English    Türkçe    فارسی   

4
1065-1114

  • مرده زنده کرد عیسی از کرم ** من به کف خالق عیسی درم 1065
  • Jesus, by his grace, made the dead to be living: I am in the hand of the Creator of Jesus.
  • کی بمانم مرده در قبضه‌ی خدا ** بر کف عیسی مدار این هم روا
  • How should I remain dead in the grasp of God? Likewise, do not hold this to be possible in (the case of) the hand of ‘Jesus.’
  • عیسی‌ام لیکن هر آنکو یافت جان ** از دم من او بماند جاودان
  • I am ‘Jesus’; but every one that hath gained life from (been revived by) my breath will remain unto everlasting.
  • شد ز عیسی زنده لیکن باز مرد ** شاد آنکو جان بدین عیسی سپرد
  • He (the dead man) was made living by Jesus, but died again. Happy is he that gave up his life to this ‘Jesus.’
  • من عصاام در کف موسی خویش ** موسیم پنهان و من پیدا به پیش
  • I am the staff in the hand of my ‘Moses’: my ‘Moses’ is hidden, while I am visible in presence.
  • بر مسلمانان پل دریا شوم ** باز بر فرعون اژدها شوم 1070
  • For the true believers I become a bridge across the sea; for Pharaoh, again, I become a dragon.”
  • این عصا را ای پسر تنها مبین ** که عصا بی‌کف حق نبود چنین
  • O son, do not regard this staff alone, for the staff would not be like this without the hand of God.
  • موج طوفان هم عصا بد کو ز درد ** طنطنه‌ی جادوپرستان را بخورد
  • The waves of the Flood too were a staff which, from being aggrieved, devoured the pomp of the votaries of magic.
  • گر عصاهای خدا را بشمرم ** زرق این فرعونیان را بر درم
  • If I should enumerate the staves of God, I should tear to pieces (expose and confound) the hypocrisy of these followers of Pharaoh;
  • لیک زین شیرین گیای زهرمند ** ترک کن تا چند روزی می‌چرند
  • But leave them to browse on this sweet poisonous grass for a few days.
  • گر نباشد جاه فرعون و سری ** از کجا یابد جهنم پروری 1075
  • If there be not the power and dominion of Pharaoh, whence shall Hell obtain nutriment?
  • فربهش کن آنگهش کش ای قصاب ** زانک بی‌برگ‌اند در دوزخ کلاب
  • Fatten him, then kill him, O Butcher; for the dogs in Hell are without food.
  • گر نبودی خصم و دشمن در جهان ** پس بمردی خشم اندر مردمان
  • If there were no adversary and enemy in the world, then the anger in men would die.
  • دوزخ آن خشمست خصمی بایدش ** تا زید ور نی رحیمی بکشدش
  • That anger is Hell: it needs an adversary that it may live; else Mercy would kill it.
  • پس بماندی لطف بی‌قهر و بدی ** پس کمال پادشاهی کی بدی
  • Then clemency would remain without any vengeance or evil: then how would the perfection of Kingship be (manifested)?
  • ریش‌خندی کرده‌اند آن منکران ** بر مثلها و بیان ذاکران 1080
  • Those disbelievers have made a laughing-stock of the parables and clear exposition of them that glorify (God).
  • تو اگر خواهی بکن هم ریش‌خند ** چند خواهی زیست ای مردار چند
  • Make (them) a laughing-stock, if thou wishest (O disbeliever): how long wilt thou live, O carcase, how long?
  • شاد باشید ای محبان در نیاز ** بر همین در که شود امروز باز
  • Rejoice, O lovers (of God), in supplication at this same door, for it is opened today.
  • هر حویجی باشدش کردی دگر ** در میان باغ از سیر و کبر
  • Every pot-herb, (such as) garlic and caper, has a different bed in the garden.
  • هر یکی با جنس خود در کرد خود ** از برای پختگی نم می‌خورد
  • Each with its own kind in its own bed drinks moisture (is watered) for the purpose of becoming mature.
  • تو که کرد زعفرانی زعفران ** باش و آمیزش مکن با دیگران 1085
  • Thou, who art a saffron-bed, be saffron and do not mix with the others.
  • آب می‌خور زعفرانا تا رسی ** زعفرانی اندر آن حلوا رسی
  • Drink the water, O saffron, that thou mayst attain to maturity: thou art saffron, thou wilt attain to that halwá (sweetmeat).
  • در مکن در کرد شلغم پوز خویش ** که نگردد با تو او هم‌طبع و کیش
  • Do not put thy muzzle into the bed of turnips, for it (the turnip) will not agree with thee in nature and habit.
  • تو بکردی او بکردی مودعه ** زانک ارض الله آمد واسعه
  • Thou art planted in one bed, it (the turnip) in another bed, because God's earth is spacious,
  • خاصه آن ارضی که از پهناوری ** در سفر گم می‌شود دیو و پری
  • Particularly that earth (the unseen world) where, on account of its breadth, demon and genie are lost in their journey.
  • اندر آن بحر و بیابان و جبال ** منقطع می‌گردد اوهام و خیال 1090
  • In (seeking to measure) those seas and deserts and mountains imagination and fancy fail entirely.
  • این بیابان در بیابانهای او ** هم‌چو اندر بحر پر یک تای مو
  • In (comparison with) the deserts thereof, this desert (the material world) is like a single hair in a full sea.
