English    Türkçe    فارسی   

3
4693-4742

  • بر جهید و بر طپید و شاد شاد ** یک دو چرخی زد سجود اندر فتاد
  • He (the man of Bukhárá) sprang up and quivered and whirled once or twice (in dance) joyously, joyously; (then) fell to worship.

  • با خویش آمدن عاشق بیهوش و روی آوردن به ثنا و شکر معشوق
  • How the senseless lover came to himself and turned his face in praise and thanksgiving to the Beloved.

  • گفت ای عنقای حق جان را مطاف ** شکر که باز آمدی زان کوه قاف
  • He said, “O ‘Anqá of God, (thou who art) the place of the spirit’s circling flight, (I give) thanks that thou hast come back from yonder mountain of Qáf.

  • ای سرافیل قیامتگاه عشق ** ای تو عشق عشق و ای دلخواه عشق 4695
  • O Siráfíl (Seraphiel) of Love’s resurrection place O Love of love and O Heart’s-desire of love,

  • اولین خلعت که خواهی دادنم ** گوش خواهم که نهی بر روزنم
  • I desire, as the first gift of honour thou wilt give me, that thou lay thine ear on my window.

  • گرچه می‌دانی بصفوت حال من ** بنده‌پرور گوش کن اقوال من
  • Albeit through (thy) purity thou knowest my feelings, lend ear to my words, O cherisher of thy slave.

  • صد هزاران بار ای صدر فرید ** ز آرزوی گوش تو هوشم پرید
  • Hundreds of thousands of times, O unique Prince, did my wits fly away in longing for thy ear—

  • آن سمیعی تو وان اصغای تو ** و آن تبسمهای جان‌افزای تو
  • That hearing of thine and that listening of thine, and those life-quickening smiles of thine;

  • آن بنوشیدن کم و بیش مرا ** عشوه‌ی جان بداندیش مرا 4700
  • That hearkening unto my lesser and greater (matters), (and unto) the beguilements of my evil-thinking (suspicious) soul.

  • قلبهای من که آن معلوم تست ** بس پذیرفتی تو چون نقد درست
  • Then my false coins, which are well-known to thee, thou didst accept as (though they were) genuine money;

  • بهر گستاخی شوخ غره‌ای ** حلمها در پیش حلمت ذره‌ای
  • For the sake of the boldness (importunity) of one (who was) impudent and deluded, O thou beside whose clemency (all) clemencies are (but) a mote!

  • اولا بشنو که چون ماندم ز شست ** اول و آخر ز پیش من بجست
  • Firstly, hear that when I abandoned (thy) net the first and the last {this world and the next) shot away (disappeared) from before me;

  • ثانیا بشنو تو ای صدر ودود ** که بسی جستم ترا ثانی نبود
  • Secondly, hear, O loving Prince, that I sought long, (but) there was no second to thee;

  • ثالثا تا از تو بیرون رفته‌ام ** گوییا ثالث ثلاثه گفته‌ام 4705
  • Thirdly, since I have gone away from thee, ‘tis as though I have said, ‘the third of three’;

  • رابعا چون سوخت ما را مزرعه ** می ندانم خامسه از رابعه
  • Fourthly, forasmuch as my cornfield is burnt-up, I do not know the fifth (finger) from the fourth.

  • هر کجا یابی تو خون بر خاکها ** پی بری باشد یقین از چشم ما
  • Wherever thou findest blood on the sods, (if) thou investigate, it will certainly (prove to) be (blood) from mine eye.

  • گفت من رعدست و این بانگ و حنین ** ز ابر خواهد تا ببارد بر زمین
  • My words are (as) the thunder, and this noise and moaning demands of the cloud that it should rain upon the earth.

  • من میان گفت و گریه می‌تنم ** یا بگریم یا بگویم چون کنم
  • Between words and tears I continue (in doubt) whether I should weep or speak: hew shall I do?

  • گر بگویم فوت می‌گردد بکا ** ور نگویم چون کنم شکر و ثنا 4710
  • If I speak, the weeping will be lost; and if I weep, how shall I render thanks and praise?

  • می‌فتد از دیده خون دل شها ** بین چه افتادست از دیده مرا
  • Heart’s blood is falling from mine eye, O King: see what has befallen me from mine eye!”

  • این بگفت و گریه در شد آن نحیف ** که برو بگریست هم دون هم شریف
  • The emaciated man said this and began to weep (so violently) that both base and noble wept for him.

  • از دلش چندان بر آمد های هوی ** حلقه کرد اهل بخارا گرد اوی
  • So many ecstatic cries came up from his heart (that) the people of Bukhárá made a ring around him.

  • خیره گویان خیره گریان خیره‌خند ** مرد و زن خرد و کلان حیران شدند
  • (He was) speaking crazily, weeping crazily, laughing crazily: men and women, small and great were bewildered.

  • شهر هم هم‌رنگ او شد اشک ریز ** مرد و زن درهم شده چون رستخیز 4715
  • The (whole) city, too, shed tears in conformity with him: men and women were gathered together as (at) the Resurrection.

  • آسمان می‌گفت آن دم با زمین ** گر قیامت را ندیدستی ببین
  • At that moment the heaven was saying to the earth, “If thou hast never seen the Resurrection, behold it (now)!”

