حمله بردی سوی دربندان غیب ** تا نیایند این طرف مردان غیب

حمله بردی سوی دربندان غیب ** تا نیایند این طرف مردان غیب 2445

چنگ در صلب و رحمها در زدی ** تا که شارع را بگیری از بدی

چون بگیری شه‌رهی که ذوالجلال ** بر گشادست از برای انتسال

سد شدی دربندها را ای لجوج ** کوری تو کرد سرهنگی خروج

نک منم سرهنگ هنگت بشکنم ** نک به نامش نام و ننگت بشکنم

تو هلا در بندها را سخت بند ** چندگاهی بر سبال خود بخند 2450

سبلتت را بر کند یک یک قدر ** تا بدانی کالقدر یعمی الحذر

سبلت تو تیزتر یا آن عاد ** که همی لرزید از دمشان بلاد

تو ستیزه‌روتری یا آن ثمود ** که نیامد مثل ایشان در وجود

صد ازینها گر بگویم تو کری ** بشنوی و ناشنوده آوری

توبه کردم از سخن که انگیختم ** بی‌سخن من دارویت آمیختم 2455

که نهم بر ریش خامت تا پزد ** یا بسوزد ریش و ریشه‌ت تا ابد

تا بدانی که خبیرست ای عدو ** می‌دهد هر چیز را درخورد او

کی کژی کردی و کی کردی تو شر ** که ندیدی لایقش در پی اثر

کی فرستادی دمی بر آسمان ** نیکیی کز پی نیامد مثل آن

گر مراقب باشی و بیدار تو ** بینی هر دم پاسخ کردار تو 2460

چون مراقب باشی و گیری رسن ** حاجتت ناید قیامت آمدن

آنک رمزی را بداند او صحیح ** حاجتش ناید که گویندش صریح

این بلا از کودنی آید ترا ** که نکردی فهم نکته و رمزها

از بدی چون دل سیاه و تیره شد ** فهم کن اینجا نشاید خیره شد

ورنه خود تیری شود آن تیرگی ** در رسد در تو جزای خیرگی 2465

ور نیاید تیر از بخشایش است ** نه پی نادیدن آلایش است

هین مراقب باش گر دل بایدت ** کز پی هر فعل چیزی زایدت

ور ازین افزون ترا همت بود ** از مراقب کار بالاتر رود

بیان آنک تن خاکی آدمی هم‌چون آهن نیکو جوهر قابل آینه شدن است تا درو هم در دنیا بهشت و دوزخ و قیامت و غیر آن معاینه بنماید نه بر طریق خیال

پس چو آهن گرچه تیره‌هیکلی ** صیقلی کن صیقلی کن صیقلی

تا دلت آیینه گردد پر صور ** اندرو هر سو ملیحی سیمبر 2470

آهن ار چه تیره و بی‌نور بود ** صیقلی آن تیرگی از وی زدود

صیقلی دید آهن و خوش کرد رو ** تا که صورتها توان دید اندرو

گر تن خاکی غلیظ و تیره است ** صیقلش کن زانک صیقل گیره است

تا درو اشکال غیبی رو دهد ** عکس حوری و ملک در وی جهد

صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق 2475

صیقلی را بسته‌ای ای بی‌نماز ** وآن هوا را کرده‌ای دو دست باز

گر هوا را بند بنهاده شود ** صیقلی را دست بگشاده شود

آهنی که آیینه غیبی بدی ** جمله صورتها درو مرسل شدی

تیره کردی زنگ دادی در نهاد ** این بود یسعون فی الارض الفساد

تاکنون کردی چنین اکنون مکن ** تیره کردی آب را افزون مکن 2480

بر مشوران تا شود این آب صاف ** واندرو بین ماه و اختر در طواف

زانک مردم هست هم‌چون آب جو ** چون شود تیره نبینی قعر او

قعر جو پر گوهرست و پر ز در ** هین مکن تیره که هست او صاف حر

جان مردم هست مانند هوا ** چون بگرد آمیخت شد پرده‌ی سما

مانع آید او ز دید آفتاب ** چونک گردش رفت شد صافی و ناب 2485

با کمال تیرگی حق واقعات ** می‌نمودت تا روی راه نجات

باز گفتن موسی علیه‌السلام اسرار فرعون را و واقعات او را ظهر الغیب تابخبیری حق ایمان آورد یا گمان برد

ز آهن تیره بقدرت می‌نمود ** واقعاتی که در آخر خواست بود

تا کنی کمتر تو آن ظلم و بدی ** آن همی‌دیدی و بتر می‌شدی

نقشهای زشت خوابت می‌نمود ** می‌رمیدی زان و آن نقش تو بود

هم‌چو آن زنگی که در آیینه دید ** روی خود را زشت و بر آیینه رید 2490

که چه زشتی لایق اینی و بس ** زشتیم آن تواست ای کور خس

این حدث بر روی زشتت می‌کنی ** نیست بر من زانک هستم روشنی

گاه می‌دیدی لباست سوخته ** گه دهان و چشم تو بر دوخته

گاه حیوان قاصد خونت شده ** گه سر خود را به دندان دده