ترک‌تاز و تن‌گداز و بی‌حیا ** در بلا چون سنگ زیر آسیا

سخت‌رویی که ندارد هیچ پشت ** بهره‌جویی را درون خویش کشت

پاک می‌بازد نباشد مزدجو ** آنچنان که پاک می‌گیرد ز هو 1970

می‌دهد حق هستیش بی‌علتی ** می‌سپارد باز بی‌علت فتی

که فتوت دادن بی علتست ** پاک‌بازی خارج هر ملتست

زانک ملت فضل جوید یا خلاص ** پاک بازانند قربانان خاص

نی خدا را امتحانی می‌کنند ** نی در سود و زیانی می‌زنند

باز دادن شاه گنج‌نامه را به آن فقیر کی بگیر ما از سر این برخاستیم

چونک رقعه‌ی گنج پر آشوب را ** شه مسلم داشت آن مکروب را 1975

گشت آمن او ز خصمان و ز نیش ** رفت و می‌پیچید در سودای خویش

یار کرد او عشق درداندیش را ** کلب لیسد خویش ریش خویش را

عشق را در پیچش خود یار نیست ** محرمش در ده یکی دیار نیست

نیست از عاشق کسی دیوانه‌تر ** عقل از سودای او کورست و کر

زآنک این دیوانگی عام نیست ** طب را ارشاد این احکام نیست 1980

گر طبیبی را رسد زین گون جنون ** دفتر طب را فرو شوید به خون

طب جمله‌ی عقلها منقوش اوست ** روی جمله دلبران روپوش اوست

روی در روی خود آر ای عشق‌کیش ** نیست ای مفتون ترا جز خویش خویش

قبله از دل ساخت آمد در دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

پیش از آن کو پاسخی بشنیده بود ** سالها اندر دعا پیچیده بود 1985

بی‌اجابت بر دعاها می‌تنید ** از کرم لبیک پنهان می‌شنید

چونک بی‌دف رقص می‌کرد آن علیل ** ز اعتماد جود خلاق جلیل

سوی او نه هاتف و نه پیک بود ** گوش اومیدش پر از لبیک بود

بی‌زبان می‌گفت اومیدش تعال ** از دلش می‌روفت آن دعوت ملال

آن کبوتر را که بام آموختست ** تو مخوان می‌رانش کان پر دوختست 1990

ای ضیاء الحق حسام‌الدین برانش ** کز ملاقات تو بر رستست جانش

گر برانی مرغ جانش از گزاف ** هم بگرد بام تو آرد طواف

چینه و نقلش همه بر بام تست ** پر زنان بر اوج مست دام تست

گر دمی منکر شود دزدانه روح ** در ادای شکرت ای فتح و فتوح

شحنه‌ی عشق مکرر کینه‌اش ** طشت آتش می‌نهد بر سینه‌اش 1995

که بیا سوی مه و بگذر ز گرد ** شاه عشقت خواند زوتر باز گرد

گرد این بام و کبوترخانه من ** چون کبوتر پر زنم مستانه من

جبرئیل عشقم و سدره‌م توی ** من سقیمم عیسی مریم توی

جوش ده آن بحر گوهربار را ** خوش بپرس امروز این بیمار را

چون تو آن او شدی بحر آن اوست ** گرچه این دم نوبت بحران اوست 2000

این خود آن ناله‌ست کو کرد آشکار ** آنچ پنهانست یا رب زینهار

دو دهان داریم گویا هم‌چو نی ** یک دهان پنهانست در لبهای وی

یک دهان نالان شده سوی شما ** های هویی در فکنده در هوا

لیک داند هر که او را منظرست ** که فغان این سری هم زان سرست

دمدمه‌ی این نای از دمهای اوست ** های هوی روح از هیهای اوست 2005

گر نبودی با لبش نی را سمر ** نی جهان را پر نکردی از شکر

با کی خفتی وز چه پهلو خاستی ** که چنین پر جوش چون دریاستی

یا ابیت عند ربی خواندی ** در دل دریای آتش راندی

نعره‌ی یا نار کونی باردا ** عصمت جان تو گشت ای مقتدا

ای ضیاء الحق حسام دین و دل ** کی توان اندود خورشیدی به گل 2010

قصد کردستند این گل‌پاره‌ها ** که بپوشانند خورشید ترا

در دل که لعلها دلال تست ** باغها از خنده مالامال تست

محرم مردیت را کو رستمی ** تا ز صد خرمن یکی جو گفتمی

چون بخواهم کز سرت آهی کنم ** چون علی سر را فرو چاهی کنم

چونک اخوان را دل کینه‌ورست ** یوسفم را قعر چه اولیترست 2015

مست گشتم خویش بر غوغا زنم ** چه چه باشد خیمه بر صحرا زنم

بر کف من نه شراب آتشین ** وانگه آن کر و فر مستانه بین