سایه‌‌ی یزدان بود بنده‌‌ی خدا ** مرده او زین عالم و زنده‌‌ی خدا

دامن او گیر زودتر بی‌‌گمان ** تا رهی در دامن آخر زمان‌‌

کيف مد الظل نقش اولیاست ** کاو دلیل نور خورشید خداست‌‌ 425

اندر این وادی مرو بی‌‌این دلیل ** لا أحب الآفلین گو چون خلیل‌‌

رو ز سایه آفتابی را بیاب ** دامن شه شمس تبریزی بتاب‌‌

ره ندانی جانب این سور و عرس ** از ضیاء الحق حسام الدین بپرس‌‌

ور حسد گیرد ترا در ره گلو ** در حسد ابلیس را باشد غلو

کاو ز آدم ننگ دارد از حسد ** با سعادت جنگ دارد از حسد 430

ای خنک آن کش حسد همراه نیست ** عقبه‌‌ای زین صعب‌‌تر در راه نیست‌‌

این جسد خانه‌‌ی حسد آمد بدان ** از حسد آلوده باشد خاندان‌‌

گر جسد خانه‌‌ی حسد باشد و لیک ** آن جسد را پاک کرد الله نیک‌‌

طهرا بيتي بیان پاکی است ** گنج نور است ار طلسمش خاکی است‌‌

چون کنی بر بی‌‌جسد مکر و حسد ** ز آن حسد دل را سیاهیها رسد 435

خاک شو مردان حق را زیر پا ** خاک بر سر کن حسد را همچو ما

بیان حسد وزیر

آن وزیرک از حسد بودش نژاد ** تا به باطل گوش و بینی باد داد

بر امید آن که از نیش حسد ** زهر او در جان مسکینان رسد

هر کسی کاو از حسد بینی کند ** خویشتن بی‌‌گوش و بی‌‌بینی کند

بینی آن باشد که او بویی برد ** بوی او را جانب کویی برد 440

هر که بویش نیست بی‌‌بینی بود ** بوی آن بوی است کان دینی بود

چون که بویی برد و شکر آن نکرد ** کفر نعمت آمد و بینیش خورد

شکر کن مر شاکران را بنده باش ** پیش ایشان مرده شو پاینده باش‌‌

چون وزیر از ره زنی مایه مساز ** خلق را تو بر میاور از نماز

ناصح دین گشته آن کافر وزیر ** کرده او از مکر در لوزینه سیر 445

فهم کردن حاذقان نصارا مکر وزیر را

هر که صاحب ذوق بود از گفت او ** لذتی می‌‌دید و تلخی جفت او

نکته‌‌ها می‌‌گفت او آمیخته ** در جلاب قند زهری ریخته‌‌

ظاهرش می‌‌گفت در ره چیست شو ** وز اثر می‌‌گفت جان را سست شو

ظاهر نقره گر اسپید است و نو ** دست و جامه می سیه گردد ازو

آتش ار چه سرخ روی است از شرر ** تو ز فعل او سیه کاری نگر 450

برق اگر نوری نماید در نظر ** لیک هست از خاصیت دزد بصر

هر که جز آگاه و صاحب ذوق بود ** گفت او در گردن او طوق بود

مدت شش سال در هجران شاه ** شد وزیر اتباع عیسی را پناه‌‌

دین و دل را کل بدو بسپرد خلق ** پیش امر و حکم او می‌‌مرد خلق‌‌

پیغام شاه پنهان با وزیر

در میان شاه و او پیغامها ** شاه را پنهان بدو آرامها 455

پیش او بنوشت شه کای مقبلم ** وقت آمد زود فارغ کن دلم‌‌

گفت اینک اندر آن کارم شها ** کافکنم در دین عیسی فتنه‌‌ها

بیان دوازده سبط از نصارا

قوم عیسی را بد اندر دار و گیر ** حاکمانشان ده امیر و دو امیر

هر فریقی مر امیری را تبع ** بنده گشته میر خود را از طمع‌‌

این ده و این دو امیر و قومشان ** گشته بند آن وزیر بدنشان‌‌ 460

اعتماد جمله بر گفتار او ** اقتدای جمله بر رفتار او

پیش او در وقت و ساعت هر امیر ** جان بدادی گر بدو گفتی بمیر

تخلیط وزیر در احکام انجیل

ساخت طوماری به نام هر یکی ** نقش هر طومار دیگر مسلکی‌‌

حکم‌‌های هر یکی نوعی دگر ** این خلاف آن ز پایان تا به سر

در یکی راه ریاضت را و جوع ** رکن توبه کرده و شرط رجوع‌‌ 465

در یکی گفته ریاضت سود نیست ** اندر این ره مخلصی جز جود نیست‌‌

در یکی گفته که جوع و جود تو ** شرک باشد از تو با معبود تو

جز توکل جز که تسلیم تمام ** در غم و راحت همه مکر است و دام‌‌

در یکی گفته که واجب خدمت است ** ور نه اندیشه‌‌ی توکل تهمت است‌‌

در یکی گفته که امر و نهیهاست ** بهر کردن نیست شرح عجز ماست‌‌ 470

تا که عجز خود ببینیم اندر آن ** قدرت حق را بدانیم آن زمان‌‌

در یکی گفته که عجز خود مبین ** کفر نعمت کردن است آن عجز هین‌‌