این طلب همچون خروسی در صیاح ** می‌زند نعره که می‌آید صباح

گرچه آلت نیستت تو می‌طلب ** نیست آلت حاجت اندر راه رب 1445

هر که را بینی طلب‌کار ای پسر ** یار او شو پیش او انداز سر

کز جوار طالبان طالب شوی ** وز ظلال غالبان غالب شوی

گر یکی موری سلیمانی بجست ** منگر اندر جستن او سست سست

هرچه داری تو ز مال و پیشه‌ای ** نه طلب بود اول و اندیشه‌ای

حکایت آن شخص کی در عهد داود شب و روز دعا می‌کرد کی مرا روزی حلال ده بی رنج

آن یکی در عهد داوود نبی ** نزد هر دانا و پیش هر غبی 1450

این دعا می‌کرد دایم کای خدا ** ثروتی بی رنج روزی کن مرا

چون مرا تو آفریدی کاهلی ** زخم‌خواری سست‌جنبی منبلی

بر خران پشت‌ریش بی‌مراد ** بار اسپان و استران نتوان نهاد

کاهلم چون آفریدی ای ملی ** روزیم ده هم ز راه کاهلی

کاهلم من سایه‌ی خسپم در وجود ** خفتم اندر سایه‌ی این فضل و جود 1455

کاهلان و سایه‌خسپان را مگر ** روزیی بنوشته‌ای نوعی دگر

هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی

رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین

چون زمین را پا نباشد جود تو ** ابر را راند به سوی او دوتو

طفل را چون پا نباشد مادرش ** آید و ریزد وظیفه بر سرش 1460

روزیی خواهم بناگه بی تعب ** که ندارم من ز کوشش جز طلب

مدت بسیار می‌کرد این دعا ** روز تا شب شب همه شب تا ضحی

خلق می‌خندید بر گفتار او ** بر طمع‌خامی و بر بیگار او

که چه می‌گوید عجب این سست‌ریش ** یا کسی دادست بنگ بیهشیش

راه روزی کسب و رنجست و تعب ** هر کسی را پیشه‌ای داد و طلب 1465

اطلبوا الارزاق فی اسبابها ** ادخلو الاوطان من ابوابها

شاه و سلطان و رسول حق کنون ** هست داود نبی ذو فنون

با چنان عزی و نازی کاندروست ** که گزیدستش عنایتهای دوست

معجزاتش بی شمار و بی عدد ** موج بخشایش مدد اندر مدد

هیچ کس را خود ز آدم تا کنون ** کی بدست آواز صد چون ارغنون 1470

که بهر وعظی بمیراند دویست ** آدمی را صوت خوبش کرد نیست

شیر و آهو جمع گردد آن زمان ** سوی تذکیرش مغفل این از آن

کوه و مرغان هم‌رسایل با دمش ** هردو اندر وقت دعوت محرمش

این و صد چندین مرورا معجزات ** نور رویش بی جهان و در جهات

با همه تمکین خدا روزی او ** کرده باشد بسته اندر جست و جو 1475

بی زره‌بافی و رنجی روزیش ** می‌نیاید با همه پیروزیش

این چنین مخذول واپس مانده‌ای ** خانه کنده دون و گردون‌رانده‌ای

این چنین مدبر همی خواهد که زود ** بی تجارت پر کند دامن ز سود

این چنین گیجی بیامد در میان ** که بر آیم بر فلک بی نردبان

این همی‌گفتش بتسخر رو بگیر ** که رسیدت روزی و آمد بشیر 1480

و آن همی خندید ما را هم بده ** زانچ یابی هدیه‌ای سالار ده

او ازین تشنیع مردم وین فسوس ** کم نمی‌کرد از دعا و چاپلوس

تا که شد در شهر معروف و شهیر ** کو ز انبان تهی جوید پنیر

شد مثل در خام‌طبعی آن گدا ** او ازین خواهش نمی‌آمد جدا

دویدن گاو در خانه‌ی آن دعا کننده بالحاح قال النبی صلی الله علیه وسلم ان الله یحب الملحین فی الدعا زیرا عین خواست از حق تعالی و الحاح خواهنده را به است از آنچ می‌خواهد آن را ازو

تا که روزی ناگهان در چاشتگاه ** این دعا می‌کرد با زاری و آه 1485

ناگهان در خانه‌اش گاوی دوید ** شاخ زد بشکست دربند و کلید

گاو گستاخ اندر آن خانه بجست ** مرد در جست و قوایمهاش بست

پس گلوی گاو ببرید آن زمان ** بی توقف بی تامل بی امان

چون سرش ببرید شد سوی قصاب ** تا اهابش بر کند در دم شتاب

عذر گفتن نظم کننده و مدد خواستن

ای تقاضاگر درون همچون جنین ** چون تقاضا می‌کنی اتمام این 1490

سهل گردان ره نما توفیق ده ** یا تقاضا را بهل بر ما منه

چون ز مفلس زر تقاضا می‌کنی ** زر ببخشش در سر ای شاه غنی

بی تو نظم و قافیه شام و سحر ** زهره کی دارد که آید در نظر