تا به پشت آدم اسلافش همه ** مهتران بزم و رزم و ملحمه

این نسب خود پوست او را بوده است ** کز شهنشاهان مه پالوده است

مغز او خود از نسب دورست و پاک ** نیست جنسش از سمک کس تا سماک

نور حق را کس نجوید زاد و بود ** خلعت حق را چه حاجت تار و پود

کمترین خلعت که بدهد در ثواب ** بر فزاید بر طراز آفتاب 1040

بقیه‌ی قصه‌ی دعوت رحمت بلقیس را

خیز بلقیسا بیا و ملک بین ** بر لب دریای یزدان در بچین

خواهرانت ساکن چرخ سنی ** تو بمرداری چه سلطانی کنی

خواهرانت را ز بخششهای راد ** هیچ می‌دانی که آن سلطان چه داد

تو ز شادی چون گرفتی طبل‌زن ** که منم شاه و رئیس گولحن

مثل قانع شدن آدمی به دنیا و حرص او در طلب دنیا و غفلت او از دولت روحانیان کی ابنای جنس وی‌اند و نعره‌زنان کی یا لیت قومی یعلمون

آن سگی در کو گدای کور دید ** حمله می‌آورد و دلقش می‌درید 1045

گفته‌ایم این را ولی باری دگر ** شد مکرر بهر تاکید خبر

کور گفتش آخر آن یاران تو ** بر کهند این دم شکاری صیدجو

قوم تو در کوه می‌گیرند گور ** در میان کوی می‌گیری تو کور

ترک این تزویر گو شیخ نفور ** آب شوری جمع کرده چند کور

کین مریدان من و من آب شور ** می‌خورند از من همی گردند کور 1050

آب خود شیرین کن از بحر لدن ** آب بد را دام این کوران مکن

خیز شیران خدا بین گورگیر ** تو چو سگ چونی بزرقی کورگیر

گور چه از صید غیر دوست دور ** جمله شیر و شیرگیر و مست نور

در نظاره صید و صیادی شه ** کرده ترک صید و مرده در وله

هم‌چو مرغ مرده‌شان بگرفته یار ** تا کند او جنس ایشان را شکار 1055

مرغ مرده مضطر اندر وصل و بین ** خوانده‌ای القلب بین اصبعین

مرغ مرده‌ش را هر آنک شد شکار ** چون ببیند شد شکار شهریار

هر که او زین مرغ مرده سر بتافت ** دست آن صیاد را هرگز نیافت

گوید او منگر به مرداری من ** عشق شه بین در نگهداری من

من نه مردارم مرا شه کشته است ** صورت من شبه مرده گشته است 1060

جنبشم زین پیش بود از بال و پر ** جنبشم اکنون ز دست دادگر

جنبش فانیم بیرون شد ز پوست ** جنبشم باقیست اکنون چون ازوست

هر که کژ جنبد به پیش جنبشم ** گرچه سیمرغست زارش می‌کشم

هین مرا مرده مبین گر زنده‌ای ** در کف شاهم نگر گر بنده‌ای

مرده زنده کرد عیسی از کرم ** من به کف خالق عیسی درم 1065

کی بمانم مرده در قبضه‌ی خدا ** بر کف عیسی مدار این هم روا

عیسی‌ام لیکن هر آنکو یافت جان ** از دم من او بماند جاودان

شد ز عیسی زنده لیکن باز مرد ** شاد آنکو جان بدین عیسی سپرد

من عصاام در کف موسی خویش ** موسیم پنهان و من پیدا به پیش

بر مسلمانان پل دریا شوم ** باز بر فرعون اژدها شوم 1070

این عصا را ای پسر تنها مبین ** که عصا بی‌کف حق نبود چنین

موج طوفان هم عصا بد کو ز درد ** طنطنه‌ی جادوپرستان را بخورد

گر عصاهای خدا را بشمرم ** زرق این فرعونیان را بر درم

لیک زین شیرین گیای زهرمند ** ترک کن تا چند روزی می‌چرند

گر نباشد جاه فرعون و سری ** از کجا یابد جهنم پروری 1075

فربهش کن آنگهش کش ای قصاب ** زانک بی‌برگ‌اند در دوزخ کلاب

گر نبودی خصم و دشمن در جهان ** پس بمردی خشم اندر مردمان

دوزخ آن خشمست خصمی بایدش ** تا زید ور نی رحیمی بکشدش

پس بماندی لطف بی‌قهر و بدی ** پس کمال پادشاهی کی بدی

ریش‌خندی کرده‌اند آن منکران ** بر مثلها و بیان ذاکران 1080

تو اگر خواهی بکن هم ریش‌خند ** چند خواهی زیست ای مردار چند

شاد باشید ای محبان در نیاز ** بر همین در که شود امروز باز

هر حویجی باشدش کردی دگر ** در میان باغ از سیر و کبر

هر یکی با جنس خود در کرد خود ** از برای پختگی نم می‌خورد

تو که کرد زعفرانی زعفران ** باش و آمیزش مکن با دیگران 1085