شکر ایزد را و عیسی را که ما ** گشته‌‌ایم آن کیش حق را رهنما

از جهود و از جهودی رسته‌‌ام ** تا به زناری میان را بسته‌‌ام‌‌

دور دور عیسی است ای مردمان ** بشنوید اسرار کیش او به جان‌‌ 360

کرد با وی شاه آن کاری که گفت ** خلق حیران مانده ز ان مکر نهفت‌‌

راند او را جانب نصرانیان ** کرد در دعوت شروع او بعد از آن‌‌

قبول کردن نصارا مکر وزیر را

صد هزاران مرد ترسا سوی او ** اندک اندک جمع شد در کوی او

او بیان می‌‌کرد با ایشان به راز ** سر انگلیون و زنار و نماز

او به ظاهر واعظ احکام بود ** لیک در باطن صفیر و دام بود 365

بهر این بعضی صحابه از رسول ** ملتمس بودند مکر نفس غول‌‌

کاو چه آمیزد ز اغراض نهان ** در عبادتها و در اخلاص جان‌‌

فضل طاعت را نجستندی از او ** عیب ظاهر را بجستندی که کو

مو به مو و ذره ذره مکر نفس ** می‌‌شناسیدند چون گل از کرفس‌‌

موشکافان صحابه هم در آن ** وعظ ایشان خیره گشتندی به جان‌‌ 370

متابعت نصارا وزیر را

دل بدو دادند ترسایان تمام ** خود چه باشد قوت تقلید عام‌‌

در درون سینه مهرش کاشتند ** نایب عیساش می‌‌پنداشتند

او به سر دجال یک چشم لعین ** ای خدا فریادرس نعم المعین‌‌

صد هزاران دام و دانه ست ای خدا ** ما چو مرغان حریص بی‌‌نوا

دم‌‌به‌‌دم ما بسته‌‌ی دام نویم ** هر یکی گر باز و سیمرغی شویم‌‌ 375

می‌‌رهانی هر دمی ما را و باز ** سوی دامی می‌‌رویم ای بی‌‌نیاز

ما در این انبار گندم می‌‌کنیم ** گندم جمع آمده گم می‌‌کنیم‌‌

می‌‌نیندیشیم آخر ما به هوش ** کین خلل در گندم است از مکر موش‌‌

موش تا انبار ما حفره زده ست ** وز فنش انبار ما ویران شده ست‌‌

اول ای جان دفع شر موش کن ** وانگهان در جمع گندم جوش کن‌‌ 380

بشنو از اخبار آن صدر الصدور ** لا صلاة تم الا بالحضور

گر نه موشی دزد در انبار ماست ** گندم اعمال چل ساله کجاست‌‌

ریزه ریزه صدق هر روزه چرا ** جمع می‌‌ناید در این انبار ما

بس ستاره‌‌ی آتش از آهن جهید ** و ان دل سوزیده پذرفت و کشید

لیک در ظلمت یکی دزدی نهان ** می‌‌نهد انگشت بر استارگان‌‌ 385

می‌‌کشد استارگان را یک به یک ** تا که نفروزد چراغی از فلک‌‌

گر هزاران دام باشد در قدم ** چون تو با مایی نباشد هیچ غم‌‌

هر شبی از دام تن ارواح را ** می‌‌رهانی می‌‌کنی الواح را

می‌‌رهند ارواح هر شب زین قفس ** فارغان، نه حاکم و محکوم کس‌‌

شب ز زندان بی‌‌خبر زندانیان ** شب ز دولت بی‌‌خبر سلطانیان‌‌ 390

نه غم و اندیشه‌‌ی سود و زیان ** نه خیال این فلان و آن فلان‌‌

حال عارف این بود بی‌‌خواب هم ** گفت ایزد هم رقود زین مرم‌‌

خفته از احوال دنیا روز و شب ** چون قلم در پنجه‌‌ی تقلیب رب‌‌

آن که او پنجه نبیند در رقم ** فعل پندارد به جنبش از قلم‌‌

شمه‌‌ای زین حال عارف وانمود ** خلق را هم خواب حسی در ربود 395

رفته در صحرای بی‌‌چون جانشان ** روحشان آسوده و ابدانشان‌‌

وز صفیری باز دام اندر کشی ** جمله را در داد و در داور کشی‌‌

فالق الإصباح اسرافیل‌‌وار ** جمله را در صورت آرد ز ان دیار

روحهای منبسط را تن کند ** هر تنی را باز آبستن کند

اسب جانها را کند عاری ز زین ** سر النوم اخ الموت است این‌‌ 400

لیک بهر آن که روز آیند باز ** بر نهد بر پایشان بند دراز

تا که روزش واکشد ز ان مرغزار ** وز چراگاه آردش در زیر بار

کاش چون اصحاب کهف این روح را ** حفظ کردی یا چو کشتی نوح را

تا از این طوفان بیداری و هوش ** وارهیدی این ضمیر چشم و گوش‌‌

ای بسی اصحاب کهف اندر جهان ** پهلوی تو پیش تو هست این زمان‌‌ 405

غار با او یار با او در سرود ** مهر بر چشم است و بر گوشت چه سود

قصه‌‌ی دیدن خلیفه لیلی را

گفت لیلی را خلیفه کان توی ** کز تو مجنون شد پریشان و غوی‌‌