بر سرت ریزیم ما بهر جزا ** که شهیدیم آمده اندر غزا

تا بدانی که خدای پاک را ** بندگان هستند پر حمله و مری

سبلت تزویر دنیا بر کنند ** خیمه را بر باروی نصرت زنند

این شهیدان باز نو غازی شدند ** وین اسیران باز بر نصرت زدند 1015

سر برآوردند باز از نیستی ** که ببین ما را گر اکمه نیستی

تا بدانی در عدم خورشیدهاست ** وآنچ اینجا آفتاب آنجا سهاست

در عدم هستی برادر چون بود ** ضد اندر ضد چون مکنون بود

یخرج الحی من المیت بدان ** که عدم آمد امید عابدان

مرد کارنده که انبارش تهیست ** شاد و خوش نه بر امید نیستیست 1020

که بروید آن ز سوی نیستی ** فهم کن گر واقف معنیستی

دم به دم از نیستی تو منتظر ** که بیابی فهم و ذوق آرام و بر

نیست دستوری گشاد این راز را ** ورنه بغدادی کنم ابخاز را

پس خزانه‌ی صنع حق باشد عدم ** که بر آرد زو عطاها دم به دم

مبدع آمد حق و مبدع آن بود ** که برآرد فرع بی‌اصل و سند 1025

مثال عالم هست نیست‌نما و عالم نیست هست‌نما

نیست را بنمود هست و محتشم ** هست را بنمود بر شکل عدم

بحر را پوشید و کف کرد آشکار ** باد را پوشید و بنمودت غبار

چون مناره‌ی خاک پیچان در هوا ** خاک از خود چون برآید بر علا

خاک را بینی به بالا ای علیل ** باد را نی جز به تعریف دلیل

کف همی‌بینی روانه هر طرف ** کف بی‌دریا ندارد منصرف 1030

کف به حس بینی و دریا از دلیل ** فکر پنهان آشکارا قال و قیل

نفی را اثبات می‌پنداشتیم ** دیده‌ی معدوم‌بینی داشتیم

دیده‌ای که اندر نعاسی شد پدید ** کی تواند جز خیال و نیست دید

لاجرم سرگشته گشتیم از ضلال ** چون حقیقت شد نهان پیدا خیال

این عدم را چون نشاند اندر نظر ** چون نهان کرد آن حقیقت از بصر 1035

آفرین ای اوستاد سحرباف ** که نمودی معرضان را درد صاف

ساحران مهتاب پیمایند زود ** پیش بازرگان و زر گیرند سود

سیم بربایند زین گون پیچ پیچ ** سیم از کف رفته و کرباس هیچ

این جهان جادوست ما آن تاجریم ** که ازو مهتاب پیموده خریم

گز کند کرباس پانصد گز شتاب ** ساحرانه او ز نور ماهتاب 1040

چون ستد او سیم عمرت ای رهی ** سیم شد کرباس نی کیسه تهی

قل اعوذت خواند باید کای احد ** هین ز نفاثات افغان وز عقد

می‌دمند اندر گره آن ساحرات ** الغیاث المستغاث از برد و مات

لیک بر خوان از زبان فعل نیز ** که زبان قول سستست ای عزیز

در زمانه مر ترا سه همره‌اند ** آن یکی وافی و این دو غدرمند 1045

آن یکی یاران و دیگر رخت و مال ** وآن سوم وافیست و آن حسن الفعال

مال ناید با تو بیرون از قصور ** یار آید لیک آید تا به گور

چون ترا روز اجل آید به پیش ** یار گوید از زبان حال خویش

تا بدینجا بیش همره نیستم ** بر سر گورت زمانی بیستم

فعل تو وافیست زو کن ملتحد ** که در آید با تو در قعر لحد 1050

در تفسیر قول مصطفی علیه‌السلام لا بد من قرین یدفن معک و هو حی و تدفن معه و انت میت ان کان کریما اکرمک و ان کان لیما اسلمک و ذلک القرین عملک فاصلحه ما استطعت صدق رسول‌الله

پس پیمبر گفت بهر این طریق ** باوفاتر از عمل نبود رفیق

گر بود نیکو ابد یارت شود ** ور بود بد در لحد مارت شود

این عمل وین کسب در راه سداد ** کی توان کرد ای پدر بی‌اوستاد

دون‌ترین کسبی که در عالم رود ** هیچ بی‌ارشاد استادی بود

اولش علمست آنگاهی عمل ** تا دهد بر بعد مهلت یا اجل 1055

استعینوا فی‌الحرف یا ذا النهی ** من کریم صالح من اهلها

اطلب الدر اخی وسط الصدف ** واطلب الفن من ارباب الحرف

ان رایتم ناصحین انصفوا ** بادروا التعلیم لا تستنکفوا

در دباغی گر خلق پوشید مرد ** خواجگی خواجه را آن کم نکرد

وقت دم آهنگر ار پوشید دلق ** احتشام او نشد کم پیش خلق 1060

پس لباس کبر بیرون کن ز تن ** ملبس ذل پوش در آموختن