  • عقل حیران که چه عشق است و چه حال ** تا فراق او عجب‌تر یا وصال
  • The intellect (was) bewildered, saying, "What is love and what is ecstasy? (I know not) whether separation from Him or union with Him is the more marvellous."

  • چرخ بر خوانده قیامت‌نامه را ** تا مجره بر دریده جامه را
  • The sky read the letter (announcement) of Resurrection (and was so distraught that) it rent its garment up to the Milky Way.

  • با دو عالم عشق را بیگانگی ** اندرو هفتاد و دو دیوانگی
  • Love bath estrangement with (is a stranger to) the two worlds: in it are two-and-seventy madnesses.

  • سخت پنهانست و پیدا حیرتش ** جان سلطانان جان در حسرتش 4720
  • It is exceedingly hidden, and (only) its bewilderment is manifest the soul of the spiritual sultans is pining for it

  • غیر هفتاد و دو ملت کیش او ** تخت شاهان تخته‌بندی پیش او
  • Its religion is other than (that of) the two-and-seventy sects: beside it the throne of Kings is (but) a splint-bandage.

  • مطرب عشق این زند وقت سماع ** بندگی بند و خداوندی صداع
  • At the time of the samá’ Love’s minstrel strikes up this (strain): “Servitude is chains and lordship headache.”

  • پس چه باشد عشق دریای عدم ** در شکسته عقل را آنجا قدم
  • Then what is Love? The Sea of Not-being: there the foot of the intellect is shattered.

  • بندگی و سلطنت معلوم شد ** زین دو پرده عاشقی مکتوم شد
  • Servitude and sovereignty are known: loverhood is concealed by these two veils.

  • کاشکی هستی زبانی داشتی ** تا ز هستان پرده‌ها برداشتی 4725
  • Would that Being had a tongue; that it might remove the veils from existent beings!

  • هر چه گویی ای دم هستی از آن ** پرده‌ی دیگر برو بستی بدان
  • O breath of (phenomenal) existence, whatsoever words thou mayest utter, know that thereby thou hast bound another veil upon it (the mystery).

  • آفت ادراک آن قالست و حال ** خون بخون شستن محالست و محال
  • That utterance and (that) state (of existence) are the bane of (spiritual) perception: to wash away blood with blood is absurd, absurd.

  • من چو با سوداییانش محرمم ** روز و شب اندر قفص در می‌دمم
  • Since I am familiar with His frenzied ones, day and night I am breathing forth (the secrets of Love) in the cage (of phenomenal existence).

  • سخت مست و بی‌خود و آشفته‌ای ** دوش ای جان بر چه پهلو خفته‌ای
  • Thou art mightily drunken and senseless and distraught: yesternight on which side hast thou slept, O (my) soul?

  • هان و هان هش دار بر ناری دمی ** اولا بر جه طلب کن محرمی 4730
  • Beware, beware! Take heed lest thou utter a breath! First spring up and seek a trusted friend.

  • عاشق و مستی و بگشاده زبان ** الله الله اشتری بر ناودان
  • Thou art a lover and intoxicated, and thy tongue (is) loosed! —God! God! thou art (like) the camel on the water-spout!

  • چون ز راز و ناز او گوید زبان ** یا جمیل الستر خواند آسمان
  • When the tongue tells of His mystery and coquetry, Heaven chants (the prayer), “O Thou that art goodly in covering!”

  • ستر چه در پشم و پنبه آذرست ** تا همی‌پوشیش او پیداترست
  • What covering (can there be)? The fire is in the wool cotton whilst thou art covering it up, it is (all the) more manifest.

  • چون بکوشم تا سرش پنهان کنم ** سر بر آرد چون علم کاینک منم
  • When I endeavour to hide His (Love’s) secret, He lifts up His head, like a banner, saying, “Look, here am I!”

  • رغم انفم گیردم او هر دو گوش ** کای مدمغ چونش می‌پوشی بپوش 4735
  • In despite of me He seizes both my ears, saying, “O scatter-brain, how wilt thou cover it Cover it (if thou canst)!”

  • گویمش رو گرچه بر جوشیده‌ای ** همچو جان پیدایی و پوشیده‌ای
  • I say to Him, “Begone! Though thou hast bubbled up (hast become fervid), (yet) thou art (both) manifest and concealed, like the soul.”

  • گوید او محبوس خنبست این تنم ** چون می اندر بزم خنبک می‌زنم
  • He says, “This body of mine is imprisoned in the jar, (but) like wine I am clapping hands (making a merry noise) at the banquet.”

  • گویمش زان پیش که گردی گرو ** تا نیاید آفت مستی برو
  • I say to Him, “Go ere thou art put in pawn (confinement) lest the bane of intoxication befall (thee).”

  • گوید از جام لطیف‌آشام من ** یار روزم تا نماز شام من
  • He says, “I befriend the day with (my) delicious cup until the evening-prayer.

  • چون بیاید شام و دزدد جام من ** گویمش وا ده که نامد شام من 4740
  • When evening comes and steals my cup, I will say to it, ‘Give (it) back, for my evening hath not come.’”

  • زان عرب بنهاد نام می مدام ** زانک سیری نیست می‌خور را مدام
  • Hence the Arabs applied the name mudám to wine, because the wine-drinker is never sated.

  • عشق جوشد باده‌ی تحقیق را ** او بود ساقی نهان صدیق را
  • Love makes the wine of realisation to bubble: He is the cup-bearer to the siddíq (true lover) in secret.