خر مهذب گشته و آموخته ** خوان نهادست و چراغ افروخته

کرد نادیده و در خانه بکوفت ** کای کنیزک چند خواهی خانه روفت

از پی روپوش می‌گفت این سخن ** کای کنیزک آمدم در باز کن

کرد خاموش و کنیزک را نگفت ** راز را از بهر طمع خود نهفت 1350

پس کنیزک جمله آلات فساد ** کرد پنهان پیش شد در را گشاد

رو ترش کرد و دو دیده پر ز نم ** لب فرو مالید یعنی صایمم

در کف او نرمه جاروبی که من ** خانه را می‌روفتم بهر عطن

چونک باع جاروب در را وا گشاد ** گفت خاتون زیر لب کای اوستاد

رو ترش کردی و جاروبی به کف ** چیست آن خر برگسسته از علف 1355

نیم کاره و خشمگین جنبان ذکر ** ز انتظار تو دو چشمش سوی در

زیر لب گفت این نهان کرد از کنیز ** داشتش آن دم چو بی‌جرمان عزیز

بعد از آن گفتش که چادر نه به سر ** رو فلان خانه ز من پیغام بر

این چنین گو وین چنین کن وآنچنان ** مختصر کردم من افسانه‌ی زنان

آنچ مقصودست مغز آن بگیر ** چون براهش کرد آن زال ستیر 1360

بود از مستی شهوت شادمان ** در فرو بست و همی‌گفت آن زمان

یافتم خلوت زنم از شکر بانگ ** رسته‌ام از چار دانگ و از دو دانگ

از طرب گشته بزان زن هزار ** در شرار شهوت خر بی‌قرار

چه بزان که آن شهوت او را بز گرفت ** بز گرفتن گیج را نبود شگفت

میل شهوت کر کند دل را و کور ** تا نماید خر چو یوسف نار نور 1365

ای بسا سرمست نار و نارجو ** خویشتن را نور مطلق داند او

جز مگر بنده‌ی خدا یا جذب حق ** با رهش آرد بگرداند ورق

تا بداند که آن خیال ناریه ** در طریقت نیست الا عاریه

زشتها را خوب بنماید شره ** نیست چون شهوت بتر ز آفتاب ره

صد هزاران نام خوش را کرد ننگ ** صد هزاران زیرکان را کرد دنگ 1370

چون خری را یوسف مصری نمود ** یوسفی را چون نماید آن جهود

بر تو سرگین را فسونش شهد کرد ** شهد را خود چون کند وقت نبرد

شهوت از خوردن بود کم کن ز خور ** یا نکاحی کن گریزان شو ز شر

چون بخوردی می‌کشد سوی حرم ** دخل را خرجی بباید لاجرم

پس نکاح آمد چو لاحول و لا ** تا که دیوت نفکند اندر بلا 1375

چون حریص خوردنی زن خواه زود ** ورنه آمد گربه و دنبه ربود

بار سنگی بر خری که می‌جهد ** زود بر نه پیش از آن کو بر نهد

فعل آتش را نمی‌دانی تو برد ** گرد آتش با چنین دانش مگرد

علم دیگ و آتش ار نبود ترا ** از شرر نه دیگ ماند نه ابا

آب حاضر باید و فرهنگ نیز ** تا پزد آب دیگ سالم در ازیز 1380

چون ندانی دانش آهنگری ** ریش و مو سوزد چو آنجا بگذری

در فرو بست آن زن و خر را کشید ** شادمانه لاجرم کیفر چشید

در میان خانه آوردش کشان ** خفت اندر زیر آن نر خر ستان

هم بر آن کرسی که دید او از کنیز ** تا رسد در کام خود آن قحبه نیز

پا بر آورد و خر اندر ویی سپوخت ** آتشی از کیر خر در وی فروخت 1385

خر مدب گشته در خاتون فشرد ** تا بخایه در زمان خاتون بمرد

بر درید از زخم کیر خر جگر ** روده‌ها بسکسته شد از همدگر

دم نزد در حال آن زن جان بداد ** کرسی از یک‌سو زن از یک‌سو فتاد

صحن خانه پر ز خون شد زن نگون ** مرد او و برد جان ریب المنون

مرگ بد با صد فضیحت ای پدر ** تو شهیدی دیده‌ای از کیر خر 1390

تو عذاب الخزی بشنو از نبی ** در چنین ننگی مکن جان را فدی

دانک این نفس بهیمی نر خرست ** زیر او بودن از آن ننگین‌ترست

در ره نفس ار بمیری در منی ** تو حقیقت دان که مثل آن زنی

نفس ما را صورت خر بدهد او ** زانک صورتها کند بر وفق خو

این بود اظهار سر در رستخیز ** الله الله از تن چون خر گریز 1395

کافران را بیم کرد ایزد ز نار ** کافران گفتند نار اولی ز عار