  • آب استاده که سیرستش نهان ** تازه‌تر خوشتر ز جوهای روان
  • The still water whose course is hidden is fresher and sweeter than running brooks,
  • کو درون خویش چون جان و روان ** سیر پنهان دارد و پای روان
  • For, like the (vital) spirit and the (rational) soul, it hath within itself a hidden course and a moving foot.
  • مستمع خفتست کوته کن خطاب ** ای خطیب این نقش کم کن تو بر آب
  • The auditor is asleep: cut short (conclude) the address: O preacher, do not draw this picture on water.
  • خیز بلقیسا که بازاریست تیز ** زین خسیسان کسادافکن گریز 1095
  • Arise, O Bilqís, for ’tis a keen (busy and lucrative) market: flee from these vile wretches who ruin (the spiritual) trade.
  • خیز بلقیسا کنون با اختیار ** پیش از آنک مرگ آرد گیر و دار
  • O Bilqís, arise now with free-will, ere Death appear in his sovereign might.
  • بعد از آن گوشت کشد مرگ آنچنان ** که چو دزد آیی به شحنه جان‌کنان
  • After that, Death will pull thy ear (torment thee) in such wise that thou wilt come in agony, like a thief to the magistrate.
  • زین خران تا چند باشی نعل‌دزد ** گر همی دزدی بیا و لعل دزد
  • How long wilt thou be (engaged in) stealing shoes from these asses? If thou art going to steal, come and steal a ruby!
  • خواهرانت یافته ملک خلود ** تو گرفته ملکت کور و کبود
  • Thy sisters have gained the kingdom of everlasting life; thou hast won the kingdom of misery.
  • ای خنک آن را کزین ملکت بجست ** که اجل این ملک را ویران‌گرست 1100
  • Oh, happy he that escaped from this kingdom, for Death makes this kingdom desolate.
  • خیز بلقیسا بیا باری ببین ** ملکت شاهان و سلطانان دین
  • Arise, O Bilqís! Come, behold for once the kingdom of the Sháhs and Sultans of the (true) Religion.
  • شسته در باطن میان گلستان ** ظاهر آحادی میان دوستان
  • He (such a king) is seated inwardly (in spirit) amidst the rose-garden (of union with God); outwardly (in the body) he is acting as a hádí amongst his friends.
  • بوستان با او روان هر جا رود ** لیک آن از خلق پنهان می‌شود
  • The garden is going with him wherever he goes, but it is (always) being concealed from the people.
  • میوه‌ها لایه‌کنان کز من بچر ** آب حیوان آمده کز من بخور
  • The fruit is making entreaty, saying, “Eat of me”; the Water of Life is come, saying, “Drink of me.”
  • طوف می‌کن بر فلک بی‌پر و بال ** هم‌چو خورشید و چو بدر و چون هلال 1105
  • Make a circuit of heaven without wing and pinion, like the sun and like the full-moon and like the new moon.
  • چون روان باشی روان و پای نی ** می‌خوری صد لوت و لقمه‌خای نی
  • Thou wilt be moving, like the spirit, and (there will be) no foot; thou wilt be eating a hundred dainties, and (there will be) none chewing a morsel.
  • نی‌نهنگ غم زند بر کشتیت ** نی پدید آید ز مردم زشتیت
  • Neither will the leviathan, Pain, dash against thy ship, nor will ugliness appear in thee from dying.
  • هم تو شاه و هم تو لشکر هم تو تخت ** هم تو نیکوبخت باشی هم تو بخت
  • Thou wilt be sovereign, army, and throne, all together: thou wilt be both the fortunate and Fortune.
  • گر تو نیکوبختی و سلطان زفت ** بخت غیر تست روزی بخت رفت
  • (Even) if thou art fortunate and a powerful monarch, (yet) Fortune is other than thou: one day Fortune goes,
  • تو بماندی چون گدایان بی‌نوا ** دولت خود هم تو باش ای مجتبی 1110
  • And thou art left destitute like beggars. Be thou thine own fortune, O elect one!
  • چون تو باشی بخت خود ای معنوی ** پس تو که بختی ز خود کی گم شوی
  • When thou art thine own fortune, O man of Reality, then how wilt thou, who art Fortune, lose thyself?
  • تو ز خود کی گم شوی از خوش‌خصال ** چونک عین تو ترا شد ملک و مال
  • How wilt thou lose thyself, O man with goodly qualities, when thy Essence has become thy kingdom and riches?
  • بقیه‌ی عمارت کردن سلیمان علیه‌السلام مسجد اقصی را به تعلیم و وحی خدا جهت حکمتهایی کی او داند و معاونت ملایکه و دیو و پری و آدمی آشکارا
  • The rest of the story of Solomon, on whom be peace: how he built the Farther Mosque (the Temple of Solomon) by instruction and inspiration from God, (given to him) for wise purposes which He (only) knows; and how angels, demons, genies, and men lent visible aid.
  • ای سلیمان مسجد اقصی بساز ** لشکر بلقیس آمد در نماز
  • (God said) “O Solomon, build the Farther Mosque, the army of Bilqís has come into (has adopted) the (ritual) prayer.”
  • چونک او بنیاد آن مسجد نهاد ** جن و انس آمد بدن در کار داد
  • When he laid the foundation of that Mosque, genies and men came and threw themselves into the work,