English    Türkçe    فارسی   

3
2874-2923

  • جفت کردیم این عمل را با اثر ** چون رسد جفتی رسد جفتی دگر

  • چون رباید غارتی از جفت شوی ** جفت می‌آید پس او شوی‌جوی 2875

  • بار دیگر سوی این دام آمدیت ** خاک اندر دیده‌ی توبه زدیت

  • بازتان تواب بگشاد از گره ** گفت هین بگریز روی این سو منه

  • باز چون پروانه‌ی نسیان رسید ** جانتان را جانب آتش کشید

  • کم کن ای پروانه نسیان و شکی ** در پر سوزیده بنگر تو یکی

  • چون رهیدی شکر آن باشد که هیچ ** سوی آن دانه نداری پیچ پیچ 2880

  • تا ترا چون شکر گویی بخشد او ** روزیی بی دام و بی خوف عدو

  • شکر آن نعمت که‌تان آزاد کرد ** نعمت حق را بباید یاد کرد

  • چند اندر رنجها و در بلا ** گفتی از دامم رها ده ای خدا

  • تا چنین خدمت کنم احسان کنم ** خاک اندر دیده‌ی شیطان زنم

  • حکایت نذر کردن سگان هر زمستان کی این تابستان چون بیاید خانه سازیم از بهر زمستان را

  • سگ زمستان جمع گردد استخوانش ** زخم سرما خرد گرداند چنانش 2885

  • کو بگوید کین قدر تن که منم ** خانه‌ای از سنگ باید کردنم

  • چونک تابستان بیاید من بچنگ ** بهر سرما خانه‌ای سازم ز سنگ

  • چونک تابستان بیاید از گشاد ** استخوانها پهن گردد پوست شاد

  • گوید او چون زفت بیند خویش را ** در کدامین خانه گنجم ای کیا

  • زفت گردد پا کشد در سایه‌ای ** کاهلی سیری غری خودرایه‌ای 2890

  • گویدش دل خانه‌ای ساز ای عمو ** گوید او در خانه کی گنجم بگو

  • استخوان حرص تو در وقت درد ** درهم آید خرد گردد در نورد

  • گویی از توبه بسازم خانه‌ای ** در زمستان باشدم استانه‌ای

  • چون بشد درد و شدت آن حرص زفت ** همچو سگ سودای خانه از تو رفت

  • شکر نعمت خوشتر از نعمت بود ** شکرباره کی سوی نعمت رود 2895

  • شکر جان نعمت و نعمت چو پوست ** ز آنک شکر آرد ترا تا کوی دوست

  • نعمت آرد غفلت و شکر انتباه ** صید نعمت کن بدام شکر شاه

  • نعمت شکرت کند پرچشم و میر ** تا کنی صد نعمت ایثار فقیر

  • سیر نوشی از طعام و نقل حق ** تا رود از تو شکم‌خواری و دق

  • منع کردن انبیا را از نصیحت کردن و حجت آوردن جبریانه

  • قوم گفتند ای نصوحان بس بود ** اینچ گفتید ار درین ده کس بود 2900

  • قفل بر دلهای ما بنهاد حق ** کس نداند برد بر خالق سبق

  • نقش ما این کرد آن تصویرگر ** این نخواهد شد بگفت و گو دگر

  • سنگ را صد سال گویی لعل شو ** کهنه را صد سال گویی باش نو

  • خاک را گویی صفات آب گیر ** آب را گویی عسل شو یا که شیر

  • خالق افلاک او و افلاکیان ** خالق آب و تراب و خاکیان 2905

  • آسمان را داد دوران و صفا ** آب و گل را تیره رویی و نما

  • کی تواند آسمان دردی گزید ** کی تواند آب و گل صفوت خرید

  • قسمتی کردست هر یک را رهی ** کی کهی گردد بجهدی چون کهی

  • جواب انبیا علیهم السلام مر جبریان را

  • انبیا گفتند کاری آفرید ** وصفهایی که نتان زان سر کشید

  • و آفرید او وصفهای عارضی ** که کسی مبغوض می‌گردد رضی 2910

  • سنگ را گویی که زر شو بیهده‌ست ** مس را گویی که زر شو راه هست

  • ریگ را گویی که گل شو عاجزست ** خاک را گویی که گل شو جایزست

  • رنجها دادست کان را چاره نیست ** آن بمثل لنگی و فطس و عمیست

  • رنجها دادست کان را چاره هست ** آن بمثل لقوه و درد سرست

  • این دواها ساخت بهر ایتلاف ** نیست این درد و دواها از گزاف 2915

  • بلک اغلب رنجها را چاره هست ** چون بجد جویی بیاید آن بدست

  • مکرر کردن کافران حجتهای جبریانه را

  • قوم گفتند ای گروه این رنج ما ** نیست زان رنجی که بپذیرد دوا

  • سالها گفتید زین افسون و پند ** سخت‌تر می‌گشت زان هر لحظه بند

  • گر دوا را این مرض قابل بدی ** آخر از وی ذره‌ای زایل شدی

  • سده چون شد آب ناید در جگر ** گر خورد دریا رود جایی دگر 2920

  • لاجرم آماس گیرد دست و پا ** تشنگی را نشکند آن استقا

  • باز جواب انبیا علیهم السلام ایشان را

  • انبیا گفتند نومیدی بدست ** فضل و رحمتهای باری بی‌حدست

  • از چنین محسن نشاید ناامید ** دست در فتراک این رحمت زنید