او ز سرماها و برف افسرده بود ** زنده بود و شکل مرده می‌نمود

عالم افسردست و نام او جماد ** جامد افسرده بود ای اوستاد

باش تا خورشید حشر آید عیان ** تا ببینی جنبش جسم جهان

چون عصای موسی اینجا مار شد ** عقل را از ساکنان اخبار شد 1010

پاره‌ی خاک ترا چون مرد ساخت ** خاکها را جملگی شاید شناخت

مرده زین سو اند و زان سو زنده‌اند ** خامش اینجا و آن طرف گوینده‌اند

چون از آن سوشان فرستد سوی ما ** آن عصا گردد سوی ما اژدها

کوهها هم لحن داودی کند ** جوهر آهن بکف مومی بود

باد حمال سلیمانی شود ** بحر با موسی سخن‌دانی شود 1015

ماه با احمد اشارت‌بین شود ** نار ابراهیم را نسرین شود

خاک قارون را چو ماری در کشد ** استن حنانه آید در رشد

سنگ بر احمد سلامی می‌کند ** کوه یحیی را پیامی می‌کند

ما سمعیعیم و بصیریم و خوشیم ** با شما نامحرمان ما خامشیم

چون شما سوی جمادی می‌روید ** محرم جان جمادان چون شوید 1020

از جمادی عالم جانها روید ** غلغل اجزای عالم بشنوید

فاش تسبیح جمادات آیدت ** وسوسه‌ی تاویلها نربایدت

چون ندارد جان تو قندیلها ** بهر بینش کرده‌ای تاویلها

که غرض تسبیح ظاهر کی بود ** دعوی دیدن خیال غی بود

بلک مر بیننده را دیدار آن ** وقت عبرت می‌کند تسبیح‌خوان 1025

پس چو از تسبیح یادت می‌دهد ** آن دلالت همچو گفتن می‌بود

این بود تاویل اهل اعتزال ** و آن آنکس کو ندارد نور حال

چون ز حس بیرون نیامد آدمی ** باشد از تصویر غیبی اعجمی

این سخن پایان ندارد مارگیر ** می‌کشید آن مار را با صد زحیر

تا به بغداد آمد آن هنگامه‌جو ** تا نهد هنگامه‌ای بر چارسو 1030

بر لب شط مرد هنگامه نهاد ** غلغله در شهر بغداد اوفتاد

مارگیری اژدها آورده است ** بوالعجب نادر شکاری کرده است

جمع آمد صد هزاران خام‌ریش ** صید او گشته چو او از ابلهیش

منتظر ایشان و هم او منتظر ** تا که جمع آیند خلق منتشر

مردم هنگامه افزون‌تر شود ** کدیه و توزیع نیکوتر رود 1035

جمع آمد صد هزاران ژاژخا ** حلقه کرده پشت پا بر پشت پا

مرد را از زن خبر نه ز ازدحام ** رفته درهم چون قیامت خاص و عام

چون همی حراقه جنبانید او ** می‌کشیدند اهل هنگامه گلو

و اژدها کز زمهریر افسرده بود ** زیر صد گونه پلاس و پرده بود

بسته بودش با رسنهای غلیظ ** احتیاطی کرده بودش آن حفیظ 1040

در درنگ انتظار و اتفاق ** تافت بر آن مار خورشید عراق

آفتاب گرم‌سیرش گرم کرد ** رفت از اعضای او اخلاط سرد

مرده بود و زنده گشت او از شگفت ** اژدها بر خویش جنبیدن گرفت

خلق را از جنبش آن مرده مار ** گشتشان آن یک تحیر صد هزار

با تحیر نعره‌ها انگیختند ** جملگان از جنبشش بگریختند 1045

می‌سکست او بند و زان بانگ بلند ** هر طرف می‌رفت چاقاچاق بند

بندها بسکست و بیرون شد ز زیر ** اژدهایی زشت غران همچو شیر

در هزیمت بس خلایق کشته شد ** از فتاده و کشتگان صد پشته شد

مارگیر از ترس بر جا خشک گشت ** که چه آوردم من از کهسار و دشت

گرگ را بیدار کرد آن کور میش ** رفت نادان سوی عزرائیل خویش 1050

اژدها یک لقمه کرد آن گیج را ** سهل باشد خون‌خوری حجاج را

خویش را بر استنی پیچید و بست ** استخوان خورده را در هم شکست

نفست اژدرهاست او کی مرده است ** از غم و بی آلتی افسرده است

گر بیابد آلت فرعون او ** که بامر او همی‌رفت آب جو

آنگه او بنیاد فرعونی کند ** راه صد موسی و صد هارون زند 1055

کرمکست آن اژدها از دست فقر ** پشه‌ای گردد ز جاه و مال صقر