تا بی‏دین شود

آن پشیمانی و یا رب رفت از او ** شست بر آیینه زنگ پنج تو 3380

آهنش را زنگها خوردن گرفت ** گوهرش را زنگ کم کردن گرفت‏

چون نویسی کاغذ اسپید بر ** آن نبشته خوانده آید در نظر

چون نویسی بر سر بنوشته خط ** فهم ناید خواندنش گردد غلط

کان سیاهی بر سیاهی اوفتاد ** هر دو خط شد کور و معنیی نداد

ور سوم باره نویسی بر سرش ** پس سیه کردی چو جان کافرش‏ 3385

پس چه چاره جز پناه چاره‏گر ** ناامیدی مس و اکسیرش نظر

ناامیدیها به پیش او نهید ** تا ز درد بی‏دوا بیرون جهید

چون شعیب این نکته‏ها با او بگفت ** ز آن دم جان در دل او گل شکفت‏

جان او بشنید وحی آسمان ** گفت اگر بگرفت ما را کو نشان‏

گفت یا رب دفع من می‏گوید او ** آن گرفتن را نشان می‏جوید او 3390

گفت ستارم نگویم رازهاش ** جز یکی رمز از برای ابتلاش‏

یک نشان آن که می‏گیرم و را ** آن که طاعت دارد از صوم و دعا

و ز نماز و از زکات و غیر آن ** لیک یک ذره ندارد ذوق جان‏

می‏کند طاعات و افعال سنی ** لیک یک ذره ندارد چاشنی‏

طاعتش نغز است و معنی نغز نی ** جوزها بسیار و در وی مغز نی‏ 3395

ذوق باید تا دهد طاعات بر ** مغز باید تا دهد دانه شجر

دانه‏ی بی‏مغز کی گردد نهال ** صورت بی‏جان نباشد جز خیال‏

بقیه‏ی قصه‏ی طعنه زدن آن مرد بیگانه در شیخ‏

آن خبیث از شیخ می‏لایید ژاژ ** کژنگر باشد همیشه عقل کاژ

که منش دیدم میان مجلسی ** او ز تقوی عاری است و مفلسی‏

ور که باور نیستت خیز امشبان ** تا ببینی فسق شیخت را عیان‏ 3400

شب ببردش بر سر یک روزنی ** گفت بنگر فسق و عشرت کردنی‏

بنگر آن سالوس روز و فسق شب ** روز همچون مصطفی شب بو لهب‏

روز عبد الله او را گشته نام ** شب نعوذ بالله و در دست جام‏

دید شیشه در کف آن پیر پر ** گفت شیخا مر ترا هم هست غر

تو نمی‏گفتی که در جام شراب ** دیو می‏میزد شتابان ناشتاب‏ 3405

گفت جامم را چنان پر کرده‏اند ** کاندر او اندر نگنجد یک سپند

بنگر اینجا هیچ گنجد ذره‏ای ** این سخن را کژ شنیده غره‏ای‏

جام ظاهر خمر ظاهر نیست این ** دور دار این را ز شیخ غیب بین‏

جام می هستی شیخ است ای فلیو ** کاندر او اندر نگنجد بول دیو

پر و مالامال از نور حق است ** جام تن بشکست نور مطلق است‏ 3410