در هر آنجا که برآرد موش دست ** نیست گربه یا که نقش گربه است

گربه‌ی چه شیر شیرافکن بود ** عقل ایمانی که اندر تن بود

غره‌ی او حاکم درندگان ** نعره‌ی او مانع چرندگان 1990

شهر پر دزدست و پر جامه‌کنی ** خواه شحنه باش گو و خواه نی

امیر کردن رسول علیه‌السلام جوان هذیلی را بر سریه‌ای کی در آن پیران و جنگ آزمودگان بودند

یک سریه می‌فرستادش رسول ** به هر جنگ کافر و دفع فضول

یک جوانی را گزید او از هذیل ** میر لشکر کردش و سالار خیل

اصل لشکر بی‌گمان سرور بود ** قوم بی‌سرور تن بی‌سر بود

این همه که مرده و پژمرده‌ای ** زان بود که ترک سرور کرده‌ای 1995

از کسل وز بخل وز ما و منی ** می‌کشی سر خویش را سر می‌کنی

هم‌چو استوری که بگریزد ز بار ** او سر خود گیرد اندر کوهسار

صاحبش در پی دوان کای خیره سر ** هر طرف گرگیست اندر قصد خر

گر ز چشمم این زمان غایب شوی ** پیشت آید هر طرف گرگ قوی

استخوانت را بخاید چون شکر ** که نبینی زندگانی را دگر 2000

آن مگیر آخر بمانی از علف ** آتش از بی‌هیزمی گردد تلف

هین بمگریز از تصرف کردنم ** وز گرانی بار که جانت منم

تو ستوری هم که نفست غالبست ** حکم غالب را بود ای خودپرست

خر نخواندت اسپ خواندت ذوالجلال ** اسپ تازی را عرب گوید تعال

میر آخر بود حق را مصطفی ** بهر استوران نفس پر جفا 2005

قل تعالوا گفت از جذب کرم ** تا ریاضتتان دهم من رایضم

نفسها را تا مروض کرده‌ام ** زین ستوران بس لگدها خورده‌ام

هر کجا باشد ریاضت‌باره‌ای ** از لگدهااش نباشد چاره‌ای

لاجرم اغلب بلا بر انبیاست ** که ریاضت دادن خامان بلاست

سکسکانید از دمم یرغا روید ** تا یواش و مرکب سلطان شوید 2010

قل تعالوا قل تعالو گفت رب ** ای ستوران رمیده از ادب

گر نیایند ای نبی غمگین مشو ** زان دو بی‌تمکین تو پر از کین مشو

گوش بعضی زین تعالواها کرست ** هر ستوری را صطبلی دیگرست

منهزم گردند بعضی زین ندا ** هست هر اسپی طویله‌ی او جدا

منقبض گردند بعضی زین قصص ** زانک هر مرغی جدا دارد قفص 2015

خود ملایک نیز ناهمتا بدند ** زین سبب بر آسمان صف صف شدند

کودکان گرچه به یک مکتب درند ** در سبق هر یک ز یک بالاترند

مشرقی و مغربی را حسهاست ** منصب دیدار حس چشم‌راست

صد هزاران گوشها گر صف زنند ** جمله محتاجان چشم روشن‌اند

باز صف گوشها را منصبی ** در سماع جان و اخبار و نبی 2020

صد هزاران چشم را آن راه نیست ** هیچ چشمی از سماع آگاه نیست

هم‌چنین هر حس یک یک می‌شمر ** هر یکی معزول از آن کار دگر

پنج حس ظاهر و پنج اندرون ** ده صف‌اند اندر قیام الصافون

هر کسی کو از صف دین سرکشست ** می‌رود سوی صفی کان واپسست

تو ز گفتار تعالوا کم مکن ** کیمیای بس شگرفست این سخن 2025

گر مسی گردد ز گفتارت نفیر ** کیمیا را هیچ از وی وام گیر

این زمان گر بست نفس ساحرش ** گفت تو سودش کند در آخرش

قل تعالوا قل تعالوا ای غلام ** هین که ان الله یدعوا للسلام

خواجه باز آ از منی و از سری ** سروری جو کم طلب کن سروری

اعتراض کردن معترضی بر رسول علیه‌السلام بر امیر کردن آن هذیلی

چون پیمبر سروری کرد از هذیل ** از برای لشکر منصور خیل 2030

بوالفضولی از حسد طاقت نداشت ** اعتراض و لانسلم بر فراشت

خلق را بنگر که چون ظلمانی‌اند ** در متاع فانیی چون فانی‌اند

از تکبر جمله اندر تفرقه ** مرده از جان زنده‌اند از مخرقه

این عجب که جان به زندان اندرست ** وانگهی مفتاح زندانش به دست

پای تا سر غرق سرگین آن جوان ** می‌زند بر دامنش جوی روان 2035

دایما پهلو به پهلو بی‌قرار ** پهلوی آرامگاه و پشت‌دار

نور پنهانست و جست و جو گواه ** کز گزافه دل نمی‌جوید پناه