هین طلسمست این و نقش مرده است ** احمقان را چشمش از ره برده است

می‌نماید او که چشمی می‌زند ** ابلهان سازیده‌اند او را سند

در خواستن قبطی دعای خیر و هدایت از سبطی و دعا کردن سبطی قبطی را به خیر و مستجاب شدن از اکرم الاکرمین وارحم الراحمین

گفت قبطی تو دعایی کن که من ** از سیاهی دل ندارم آن دهن

که بود که قفل این دل وا شود ** زشت را در بزم خوبان جا شود 3495

مسخی از تو صاحب خوبی شود ** یا بلیسی باز کروبی شود

یا بفر دست مریم بوی مشک ** یابد و تری و میوه شاخ خشک

سبطی آن دم در سجود افتاد و گفت ** کای خدای عالم جهر و نهفت

جز تو پیش کی بر آرد بنده دست ** هم دعا و هم اجابت از توست

هم ز اول تو دهی میل دعا ** تو دهی آخر دعاها را جزا 3500

اول و آخر توی ما در میان ** هیچ هیچی که نیاید در بیان

این چنین می‌گفت تا افتاد طشت ** از سر بام و دلش بیهوش گشت

باز آمد او به هوش اندر دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

در دعا بود او که ناگه نعره‌ای ** از دل قبطی بجست و غره‌ای

که هلا بشتاب و ایمان عرضه کن ** تا ببرم زود زنار کهن 3505

آتشی در جان من انداختند ** مر بلیسی را به جان بنواختند

دوستی تو و از تو ناشکفت ** حمدلله عاقبت دستم گرفت

کیمیایی بود صحبتهای تو ** کم مباد از خانه‌ی دل پای تو

تو یکی شاخی بدی از نخل خلد ** چون گرفتم او مرا تا خلد برد

سیل بود آنک تنم را در ربود ** برد سیلم تا لب دریای جود 3510

من به بوی آب رفتم سوی سیل ** بحر دیدم در گرفتم کیل کیل

طاس آوردش که اکنون آب‌گیر ** گفت رو شد آبها پیشم حقیر

شربتی خوردم ز الله اشتری ** تا به محشر تشنگی ناید مرا

آنک جوی و چشمه‌ها را آب داد ** چشمه‌ای در اندرون من گشاد

این جگر که بود گرم و آب‌خوار ** گشت پیش همت او آب خوار 3515

کاف کافی آمد او بهر عباد ** صدق وعده‌ی کهیعص

کافیم بدهم ترا من جمله خیر ** بی‌سبب بی‌واسطه‌ی یاری غیر

کافیم بی‌نان ترا سیری دهم ** بی‌سپاه و لشکرت میری دهم

بی‌بهارت نرگس و نسرین دهم ** بی‌کتاب و اوستا تلقین دهم

کافیم بی داروت درمان کنم ** گور را و چاه را میدان کنم 3520

موسیی را دل دهم با یک عصا ** تا زند بر عالمی شمشیرها

دست موسی را دهم یک نور و تاب ** که طپانچه می‌زند بر آفتاب

چوب را ماری کنم من هفت سر ** که نزاید ماده مار او را ز نر

خون نیامیزم در آب نیل من ** خود کنم خون عین آبش را به فن

شادیت را غم کنم چون آب نیل ** که نیابی سوی شادیها سبیل 3525

باز چون تجدید ایمان بر تنی ** باز از فرعون بیزاری کنی

موسی رحمت ببینی آمده ** نیل خون بینی ازو آبی شده

چون سر رشته نگه داری درون ** نیل ذوق تو نگردد هیچ خون

من گمان بردم که ایمان آورم ** تا ازین طوفان خون آبی خورم

من چه دانستم که تبدیلی کند ** در نهاد من مرا نیلی کند 3530

سوی چشم خود یکی نیلم روان ** برقرارم پیش چشم دیگران

هم‌چنانک این جهان پیش نبی ** غرق تسبیحست و پیش ما غبی

پیش چشمش این جهان پر عشق و داد ** پیش چشم دیگران مرده و جماد

پست و بالا پیش چشمش تیزرو ** از کلوخ و خشت او نکته شنو

با عوام این جمله بسته و مرده‌ای ** زین عجب‌تر من ندیدم پرده‌ای 3535

گورها یکسان به پیش چشم ما ** روضه و حفره به چشم اولیا

عامه گفتندی که پیغامبر ترش ** از چه گشتست و شدست او ذوق‌کش

خاص گفتندی که سوی چشمتان ** می‌نماید او ترش ای امتان

یک زمان درچشم ما آیید تا ** خنده‌ها بینید اندر هل اتی

از سر امرود بن بنماید آن ** منعکس صورت بزیر آ ای جوان 3540

آن درخت هستی است امرودبن ** تا بر آنجایی نماید نو کهن