پر و مالامال از نور حق است ** جام تن بشکست نور مطلق است‏

پر و مالامال از نور حق است ** جام تن بشکست نور مطلق است‏ 3410

نور خورشید ار بیفتد بر حدث ** او همان نور است نپذیرد خبث‏

شیخ گفت این خود نه جام است و نه می ** هین به زیر آن منکرا بنگر به وی‏

آمد و دید انگبین خاص بود ** کور شد آن دشمن کور و کبود

گفت پیر آن دم مرید خویش را ** رو برای من بجو می ای کیا

که مرا رنجی است مضطر گشته‏ام ** من ز رنج از مخمصه بگذشته‏ام‏ 3415

در ضرورت هست هر مردار پاک ** بر سر منکر ز لعنت باد خاک‏

گرد خمخانه بر آمد آن مرید ** بهر شیخ از هر خمی او می‏چشید

در همه خمخانه‏ها او می ندید ** گشته بد پر از عسل خم نبید

گفت ای رندان چه حال است این چه کار ** هیچ خمی در نمی‏بینم عقار

جمله رندان نزد آن شیخ آمدند ** چشم گریان دست بر سر می‏زدند 3420

در خرابات آمدی شیخ اجل ** جمله می‏ها از قدومت شد عسل‏

کرده ای مبدل تو می را از حدث ** جان ما را هم بدل کن از خبث‏

گر شود عالم پر از خون مال مال ** کی خورد بنده‏ی خدا الا حلال‏

گفتن عایشه مصطفی را علیه السلام که تو بی‏مصلا به هر جا نماز می‏کنی چون است‏

عایشه روزی به پیغمبر بگفت ** یا رسول الله تو پیدا و نهفت‏

هر کجا یابی نمازی می‏کنی ** می‏دود در خانه ناپاک و دنی‏ 3425

مستحاضه و طفل و آلوده‏ی پلید ** کرد مستعمل به هر جا که رسید

گفت پیغمبر که از بهر مهان ** حق نجس را پاک گرداند بدان‏

سجده‏گاهم را از آن رو لطف حق ** پاک گردانید تا هفتم طبق‏

هان و هان ترک حسد کن با شهان ** ور نه ابلیسی شوی اندر جهان‏

کاو اگر زهری خورد شهدی شود ** تو اگر شهدی خوری زهری بود 3430

کاو بدل گشت و بدل شد کار او ** لطف گشت و نور شد هر نار او

قوت حق بود مر بابیل را ** ور نه مرغی چون کشد مر پیل را

لشکری را مرغکی چندی شکست ** تا بدانی کان صلابت از حق است‏

گر تو را وسواس آید زین قبیل ** رو بخوان تو سوره‏ی اصحاب فیل‏

ور کنی با او مری و همسری ** کافرم دان گر تو ز ایشان سر بری‏ 3435

کشیدن موش مهار شتر را و متعجب شدن موش در خود

موشکی در کف مهار اشتری ** در ربود و شد روان او از مری‏

اشتر از چستی که با او شد روان ** موش غره شد که هستم پهلوان‏

بر شتر زد پرتو اندیشه‏اش ** گفت بنمایم ترا تو باش خوش‏

تا بیامد بر لب جوی بزرگ ** کاندر او گشتی زبون پیل سترگ‏

موش آن جا ایستاد و خشک گشت ** گفت اشتر ای رفیق کوه و دشت‏ 3440

این توقف چیست حیرانی چرا ** پا بنه مردانه اندر جو در آ

تو قلاووزی و پیش آهنگ من ** در میان ره مباش و تن مزن‏

گفت این آب شگرف است و عمیق ** من همی‏ترسم ز غرقاب ای رفیق‏

گفت اشتر تا ببینم حد آب ** پا در او بنهاد آن اشتر شتاب‏

گفت تا زانوست آب ای کور موش ** از چه حیران گشتی و رفتی ز هوش‏ 3445

گفت مور تست و ما را اژدهاست ** که ز زانو تا به زانو فرق‏هاست‏

گر ترا تا زانو است ای پر هنر ** مر مرا صد گز گذشت از فرق سر

گفت گستاخی مکن بار دگر ** تا نسوزد جسم و جانت زین شرر

تو مری با مثل خود موشان بکن ** با شتر مر موش را نبود سخن‏

گفت توبه کردم از بهر خدا ** بگذران زین آب مهلک مر مرا 3450

رحم آمد مر شتر را گفت هین ** برجه و بر کودبان من نشین‏

این گذشتن شد مسلم مر مرا ** بگذرانم صد هزاران چون ترا

چون پیمبر نیستی پس رو به راه ** تا رسی از چاه روزی سوی جاه‏

تو رعیت باش چون سلطان نه‏ای ** خود مران چون مرد کشتیبان نه‏ای‏

چون نه‏ای کامل دکان تنها مگیر ** دست‏خوش می‏باش تا گردی خمیر 3455

أنصتوا را گوش کن خاموش باش ** چون زبان حق نگشتی گوش باش‏

ور بگویی شکل استفسار گو ** با شهنشاهان تو مسکین‏وار گو

ابتدای کبر و کین از شهوت است ** راسخی شهوتت از عادت است‏

چون ز عادت گشت محکم خوی بد ** خشم آید بر کسی کت واکشد