English    Türkçe    فارسی   

5
2723-2772

  • زهر دد باشد شکرریز خرد  ** زانک نیک نیک باشد ضد بد 

  • لحم عاشق را نیارد خورد دد  ** عشق معروفست پیش نیک و بد 

  • ور خورد خود فی‌المثل دام و ددش  ** گوشت عاشق زهر گردد بکشدش  2725

  • هر چه جز عشقست شد ماکول عشق  ** دو جهان یک دانه پیش نول عشق 

  • دانه‌ای مر مرغ را هرگز خورد  ** کاهدان مر اسپ را هرگز چرد 

  • بندگی کن تا شوی عاشق لعل  ** بندگی کسبیست آید در عمل 

  • بنده آزادی طمع دارد ز جد  ** عاشق آزادی نخواهد تا ابد 

  • بنده دایم خلعت و ادرارجوست  ** خلعت عاشق همه دیدار دوست  2730

  • در نگنجد عشق در گفت و شنید  ** عشق دریاییست قعرش ناپدید 

  • قطره‌های بحر را نتوان شمرد  ** هفت دریا پیش آن بحرست خرد 

  • این سخن پایان ندارد ای فلان  ** باز رو در قصه‌ی شیخ زمان 

  • در معنی لولاک لما خلقت الافلاک 

  • شد چنین شیخی گدای کو به کو  ** عشق آمد لاابالی اتقوا 

  • عشق جوشد بحر را مانند دیگ  ** عشق ساید کوه را مانند ریگ  2735

  • عشق‌بشکافد فلک را صد شکاف  ** عشق لرزاند زمین را از گزاف 

  • با محمد بود عشق پاک جفت  ** بهر عشق او را خدا لولاک گفت 

  • منتهی در عشق چون او بود فرد  ** پس مر او را ز انبیا تخصیص کرد 

  • گر نبودی بهر عشق پاک را  ** کی وجودی دادمی افلاک را 

  • من بدان افراشتم چرخ سنی  ** تا علو عشق را فهمی کنی  2740

  • منفعتهای دیگر آید ز چرخ  ** آن چو بیضه تابع آید این چو فرخ 

  • خاک را من خوار کردم یک سری  ** تا ز خواری عاشقان بویی بری 

  • خاک را دادیم سبزی و نوی  ** تا ز تبدیل فقیر آگه شوی 

  • با تو گویند این جبال راسیات  ** وصف حال عاشقان اندر ثبات 

  • گرچه آن معنیست و این نقش ای پسر  ** تا به فهم تو کند نزدیک‌تر  2745

  • غصه را با خار تشبیهی کنند  ** آن نباشد لیک تنبیهی کنند 

  • آن دل قاسی که سنگش خواندند  ** نامناسب بد مثالی راندند 

  • در تصور در نیاید عین آن  ** عیب بر تصویر نه نفیش مدان 

  • رفتن این شیخ در خانه‌ی امیری بهر کدیه روزی چهار بار به زنبیل به اشارت غیب و عتاب کردن امیر او را بدان وقاحت و عذر گفتن او امیر را 

  • شیخ روزی چار کرت چون فقیر  ** بهر کدیه رفت در قصر امیر 

  • در کفش زنبیل و شی لله زنان  ** خالق جان می‌بجوید تای نان  2750

  • نعلهای بازگونه‌ست ای پسر  ** عقل کلی را کند هم خیره‌سر 

  • چون امیرش دید گفتش ای وقیح  ** گویمت چیزی منه نامم شحیح 

  • این چه سغری و چه رویست و چه کار  ** که به روزی اندر آیی چار بار 

  • کیست اینجا شیخ اندر بند تو  ** من ندیدم نر گدا مانند تو 

  • حرمت و آب گدایان برده‌ای  ** این چه عباسی زشت آورده‌ای  2755

  • غاشیه بر دوش تو عباس دبس  ** هیچ ملحد را مباد این نفس نحس 

  • گفت امیرا بنده فرمانم خموش  ** ز آتشم آگه نه‌ای چندین مجوش 

  • بهر نان در خویش حرصی دیدمی  ** اشکم نان‌خواه را بدریدمی 

  • هفت سال از سوز عشق جسم‌پز  ** در بیابان خورده‌ام من برگ رز 

  • تا ز برگ خشک و تازه خوردنم  ** سبز گشته بود این رنگ تنم  2760

  • تا تو باشی در حجاب بوالبشر  ** سرسری در عاشقان کمتر نگر 

  • زیرکان که مویها بشکافتند  ** علم هیات را به جان دریافتند 

  • علم نارنجات و سحر و فلسفه  ** گرچه نشناسند حق المعرفه 

  • لیک کوشیدند تا امکان خود  ** بر گذشتند از همه اقران خود 

  • عشق غیرت کرد و زیشان در کشید  ** شد چنین خورشید زیشان ناپدید  2765

  • نور چشمی کو به روز استاره دید  ** آفتابی چون ازو رو در کشید 

  • زین گذر کن پند من بپذیر هین  ** عاشقان را تو به چشم عشق بین 

  • وقت نازک باشد و جان در رصد  ** با تو نتوان گفت آن دم عذر خود 

  • فهم کن موقوف آن گفتن مباش  ** سینه‌های عاشقان را کم خراش 

  • نه گمانی برده‌ای تو زین نشاط  ** حزم را مگذار می‌کن احتیاط  2770

  • واجبست و جایزست و مستحیل  ** این وسط را گیر در حزم ای دخیل 

  • گریان شدن امیر از نصیحت شیخ و عکس صدق او و ایثار کردن مخزن بعد از آن گستاخی و استعصام شیخ و قبول ناکردن و گفتن کی من بی‌اشارت نیارم تصرفی کردن 

  • این بگفت و گریه در شد های های  ** اشک غلطان بر رخ او جای جای