شاه از حقد جهودانه چنان ** گشت احول کالامان یا رب امان‌‌

صد هزاران مومن مظلوم کشت ** که پناهم دین موسی را و پشت‌‌

آموختن وزیر مکر پادشاه را

او وزیری داشت گبر و عشوه‌‌ده ** کاو بر آب از مکر بر بستی گره‌‌

گفت ترسایان پناه جان کنند ** دین خود را از ملک پنهان کنند

کم کش ایشان را که کشتن سود نیست ** دین ندارد بوی، مشک و عود نیست‌‌ 340

سر پنهان است اندر صد غلاف ** ظاهرش با تست و باطن بر خلاف‌‌

شاه گفتش پس بگو تدبیر چیست ** چاره‌‌ی آن مکر و ان تزویر چیست‌‌

تا نماند در جهان نصرانیی ** نی هویدا دین و نی پنهانیی‌‌

گفت ای شه گوش و دستم را ببر ** بینی‌‌ام بشکاف و لب در حکم مر

بعد از آن در زیر دار آور مرا ** تا بخواهد یک شفاعت‌‌گر مرا 345

بر منادی گاه کن این کار تو ** بر سر راهی که باشد چار سو

آن گهم از خود بران تا شهر دور ** تا در اندازم در ایشان شر و شور

تلبیس وزیر با نصارا

پس بگویم من به سر نصرانی‌‌ام ** ای خدای راز دان می‌‌دانی‌‌ام‌‌

شاه واقف گشت از ایمان من ** وز تعصب کرد قصد جان من‌‌

خواستم تا دین ز شه پنهان کنم ** آن که دین اوست ظاهر آن کنم‌‌ 350

شاه بویی برد از اسرار من ** متهم شد پیش شه گفتار من‌‌

گفت گفت تو چو در نان سوزن است ** از دل من تا دل تو روزن است‌‌

من از آن روزن بدیدم حال تو ** حال تو دیدم ننوشم قال تو

گر نبودی جان عیسی چاره‌‌ام ** او جهودانه بکردی پاره‌‌ام‌‌

بهر عیسی جان سپارم سر دهم ** صد هزاران منتش بر خود نهم‌‌ 355

جان دریغم نیست از عیسی و لیک ** واقفم بر علم دینش نیک نیک‌‌

حیف می‌‌آمد مرا کان دین پاک ** در میان جاهلان گردد هلاک‌‌

شکر ایزد را و عیسی را که ما ** گشته‌‌ایم آن کیش حق را رهنما

از جهود و از جهودی رسته‌‌ام ** تا به زناری میان را بسته‌‌ام‌‌

دور دور عیسی است ای مردمان ** بشنوید اسرار کیش او به جان‌‌ 360

کرد با وی شاه آن کاری که گفت ** خلق حیران مانده ز ان مکر نهفت‌‌

راند او را جانب نصرانیان ** کرد در دعوت شروع او بعد از آن‌‌

قبول کردن نصارا مکر وزیر را

صد هزاران مرد ترسا سوی او ** اندک اندک جمع شد در کوی او

او بیان می‌‌کرد با ایشان به راز ** سر انگلیون و زنار و نماز

او به ظاهر واعظ احکام بود ** لیک در باطن صفیر و دام بود 365

بهر این بعضی صحابه از رسول ** ملتمس بودند مکر نفس غول‌‌

کاو چه آمیزد ز اغراض نهان ** در عبادتها و در اخلاص جان‌‌

فضل طاعت را نجستندی از او ** عیب ظاهر را بجستندی که کو

مو به مو و ذره ذره مکر نفس ** می‌‌شناسیدند چون گل از کرفس‌‌

موشکافان صحابه هم در آن ** وعظ ایشان خیره گشتندی به جان‌‌ 370

متابعت نصارا وزیر را

دل بدو دادند ترسایان تمام ** خود چه باشد قوت تقلید عام‌‌

در درون سینه مهرش کاشتند ** نایب عیساش می‌‌پنداشتند

او به سر دجال یک چشم لعین ** ای خدا فریادرس نعم المعین‌‌

صد هزاران دام و دانه ست ای خدا ** ما چو مرغان حریص بی‌‌نوا

دم‌‌به‌‌دم ما بسته‌‌ی دام نویم ** هر یکی گر باز و سیمرغی شویم‌‌ 375

می‌‌رهانی هر دمی ما را و باز ** سوی دامی می‌‌رویم ای بی‌‌نیاز

ما در این انبار گندم می‌‌کنیم ** گندم جمع آمده گم می‌‌کنیم‌‌

می‌‌نیندیشیم آخر ما به هوش ** کین خلل در گندم است از مکر موش‌‌

موش تا انبار ما حفره زده ست ** وز فنش انبار ما ویران شده ست‌‌

اول ای جان دفع شر موش کن ** وانگهان در جمع گندم جوش کن‌‌ 380

بشنو از اخبار آن صدر الصدور ** لا صلاة تم الا بالحضور

گر نه موشی دزد در انبار ماست ** گندم اعمال چل ساله کجاست‌‌

ریزه ریزه صدق هر روزه چرا ** جمع می‌‌ناید در این انبار ما

بس ستاره‌‌ی آتش از آهن جهید ** و ان دل سوزیده پذرفت و کشید

لیک در ظلمت یکی دزدی نهان ** می‌‌نهد انگشت بر استارگان‌‌ 385