چون شدی پیر و ضعیف و منحنی ** پرده‌های لا ابالی می‌زنی

چون شدی پیر و ضعیف و منحنی ** پرده‌های لا ابالی می‌زنی 3425

لا ابالی‌وار با تیغ و سنان ** می‌نمایی دار و گیر و امتحان

تیغ حرمت می‌ندارد پیر را ** کی بود تمییز تیغ و تیر را

زین نسق غمخوارگان بی‌خبر ** پند می‌دادند او را از غیر

جواب حمزه مر خلق را

گفت حمزه چونک بودم من جوان ** مرگ می‌دیدم وداع این جهان

سوی مردن کس برغبت کی رود ** پیش اژدرها برهنه کی شود 3430

لیک از نور محمد من کنون ** نیستم این شهر فانی را زبون

از برون حس لشکرگاه شاه ** پر همی‌بینم ز نور حق سپاه

خیمه در خیمه طناب اندر طناب ** شکر آنک کرد بیدارم ز خواب

آنک مردن پیش چشمش تهلکه‌ست ** امر لا تلقوا بگیرد او به دست

و آنک مردن پیش او شد فتح باب ** سارعوا آید مرورا در خطاب 3435

الحذر ای مرگ‌بینان بارعوا ** العجل ای حشربینان سارعوا

الصلا ای لطف‌بینان افرحوا ** البلا ای قهربینان اترحوا

هر که یوسف دید جان کردش فدی ** هر که گرگش دید برگشت از هدی

مرگ هر یک ای پسر همرنگ اوست ** پیش دشمن دشمن و بر دوست دوست

پیش ترک آیینه را خوش رنگیست ** پیش زنگی آینه هم زنگیست 3440

آنک می‌ترسی ز مرگ اندر فرار ** آن ز خود ترسانی ای جان هوش دار

روی زشت تست نه رخسار مرگ ** جان تو همچون درخت و مرگ برگ

از تو رستست ار نکویست ار بدست ** ناخوش و خوش هر ضمیرت از خودست

گر بخاری خسته‌ای خود کشته‌ای ** ور حریر و قزدری خود رشته‌ای

دانک نبود فعل همرنگ جزا ** هیچ خدمت نیست همرنگ عطا 3445

مزد مزدوران نمی‌ماند بکار ** کان عرض وین جوهرست و پایدار

آن همه سختی و زورست و عرق ** وین همه سیمست و زرست و طبق

گر ترا آید ز جایی تهمتی ** کرد مظلومت دعا در محنتی

تو همی‌گویی که من آزاده‌ام ** بر کسی من تهمتی ننهاده‌ام

تو گناهی کرده‌ای شکل دگر ** دانه کشتی دانه کی ماند به بر 3450

او زنا کرد و جزا صد چوب بود ** گوید او من کی زدم کس را بعود

نه جزای آن زنا بود این بلا ** چوب کی ماند زنا را در خلا

مار کی ماند عصا را ای کلیم ** درد کی ماند دوا را ای حکیم

تو به جای آن عصا آب منی ** چون بیفکندی شد آن شخص سنی

یار شد یا مار شد آن آب تو ** زان عصا چونست این اعجاب تو 3455

هیچ ماند آب آن فرزند را ** هیچ ماند نیشکر مر قند را

چون سجودی یا رکوعی مرد کشت ** شد در آن عالم سجود او بهشت

چونک پرید از دهانش حمد حق ** مرغ جنت ساختش رب الفلق

حمد و تسبیحت نماند مرغ را ** گرچه نطفه‌ی مرغ بادست و هوا

چون ز دستت رست ایثار و زکات ** گشت این دست آن طرف نخل و نبات 3460

آب صبرت جوی آب خلد شد ** جوی شیر خلد مهر تست و ود

ذوق طاعت گشت جوی انگبین ** مستی و شوق تو جوی خمر بین

این سببها آن اثرها را نماند ** کس نداند چونش جای آن نشاند

این سببها چون به فرمان تو بود ** چار جو هم مر ترا فرمان نمود

هر طرف خواهی روانش می‌کنی ** آن صفت چون بد چنانش می‌کنی 3465

چون منی تو که در فرمان تست ** نسل آن در امر تو آیند چست

می‌دود بر امر تو فرزند نو ** که منم جزوت که کردی‌اش گرو

آن صفت در امر تو بود این جهان ** هم در امر تست آن جوها روان

آن درختان مر ترا فرمان‌برند ** کان درختان از صفاتت با برند

چون به امر تست اینجا این صفات ** پس در امر تست آنجا آن جزات 3470

چون ز دستت زخم بر مظلوم رست ** آن درختی گشت ازو زقوم رست

چون ز خشم آتش تو در دلها زدی ** مایه‌ی نار جهنم آمدی

آتشت اینجا چو آدم سوز بود ** آنچ از وی زاد مرد افروز بود

آتش تو قصد مردم می‌کند ** نار کز وی زاد بر مردم زند