همچو بطان سر فرو برده به آب ** گشته طاوسان و بوده چون غراب‌‌

در زمستانشان اگر محبوس کرد ** آن غرابان را خدا طاوس کرد

در زمستانشان اگر چه داد مرگ ** زنده‌‌شان کرد از بهار و داد برگ‌‌

منکران گویند خود هست این قدیم ** این چرا بندیم بر رب کریم‌‌ 2020

کوری ایشان درون دوستان ** حق برویانید باغ و بوستان‌‌

هر گلی کاندر درون بویا بود ** آن گل از اسرار کل گویا بود

بوی ایشان رغم انف منکران ** گرد عالم می‌‌رود پرده دران‌‌

منکران همچون جعل ز آن بوی گل ** یا چو نازک مغز در بانگ دهل‌‌

خویشتن مشغول می‌‌سازند و غرق ** چشم می‌‌دزدند زین لمعان برق‌‌ 2025

چشم می‌‌دزدند و آن جا چشم نی ** چشم آن باشد که بیند مأمنی‌‌

چون ز گورستان پیمبر باز گشت ** سوی صدیقه شد و هم راز گشت‌‌

چشم صدیقه چو بر رویش فتاد ** پیش آمد دست بر وی می‌‌نهاد

بر عمامه و روی او و موی او ** بر گریبان و بر و بازوی او

گفت پیغمبر چه می‌‌جویی شتاب ** گفت باران آمد امروز از سحاب‌‌ 2030

جامه‌‌هایت می‌‌بجویم از طلب ** تر نمی‌‌بینم ز باران ای عجب‌‌

گفت چه بر سر فگندی از ازار ** گفت کردم آن ردای تو خمار

گفت بهر آن نمود ای پاک جیب ** چشم پاکت را خدا باران غیب‌‌

نیست آن باران از این ابر شما ** هست ابری دیگر و دیگر سما

تفسیر بیت حکیم: "آسمانهاست در ولایت جان کارفرمای آسمان جهان در ره روح پست و بالاهاست کوههای بلند و دریاهاست‌‌"

غیب را ابری و آبی دیگر است ** آسمان و آفتابی دیگر است‌‌ 2035

ناید آن الا که بر خاصان پدید ** باقیان فی لبس من خلق جدید

هست باران از پی پروردگی ** هست باران از پی پژمردگی‌‌

نفع باران بهاران بو العجب ** باغ را باران پاییزی چو تب‌‌

آن بهاری ناز پروردش کند ** وین خزانی ناخوش و زردش کند

همچنین سرما و باد و آفتاب ** بر تفاوت دان و سر رشته بیاب‌‌ 2040

همچنین در غیب انواع است این ** در زیان و سود و در ربح و غبین‌‌

این دم ابدال باشد ز آن بهار ** در دل و جان روید از وی سبزه‌‌زار

فعل باران بهاری با درخت ** آید از انفاسشان در نیک بخت‌‌

گر درخت خشک باشد در مکان ** عیب آن از باد جان افزا مدان‌‌

باد کار خویش کرد و بروزید ** آن که جانی داشت بر جانش گزید 2045

در معنی این حدیث که اغتنموا برد الربیع الی آخره‌‌

گفت پیغمبر ز سرمای بهار ** تن مپوشانید یاران زینهار

ز آن که با جان شما آن می‌‌کند ** کان بهاران با درختان می‌‌کند

لیک بگریزید از سرد خزان ** کان کند کاو کرد با باغ و رزان‌‌

راویان این را به ظاهر برده‌‌اند ** هم بر آن صورت قناعت کرده‌‌اند

بی‌‌خبر بودند از جان آن گروه ** کوه را دیده ندیده کان بکوه‌‌ 2050

آن خزان نزد خدا نفس و هواست ** عقل و جان عین بهار است و بقاست‌‌

مر ترا عقل است جزوی در نهان ** کامل العقلی بجو اندر جهان‌‌

جزو تو از کل او کلی شود ** عقل کل بر نفس چون غلی شود

پس به تاویل این بود کانفاس پاک ** چون بهار است و حیات برگ و تاک‌‌

از حدیث اولیا نرم و درشت ** تن مپوشان ز آن که دینت راست پشت‌‌ 2055

گرم گوید سرد گوید خوش بگیر ** تا ز گرم و سرد بجهی وز سعیر

گرم و سردش نو بهار زندگی است ** مایه‌‌ی صدق و یقین و بندگی است‌‌

ز آن که زو بستان جانها زنده است ** این جواهر بحر دل آگنده است‌‌

بر دل عاقل هزاران غم بود ** گر ز باغ دل خلالی کم شود

پرسیدن صدیقه (س) از پیامبر (ص) که سر باران امروزینه چه بود

گفت صدیقه که ای زبده‌‌ی وجود ** حکمت باران امروزین چه بود 2060

این ز بارانهای رحمت بود یا ** بهر تهدید است و عدل کبریا

این از آن لطف بهاریات بود ** یا ز پاییزی پر آفات بود

گفت این از بهر تسکین غم است ** کز مصیبت بر نژاد آدم است‌‌

گر بر آن آتش بماندی آدمی ** بس خرابی در فتادی و کمی‌‌

این جهان ویران شدی اندر زمان ** حرصها بیرون شدی از مردمان‌‌ 2065

استن این عالم ای جان غفلت است ** هوشیاری این جهان را آفت است‌‌