جسمشان در رقص و جانها خود مپرس ** و آن که گرد جان از آنها خود مپرس‌‌

شیر را خرگوش در زندان نشاند ** ننگ شیری کاو ز خرگوشی بماند

در چنان ننگی و آن گه این عجب ** فخر دین خواهد که گویندش لقب‌‌ 1350

ای تو شیری در تک این چاه فرد ** نفس چون خرگوش خونت ریخت و خورد

نفس خرگوشت به صحرا در چرا ** تو به قعر این چه چون و چرا

سوی نخجیران دوید آن شیر گیر ** کابشروا یا قوم إذ جاء البشیر

مژده مژده ای گروه عیش‌‌ساز ** کان سگ دوزخ به دوزخ رفت باز

مژده مژده کان عدوی جانها ** کند قهر خالقش دندانها 1355

آن که از پنجه بسی سرها بکوفت ** همچو خس جاروب مرگش هم بروفت‌‌

جمع شدن نخجیران گرد خرگوش و ثنا گفتن او را

جمع گشتند آن زمان جمله وحوش ** شاد و خندان از طرب در ذوق و جوش‌‌

حلقه کردند او چو شمعی در میان ** سجده آوردند و گفتندش که هان‌‌

تو فرشته‌‌ی آسمانی یا پری ** نی تو عزراییل شیران نری‌‌

هر چه هستی جان ما قربان تست ** دست بردی دست و بازویت درست‌‌ 1360

راند حق این آب را در جوی تو ** آفرین بر دست و بر بازوی تو

باز گو تا چون سگالیدی به مکر ** آن عوان را چون بمالیدی به مکر

باز گو تا قصه درمانها شود ** باز گو تا مرهم جانها شود

باز گو کز ظلم آن استم نما ** صد هزاران زخم دارد جان ما

گفت تایید خدا بود ای مهان ** ور نه خرگوشی که باشد در جهان‌‌ 1365

قوتم بخشید و دل را نور داد ** نور دل مر دست و پا را زور داد

از بر حق می‌‌رسد تفضیلها ** باز هم از حق رسد تبدیلها

حق به دور و نوبت این تایید را ** می‌‌نماید اهل ظن و دید را

پند دادن خرگوش نخجیران را که بدین شاد مشوید

هین به ملک نوبتی شادی مکن ** ای تو بسته‌‌ی نوبت آزادی مکن‌‌

آن که ملکش برتر از نوبت تنند ** برتر از هفت انجمش نوبت زنند 1370

برتر از نوبت ملوک باقی‌‌اند ** دور دایم روحها با ساقی‌‌اند

ترک این شرب ار بگویی یک دو روز ** در کنی اندر شراب خلد پوز

تفسیر رجعنا من الجهاد الاصغر الی الجهاد الاکبر

ای شهان کشتیم ما خصم برون ** ماند خصمی زو بتر در اندرون‌‌

کشتن این کار عقل و هوش نیست ** شیر باطن سخره‌‌ی خرگوش نیست‌‌

دوزخ است این نفس و دوزخ اژدهاست ** کاو به دریاها نگردد کم و کاست‌‌ 1375

هفت دریا را در آشامد هنوز ** کم نگردد سوزش آن خلق سوز

سنگها و کافران سنگ دل ** اندر آیند اندر او زار و خجل‌‌

هم نگردد ساکن از چندین غذا ** تا ز حق آید مر او را این ندا

سیر گشتی سیر گوید نی هنوز ** اینت آتش اینت تابش اینت سوز

عالمی را لقمه کرد و در کشید ** معده‌‌اش نعره زنان هل من مزید 1380

حق قدم بر وی نهد از لا مکان ** آن گه او ساکن شود از کن فکان‌‌

چون که جزو دوزخ است این نفس ما ** طبع کل دارد همیشه جزوها

این قدم حق را بود کاو را کشد ** غیر حق خود کی کمان او کشد

در کمان ننهند الا تیر راست ** این کمان را باژگون کژ تیرهاست‌‌

راست شو چون تیر و واره از کمان ** کز کمان هر راست بجهد بی‌‌گمان‌‌ 1385

چون که واگشتم ز پیکار برون ** روی آوردم به پیکار درون‌‌

قد رجعنا من جهاد الاصغریم ** با نبی اندر جهاد اکبریم‌‌

قوت از حق خواهم و توفیق و لاف ** تا به سوزن بر کنم این کوه قاف‌‌

سهل شیری دان که صفها بشکند ** شیر آن است آن که خود را بشکند

آمدن رسول روم تا نزد عمر و دیدن او کرامات عمر را

تا عمر آمد ز قیصر یک رسول ** در مدینه از بیابان نغول‌‌ 1390

گفت کو قصر خلیفه ای حشم ** تا من اسب و رخت را آن جا کشم‌‌

قوم گفتندش که او را قصر نیست ** مر عمر را قصر، جان روشنی است‌‌

گر چه از میری و را آوازه‌‌ای است ** همچو درویشان مر او را کازه‌‌ای است‌‌

ای برادر چون ببینی قصر او ** چون که در چشم دلت رسته ست مو

چشم دل از مو و علت پاک آر ** و آن گهان دیدار قصرش چشم دار 1395

هر که را هست از هوسها جان پاک ** زود بیند حضرت و ایوان پاک‌‌

چون محمد پاک شد زین نار و دود ** هر کجا رو کرد وجه الله بود