بعد از این خون ریز درمان ناپذیر ** کاندر افتاد از بلای آن وزیر

یک شه دیگر ز نسل آن جهود ** در هلاک قوم عیسی رو نمود 740

گر خبر خواهی از این دیگر خروج ** سوره بر خوان و السما ذات البروج‌‌

سنت بد کز شه اول بزاد ** این شه دیگر قدم بر وی نهاد

هر که او بنهاد ناخوش سنتی ** سوی او نفرین رود هر ساعتی‌‌

نیکوان رفتند و سنتها بماند ** وز لئیمان ظلم و لعنتها بماند

تا قیامت هر که جنس آن بدان ** در وجود آید بود رویش بدان‌‌ 745

رگ رگ است این آب شیرین و آب شور ** در خلایق می‌‌رود تا نفخ صور

نیکوان را هست میراث از خوش‌‌آب ** آن چه میراث است أورثنا الکتاب‌‌

شد نیاز طالبان ار بنگری ** شعله‌‌ها از گوهر پیغمبری‌‌

شعله‌‌ها با گوهران گردان بود ** شعله آن جانب رود هم کان بود

نور روزن گرد خانه می‌‌دود ** ز آنکه خور برجی به برجی می‌‌رود 750

هر که را با اختری پیوستگی است ** مر و را با اختر خود هم تگی است‌‌

طالعش گر زهره باشد در طرب ** میل کلی دارد و عشق و طلب‌‌

ور بود مریخی خون‌‌ریز خو ** جنگ و بهتان و خصومت جوید او

اخترانند از ورای اختران ** که احتراق و نحس نبود اندر آن‌‌

سایران در آسمانهای دگر ** غیر این هفت آسمان معتبر 755

راسخان در تاب انوار خدا ** نی بهم پیوسته نی از هم جدا

هر که باشد طالع او ز آن نجوم ** نفس او کفار سوزد در رجوم‌‌

خشم مریخی نباشد خشم او ** منقلب رو غالب و مغلوب خو

نور غالب ایمن از نقص و غسق ** در میان اصبعین نور حق‌‌

حق فشاند آن نور را بر جانها ** مقبلان برداشته دامانها 760

و آن نثار نور را وایافته ** روی از غیر خدا بر تافته‌‌

هر که را دامان عشقی نابده ** ز آن نثار نور بی‌‌بهره شده‌‌

جزوها را رویها سوی کل است ** بلبلان را عشق با روی گل است‌‌

گاو را رنگ از برون و مرد را ** از درون جو رنگ سرخ و زرد را

رنگهای نیک از خم صفاست ** رنگ زشتان از سیاه‌‌آبه‌‌ی جفاست‌‌ 765

صبغة الله نام آن رنگ لطیف ** لعنة الله بوی این رنگ کثیف‌‌

آن چه از دریا به دریا می‌‌رود ** از همانجا کامد آن جا می‌‌رود

از سر که سیلهای تیز رو ** وز تن ما جان عشق آمیز رو

آتش کردن پادشاه جهود و بت نهادن پهلوی آتش که هر که این بت را سجود کند از آتش برست

آن جهود سگ ببین چه رای کرد ** پهلوی آتش بتی بر پای کرد

کان که این بت را سجود آرد برست ** ور نیارد در دل آتش نشست‌‌ 770

چون سزای این بت نفس او نداد ** از بت نفسش بتی دیگر بزاد

مادر بتها بت نفس شماست ** ز آن که آن بت مار و این بت اژدهاست‌‌

آهن و سنگ است نفس و بت شرار ** آن شرار از آب می‌‌گیرد قرار

سنگ و آهن ز آب کی ساکن‌‌شود ** آدمی با این دو کی ایمن شود

بت سیاه‌‌آبه‌‌ست در کوزه نهان ** نفس مر آب سیه را چشمه دان‌‌ 775

آن بت منحوت چون سیل سیاه ** نفس بتگر چشمه‌‌ای بر آب راه‌‌

صد سبو را بشکند یک پاره سنگ ** و آب چشمه می‌‌زهاند بی‌‌درنگ‌‌

بت شکستن سهل باشد نیک سهل ** سهل دیدن نفس را جهل است جهل‌‌

صورت نفس ار بجویی ای پسر ** قصه‌‌ی دوزخ بخوان با هفت در

هر نفس مکری و در هر مکر ز آن ** غرقه صد فرعون با فرعونیان‌‌ 780

در خدای موسی و موسی گریز ** آب ایمان را ز فرعونی مریز

دست را اندر احد و احمد بزن ** ای برادر واره از بو جهل تن‌‌

به سخن آمدن طفل در میان آتش و تحریض کردن خلق را در افتادن به آتش‌‌

یک زنی با طفل آورد آن جهود ** پیش آن بت و آتش اندر شعله بود

طفل از او بستد در آتش در فکند ** زن بترسید و دل از ایمان بکند

خواست تا او سجده آرد پیش بت ** بانگ زد آن طفل إنی لم أمت‌‌ 785

اندر آ ای مادر اینجا من خوشم ** گر چه در صورت میان آتشم‌‌

چشم بند است آتش از بهر حجاب ** رحمت است این سر بر آورده ز جیب‌‌

اندر آ مادر ببین برهان حق ** تا ببینی عشرت خاصان حق‌‌