نیم عمر از آرزوی دلستان ** نیم عمر از غصه‌های دشمنان

نیم عمر از آرزوی دلستان ** نیم عمر از غصه‌های دشمنان 460

جبه را برد آن کله را این ببرد ** غرق بازی گشته ما چون طفل خرد

نک شبانگاه اجل نزدیک شد ** خل هذا اللعب به سبک لاتعد

هین سوار توبه شود در دزد رس ** جامه‌ها از دزد بستان باز پس

مرکب توبه عجاب مرکبست ** بر فلک تازد به یک لحظه ز پست

لیک مرکب را نگه می‌دار از آن ** کو بدزدید آن قبایت را نهان 465

تا ندزدد مرکبت را نیز هم ** پاس دار این مرکبت را دم به دم

حکایت آن شخص کی دزدان قوج او را بدزدیدند و بر آن قناعت نکرد به حیله جامه‌هاش را هم دزدیدند

آن یکی قج داشت از پس می‌کشید ** دزد قج را برد حبلش را برید

چونک آگه شد دوان شد چپ و راست ** تا بیابد کان قج برده کجاست

بر سر چاهی بدید آن دزد را ** که فغان می‌کرد کای واویلتا

گفت نالان از چی ای اوستاد ** گفت همیان زرم در چه فتاد 470

گر توانی در روی بیرون کشی ** خمس بدهم مر ترا با دلخوشی

خمس صد دینار بستانی به دست ** گفت او خود این بهای ده قجست

گر دری بر بسته شد ده در گشاد ** گر قجی شد حق عوض اشتر بداد

جامه‌ها بر کند و اندر چاه رفت ** جامه‌ها را برد هم آن دزد تفت

حازمی باید که ره تا ده برد ** حزم نبود طمع طاعون آورد 475

او یکی دزدست فتنه‌سیرتی ** چون خیال او را بهر دم صورتی

کس نداند مکر او الا خدا ** در خدا بگریز و وا ره زان دغا

مناظره‌ی مرغ با صیاد در ترهب و در معنی ترهبی کی مصطفی علیه‌السلام نهی کرد از آن امت خود را کی لا رهبانیة فی الاسلام

مرغ گفتش خواجه در خلوت مه‌ایست ** دین احمد را ترهب نیک نیست

از ترهب نهی کردست آن رسول ** بدعتی چون در گرفتی ای فضول

جمعه شرطست و جماعت در نماز ** امر معروف و ز منکر احتراز 480

رنج بدخویان کشیدن زیر صبر ** منفعت دادن به خلقان هم‌چو ابر

خیر ناس آن ینفع الناس ای پدر ** گر نه سنگی چه حریفی با مدر

در میان امت مرحوم باش ** سنت احمد مهل محکوم باشد

گفت عقل هر که را نبود رسوخ ** پیش عاقل او چو سنگست و کلوخ

چون حمارست آنک نانش امنیتست ** صحبت او عین رهبانیتست 485

زانک غیر حق همه گردد رفات ** کل آت بعد حین فهو آت

حکم او هم حکم قبله‌ی او بود ** مرده‌اش خوان چونک مرده‌جو بود

هر که با این قوم باشد راهبست ** که کلوخ و سنگ او را صاحبست

خود کلوخ و سنگ کس را ره نزد ** زین کلوخان صد هزار آفت رسد

گفت مرغش پس جهاد آنگه بود ** کین چنین ره‌زن میان ره بود 490

از برای حفظ و یاری و نبرد ** بر ره ناآمن آید شیرمرد

عرق مردی آنگهی پیدا شود ** که مسافر همره اعدا شود

چون نبی سیف بودست آن رسول ** امت او صفدرانند و فحول

مصلحت در دین ما جنگ و شکوه ** مصلحت در دین عیسی غار و کوه

گفت آری گر بود یاری و زور ** تا به قوت بر زند بر شر و شور 495

چون نباشد قوتی پرهیز به ** در فرار لا یطاق آسان بجه

گفت صدق دل بباید کار را ** ورنه یاران کم نیاید یار را

یار شو تا یار بینی بی‌عدد ** زانک بی‌یاران بمانی بی‌مدد

دیو گرگست و تو هم‌چون یوسفی ** دامن یعقوب مگذار ای صفی

گرگ اغلب آنگهی گیرا بود ** کز رمه شیشک به خود تنها رود 500

آنک سنت یا جماعت ترک کرد ** در چنین مسبع نه خون خویش خورد

هست سنت ره جماعت چون رفیق ** بی‌ره و بی‌یار افتی در مضیق

همرهی نه کو بود خصم خرد ** فرصتی جوید که جامه‌ی تو برد

می‌رود با تو که یابد عقبه‌ای ** که تواند کردت آنجا نهبه‌ای

یا بود اشتردلی چون دید ترس ** گوید او بهر رجوع از راه درس 505

یار را ترسان کند ز اشتردلی ** این چنین همره عدو دان نه ولی

راه جان‌بازیست و در هر غیشه‌ای ** آفتی در دفع هر جان‌شیشه‌ای

راه دین زان رو پر از شور و شرست ** که نه راه هر مخنث گوهرست

در ره این ترس امتحانهای نفوس ** هم‌چو پرویزن به تمییز سبوس