صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق

صیقل عقلت بدان دادست حق ** که بدو روشن شود دل را ورق 2475

صیقلی را بسته‌ای ای بی‌نماز ** وآن هوا را کرده‌ای دو دست باز

گر هوا را بند بنهاده شود ** صیقلی را دست بگشاده شود

آهنی که آیینه غیبی بدی ** جمله صورتها درو مرسل شدی

تیره کردی زنگ دادی در نهاد ** این بود یسعون فی الارض الفساد

تاکنون کردی چنین اکنون مکن ** تیره کردی آب را افزون مکن 2480

بر مشوران تا شود این آب صاف ** واندرو بین ماه و اختر در طواف

زانک مردم هست هم‌چون آب جو ** چون شود تیره نبینی قعر او

قعر جو پر گوهرست و پر ز در ** هین مکن تیره که هست او صاف حر

جان مردم هست مانند هوا ** چون بگرد آمیخت شد پرده‌ی سما

مانع آید او ز دید آفتاب ** چونک گردش رفت شد صافی و ناب 2485

با کمال تیرگی حق واقعات ** می‌نمودت تا روی راه نجات

باز گفتن موسی علیه‌السلام اسرار فرعون را و واقعات او را ظهر الغیب تابخبیری حق ایمان آورد یا گمان برد

ز آهن تیره بقدرت می‌نمود ** واقعاتی که در آخر خواست بود

تا کنی کمتر تو آن ظلم و بدی ** آن همی‌دیدی و بتر می‌شدی

نقشهای زشت خوابت می‌نمود ** می‌رمیدی زان و آن نقش تو بود

هم‌چو آن زنگی که در آیینه دید ** روی خود را زشت و بر آیینه رید 2490

که چه زشتی لایق اینی و بس ** زشتیم آن تواست ای کور خس

این حدث بر روی زشتت می‌کنی ** نیست بر من زانک هستم روشنی

گاه می‌دیدی لباست سوخته ** گه دهان و چشم تو بر دوخته

گاه حیوان قاصد خونت شده ** گه سر خود را به دندان دده

گه نگون اندر میان آبریز ** گه غریق سیل خون‌آمیز تیز 2495

گه ندات آمد ازین چرخ نقی ** که شقیی و شقیی و شقی

گه ندات آمد صریحا از جبال ** که برو هستی ز اصحاب الشمال

گه ندا می‌آمدت از هر جماد ** تا ابد فرعون در دوزخ فتاد

زین بترها که نمی‌گویم ز شرم ** تا نگردد طبع معکوس تو گرم

اندکی گفتم به تو ای ناپذیر ** ز اندکی دانی که هستم من خبیر 2500

خویشتن را کور می‌کردی و مات ** تا نیندیشی ز خواب و واقعات

چند بگریزی نک آمد پیش تو ** کوری ادراک مکراندیش تو

بیان آنک در توبه بازست

هین مکن زین پس فراگیر احتراز ** که ز بخشایش در توبه‌ست باز

توبه را از جانب مغرب دری ** باز باشد تا قیامت بر وری

تا ز مغرب بر زند سر آفتاب ** باز باشد آن در از وی رو متاب 2505

هست جنت را ز رحمت هشت در ** یک در توبه‌ست زان هشت ای پسر

آن همه گه باز باشد گه فراز ** وآن در توبه نباشد جز که باز

هین غنیمت دار در بازست زود ** رخت آنجا کش به کوری حسود

گفتن موسی علیه‌السلام فرعون را کی از من یک پند قبول کن و چهار فضیلت عوض بستان

هین ز من بپذیر یک چیز و بیار ** پس ز من بستان عوض آن را چهار

گفت ای موسی کدامست آن یکی ** شرح کن با من از آن یک اندکی 2510

گفت آن یک که بگویی آشکار ** که خدایی نیست غیر کردگار

خالق افلاک و انجم بر علا ** مردم و دیو و پری و مرغ را

خالق دریا و دشت و کوه و تیه ** ملکت او بی‌حد و او بی‌شبیه

گفت ای موسی کدامست آن چهار ** که عوض بدهی مرا بر گو بیار

تا بود کز لطف آن وعده‌ی حسن ** سست گردد چارمیخ کفر من 2515

بوک زان خوش وعده‌های مغتنم ** برگشاید قفل کفر صد منم

بوک از تاثیر جوی انگبین ** شهد گردد در تنم این زهر کین

یا ز عکس جوی آن پاکیزه شیر ** پرورش یابد دمی عقل اسیر

یا بود کز عکس آن جوهای خمر ** مست گردم بو برم از ذوق امر

یا بود کز لطف آن جوهای آب ** تازگی یابد تن شوره‌ی خراب 2520

شوره‌ام را سبزه‌ای پیدا شود ** خارزارم جنت ماوی شود

بوک از عکس بهشت و چار جو ** جان شود از یاری حق یارجو

آنچنان که از عکس دوزخ گشته‌ام ** آتش و در قهر حق آغشته‌ام

گه ز عکس مار دوزخ هم‌چو مار ** گشته‌ام بر اهل جنت زهربار