گفت او را آن خروس با خبر ** که سقط شد اسپ او جای دگر

اسپ را بفروخت و جست او از زیان ** آن زیان انداخت او بر دیگران

لیک فردا استرش گردد سقط ** مر سگان را باشد آن نعمت فقط 3320

زود استر را فروشید آن حریص ** یافت از غم وز زیان آن دم محیص

روز ثالث گفت سگ با آن خروس ** ای امیر کاذبان با طبل و کوس

گفت او بفروخت استر را شتاب ** گفت فردایش غلام آید مصاب

چون غلام او بمیرد نانها ** بر سگ و خواهنده ریزند اقربا

این شنید و آن غلامش را فروخت ** رست از خسران و رخ را بر فروخت 3325

شکرها می‌کرد و شادیها که من ** رستم از سه واقعه اندر زمن

تا زبان مرغ و سگ آموختم ** دیده‌ی س القضا را دوختم

روز دیگر آن سگ محروم گفت ** کای خروس ژاژخا کو طاق و جفت

خجل گشتن خروس پیش سگ به سبب دروغ شدن در آن سه وعده

چند چند آخر دروغ و مکر تو ** خود نپرد جز دروغ از وکر تو

گفت حاشا از من و از جنس من ** که بگردیم از دروغی ممتحن 3330

ما خروسان چون مذن راست‌گوی ** هم رقیب آفتاب و وقت‌جوی

پاسبان آفتابیم از درون ** گر کنی بالای ما طشتی نگون

پاسبان آفتابند اولیا ** در بشر واقف ز اسرار خدا

اصل ما را حق پی بانگ نماز ** داد هدیه آدمی را در جهاز

گر بناهنگام سهوی‌مان رود ** در اذان آن مقتل ما می‌شود 3335

گفت ناهنگام حی عل فلاح ** خون ما را می‌کند خوار و مباح

آنک معصوم آمد و پاک از غلط ** آن خروس جان وحی آمد فقط

آن غلامش مرد پیش مشتری ** شد زیان مشتری آن یکسری

او گریزانید مالش را ولیک ** خون خود را ریخت اندر یاب نیک

یک زیان دفع زیانها می‌شدی ** جسم و مال ماست جانها را فدا 3340

پیش شاهان در سیاست‌گستری ** می‌دهی تو مال و سر را می‌خری

اعجمی چون گشته‌ای اندر قضا ** می‌گریزانی ز داور مال را

خبر کردن خروس از مرگ خواجه

لیک فردا خواهد او مردن یقین ** گاو خواهد کشت وارث در حنین

صاحب خانه بخواهد مرد رفت ** روز فردا نک رسیدت لوت زفت

پاره‌های نان و لالنگ و طعام ** در میان کوی یابد خاص و عام 3345

گاو قربانی و نانهای تنک ** بر سگان و سایلان ریزد سبک

مرگ اسپ و استر و مرگ غلام ** بد قضا گردان این مغرور خام

از زیان مال و درد آن گریخت ** مال افزون کرد و خون خویش ریخت

این ریاضتهای درویشان چراست ** کان بلا بر تن بقای جانهاست

تا بقای خود نیابد سالکی ** چون کند تن را سقیم و هالکی 3350

دست کی جنبد به ایثار و عمل ** تا نبیند داده را جانش بدل

آنک بدهد بی امید سودها ** آن خدایست آن خدایست آن خدا

یا ولی حق که خوی حق گرفت ** نور گشت و تابش مطلق گرفت

کو غنی است و جز او جمله فقیر ** کی فقیری بی عوض گوید که گیر

تا نبیند کودکی که سیب هست ** او پیاز گنده را ندهد ز دست 3355

این همه بازار بهر این غرض ** بر دکانها شسته بر بوی عوض

صد متاع خوب عرضه می‌کنند ** واندرون دل عوضها می‌تنند

یک سلامی نشنوی ای مرد دین ** که نگیرد آخرت آن آستین

بی طمع نشنیده‌ام از خاص و عام ** من سلامی ای برادر والسلام

جز سلام حق هین آن را بجو ** خانه خانه جا بجا و کو بکو 3360

از دهان آدمی خوش‌مشام ** هم پیام حق شنودم هم سلام

وین سلام باقیان بر بوی آن ** من همی‌نوشم به دل خوشتر ز جان

زان سلام او سلام حق شدست ** کتش اندر دودمان خود زدست

مرده است از خود شده زنده برب ** زان بود اسرار حقش در دو لب

مردن تن در ریاضت زندگیست ** رنج این تن روح را پایندگیست 3365

گوش بنهاده بد آن مرد خبیث ** می‌شنود او از خروسش آن حدیث

دویدن آن شخص به سوی موسی به زنهار چون از خروس خبر مرگ خود شنید

چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت ** بر در موسی کلیم الله رفت