گریه‌ی او خنده‌ی او آن سریست ** زانچ وهم عقل باشد آن بریست

آب دیده‌ی او چو دیده‌ی او بود ** دیده‌ی نادیده دیده کی شود

آنچ او بیند نتان کردن مساس ** نه از قیاس عقل و نه از راه حواس 1310

شب گریزد چونک نور آید ز دور ** پس چه داند ظلمت شب حال نور

پشه بگریزد ز باد با دها ** پس چه داند پشه ذوق بادها

چون قدیم آید حدث گردد عبث ** پس کجا داند قدیمی را حدث

بر حدث چون زد قدم دنگش کند ** چونک کردش نیست هم‌رنگش کند

گر بخواهی تو بیایی صد نظیر ** لیک من پروا ندارم ای فقیر 1315

این الم و حم این حروف ** چون عصای موسی آمد در وقوف

حرفها ماند بدین حرف از برون ** لیک باشد در صفات این زبون

هر که گیرد او عصایی ز امتحان ** کی بود چون آن عصا وقت بیان

عیسویست این دم نه هر باد و دمی ** که برآید از فرح یا از غمی

این الم است و حم ای پدر ** آمدست از حضرت مولی البشر 1320

هر الف لامی چه می‌ماند بدین ** گر تو جان داری بدین چشمش مبین

گر چه ترکیبش حروفست ای همام ** می‌بماند هم به ترکیب عوام

هست ترکیب محمد لحم و پوست ** گرچه در ترکیب هر تن جنس اوست

گوشت دارد پوست دارد استخوان ** هیچ این ترکیب را باشد همان

که اندر آن ترکیب آمد معجزات ** که همه ترکیبها گشتند مات 1325

هم‌چنان ترکیب حم کتاب ** هست بس بالا و دیگرها نشیب

زانک زین ترکیب آید زندگی ** هم‌چو نفخ صور در درماندگی

اژدها گردد شکافد بحر را ** چون عصا حم از داد خدا

ظاهرش ماند به ظاهرها ولیک ** قرص نان از قرص مه دورست نیک

گریه‌ی او خنده‌ی او نطق او ** نیست از وی هست محض خلق هو 1330

چونک ظاهرها گرفتند احمقان ** وآن دقایق شد ازیشان بس نهان

لاجرم محجوب گشتند از غرض ** که دقیقه فوت شد در معترض

داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد خاتون بر آن وقوف یافت لکن دقیقه‌ی کدو را ندید کنیزک را ببهانه براه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد بفضیحت کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم کیر دیدی کدو ندیدی ذکر دیدی آن دگر ندیدی کل ناقص ملعون یعنی کل نظر و فهم ناقص ملعون و اگر نه ناقصان ظاهر جسم مرحوم‌اند ملعون نه‌اند بر خوان لیس علی الاعمی حرج نفی حرج کرد و نفی لعنت و نفی عتاب و غضب

یک کنیزک یک خری بر خود فکند ** از وفور شهوت و فرط گزند

آن خر نر را بگان خو کرده بود ** خر جماع آدمی پی برده بود

یک کدویی بود حیلت‌سازه را ** در نرش کردی پی اندازه را 1335

در ذکر کردی کدو را آن عجوز ** تا رود نیم ذکر وقت سپوز

گر همه کیر خر اندر وی رود ** آن رحم و آن روده‌ها ویران شود

خر همی شد لاغر و خاتون او ** مانده عاجز کز چه شد این خر چو مو

نعل‌بندان را نمود آن خر که چیست ** علت او که نتیجه‌ش لاغریست

هیچ علت اندرو ظاهر نشد ** هیچ کس از سر او مخبر نشد 1340

در تفحص اندر افتاد او به جد ** شد تفحص را دمادم مستعد

جد را باید که جان بنده بود ** زانک جد جوینده یابنده بود

چون تفحص کرد از حال اشک ** دید خفته زیر خر آن نرگسک

از شکاف در بدید آن حال را ** بس عجب آمد از آن آن زال را

خر همی‌گاید کنیزک را چنان ** که به عقل و رسم مردان با زنان 1345

در حسد شد گفت چون این ممکنست ** پس نم اولیتر که خر ملک منست

خر مهذب گشته و آموخته ** خوان نهادست و چراغ افروخته

کرد نادیده و در خانه بکوفت ** کای کنیزک چند خواهی خانه روفت

از پی روپوش می‌گفت این سخن ** کای کنیزک آمدم در باز کن

کرد خاموش و کنیزک را نگفت ** راز را از بهر طمع خود نهفت 1350

پس کنیزک جمله آلات فساد ** کرد پنهان پیش شد در را گشاد

رو ترش کرد و دو دیده پر ز نم ** لب فرو مالید یعنی صایمم

در کف او نرمه جاروبی که من ** خانه را می‌روفتم بهر عطن

چونک باع جاروب در را وا گشاد ** گفت خاتون زیر لب کای اوستاد

رو ترش کردی و جاروبی به کف ** چیست آن خر برگسسته از علف 1355

نیم کاره و خشمگین جنبان ذکر ** ز انتظار تو دو چشمش سوی در

زیر لب گفت این نهان کرد از کنیز ** داشتش آن دم چو بی‌جرمان عزیز