شید می‌آری غلط می‌افکنی ** لاف عشق و لاف قربت می‌زنی

شید می‌آری غلط می‌افکنی ** لاف عشق و لاف قربت می‌زنی 2370

با کدامین روی چون دل‌مرده‌ای ** روی سوی آسمانها کرده‌ای

غلغلی در شهر افتاده ازین ** آن مسلمان می‌نهد رو بر زمین

کای خدا این بنده را رسوا مکن ** گر بدم هم سر من پیدا مکن

تو همی‌دانی و شبهای دراز ** که همی‌خواندم ترا با صد نیاز

پیش خلق این را اگر خود قدر نیست ** پیش تو همچون چراغ روشنیست 2375

شنیدن داود علیه السلام سخن هر دو خصم وسال کردن از مدعی علیه

چونک داود نبی آمد برون ** گفت هین چونست این احوال چون

مدعی گفت ای نبی الله داد ** گاو من در خانه او در فتاد

کشت گاوم را بپرسش که چرا ** گاو من کشت او بیان کن ماجرا

گفت داودش بگو ای بوالکرم ** چون تلف کردی تو ملک محترم

هین پراکنده مگو حجت بیار ** تا به یک سو گردد این دعوی و کار 2380

گفت ای داود بودم هفت سال ** روز و شب اندر دعا و در سال

این همی‌جستم ز یزدان کای خدا ** روزیی خواهم حلال و بی عنا

مرد و زن بر ناله من واقف‌اند ** کودکان این ماجرا را واصف‌اند

تو بپرس از هر که خواهی این خبر ** تا بگوید بی شکنجه بی ضرر

هم هویدا پرس و هم پنهان ز خلق ** که چه می‌گفت این گدای ژنده‌دلق 2385

بعد این جمله دعا و این فغان ** گاوی اندر خانه دیدم ناگهان

چشم من تاریک شد نه بهر لوت ** شادی آن که قبول آمد قنوت

کشتم آن را تا دهم در شکر آن ** که دعای من شنود آن غیب‌دان

حکم کردن داود علیه السلام برکشنده‌ی گاو

گفت داود این سخنها را بشو ** حجت شرعی درین دعوی بگو

تو روا داری که من بی حجتی ** بنهم اندر شهر باطل سنتی 2390

این کی بخشیدت خریدی وارثی ** ریع را چون می‌ستانی حارثی

کسب را همچون زراعت دان عمو ** تا نکاری دخل نبود آن تو

آنچ کاری بدروی آن آن تست ** ورنه این بی‌داد بر تو شد درست

رو بده مال مسلمان کژ مگو ** رو بجو وام و بده باطل مجو

گفت ای شه تو همین می‌گوییم ** که همی‌گویند اصحاب ستم 2395

تضرع آن شخص از داوری داود علیه السلام

سجده کرد و گفت کای دانای سوز ** در دل داود انداز آن فروز

در دلش نه آنچ تو اندر دلم ** اندر افکندی براز ای مفضلم

این بگفت و گریه در شد های های ** تا دل داود بیرون شد ز جای

گفت هین امروز ای خواهان گاو ** مهلتم ده وین دعاوی را مکاو

تا روم من سوی خلوت در نماز ** پرسم این احوال از دانای راز 2400

خوی دارم در نماز این التفات ** معنی قرة عینی فی الصلوة

روزن جانم گشادست از صفا ** می‌رسد بی واسطه نامه‌ی خدا

نامه و باران و نور از روزنم ** می‌فتد در خانه‌ام از معدنم

دوزخست آن خانه کان بی روزنست ** اصل دین ای بنده روزن کردنست

تیشه‌ی هر بیشه‌ای کم زن بیا ** تیشه زن در کندن روزن هلا 2405

یا نمی‌دانی که نور آفتاب ** عکس خورشید برونست از حجاب

نور این دانی که حیوان دید هم ** پس چه کرمنا بود بر آدمم

من چو خورشیدم درون نور غرق ** می‌ندانم کرد خویش از نور فرق

رفتنم سوی نماز و آن خلا ** بهر تعلیمست ره مر خلق را

کژ نهم تا راست گردد این جهان ** حرب خدعه این بود ای پهلوان 2410

نیست دستوری و گر نه ریختی ** گرد از دریای راز انگیختی

همچنین داود می‌گفت این نسق ** خواست گشتن عقل خلقان محترق

پس گریبانش کشید از پس یکی ** که ندارم در یکیی‌اش شکی

با خود آمد گفت را کوتاه کرد ** لب ببست و عزم خلوتگاه کرد

در خلوت رفتن داود تا آنچ حقست پیدا شود

در فرو بست و برفت آنگه شتاب ** سوی محراب و دعای مستجاب 2415

حق نمودش آنچ بنمودش تمام ** گشت واقف بر سزای انتقام

روز دیگر جمله خصمان آمدند ** پیش داود پیمبر صف زدند

همچنان آن ماجراها باز رفت ** زود زد آن مدعی تشنیع زفت

حکم کردن داود بر صاحب گاو کی از سر گاو برخیز و تشنیع صاحب گاو بر داود علیه السلام

گفت داودش خمش کن رو بهل ** این مسلمان را ز گاوت کن بحل