گفت رو رو کار خود کن ای حسود ** گفت کارم این بد و رزقت نبود

من کم از خرسی نباشم ای شریف ** ترک او کن تا منت باشم حریف‏ 2020

بر تو دل می‏لرزدم ز اندیشه‏ای ** با چنین خرسی مرو در بیشه‏ای‏

این دلم هرگز نلرزید از گزاف ** نور حق است این نه دعوی و نه لاف‏

مومنم ینظر بنور الله شده ** هان و هان بگریز از این آتشکده‏

این همه گفت و به گوشش در نرفت ** بد گمانی مرد را سدی است زفت‏

دست او بگرفت و دست از وی کشید ** گفت رفتم چون نه‏ای یار رشید 2025

گفت رو بر من تو غم خواره مباش ** بو الفضولا معرفت کمتر تراش‏

باز گفتش من عدوی تو نی‏ام ** لطف باشد گر بیایی در پی‏ام‏

گفت خوابستم مرا بگذار و رو ** گفت آخر یار را منقاد شو

تا بخسبی در پناه عاقلی ** در جوار دوستی صاحب دلی‏

در خیال افتاد مرد از جد او ** خشمگین شد زود گردانید رو 2030

کاین مگر قصد من آمد خونی است ** یا طمع دارد گدا و تونی است‏

یا گرو بسته ست با یاران بدین ** که بترساند مرا زین هم نشین‏

خود نیامد هیچ از خبث سرش ** یک گمان نیک اندر خاطرش‏

ظن نیکش جملگی بر خرس بود ** او مگر مر خرس را هم جنس بود

عاقلی را از سگی تهمت نهاد ** خرس را دانست اهل مهر و داد 2035

گفتن موسی علیه السلام گوساله پرست را که آن خیال اندیشی و حزم تو کجاست‏

گفت موسی با یکی مست خیال ** کای بد اندیش از شقاوت وز ضلال‏

صد گمانت بود در پیغمبریم ** با چنین برهان و این خلق کریم‏

صد هزاران معجزه دیدی ز من ** صد خیالت می‏فزود و شک و ظن‏

از خیال و وسوسه تنگ آمدی ** طعن بر پیغمبری‏ام می‏زدی‏

گرد از دریا بر آوردم عیان ** تا رهیدیت از شر فرعونیان‏ 2040

ز آسمان چل سال کاسه و خوان رسید ** وز دعایم جویی از سنگی دوید

این و صد چندین و چندین گرم و سرد ** از تو ای سرد آن توهم کم نکرد

بانگ زد گوساله‏ای از جادویی ** سجده کردی که خدای من تویی‏

آن توهمهات را سیلاب برد ** زیرکی باردت را خواب برد

چون نبودی بد گمان در حق او ** چون نهادی سر چنان ای زشت رو 2045

چون خیالت نامد از تزویر او ** وز فساد سحر احمق‏گیر او

سامریی خود که باشد ای سگان ** که خدایی بر تراشد در جهان‏

چون در این تزویر او یکدل شدی ** وز همه اشکالها عاطل شدی‏

گاو می‏شاید خدایی را به لاف ** در رسولی‏ام تو چون کردی خلاف‏

پیش گاوی سجده کردی از خری ** گشت عقلت صید سحر سامری‏ 2050

چشم دزدیدی ز نور ذو الجلال ** اینت جهل وافر و عین ضلال‏

شه بر آن عقل و گزینش که تراست ** چون تو کان جهل را کشتن سزاست‏

گاو زرین بانگ کرد آخر چه گفت ** کاحمقان را این همه رغبت شگفت‏

ز آن عجبتر دیده‏اید از من بسی ** لیک حق را کی پذیرد هر خسی‏

باطلان را چه رباید باطلی ** عاطلان را چه خوش آید عاطلی‏ 2055

ز انکه هر جنسی رباید جنس خود ** گاو سوی شیر نر کی رو نهد

گرگ بر یوسف کجا عشق آورد ** جز مگر از مکر تا او را خورد

چون ز گرگی وارهد محرم شود ** چون سگ کهف از بنی آدم شود

چون ابو بکر از محمد برد بو ** گفت هذا لیس وجه کاذب‏

چون نبد بو جهل از اصحاب درد ** دید صد شق قمر باور نکرد 2060

دردمندی کش ز بام افتاد طشت ** زو نهان کردیم حق پنهان نگشت‏

و انکه او جاهل بد از دردش بعید ** چند بنمودند و او آن را ندید

آینه‏ی دل صاف باید تا در او ** واشناسی صورت زشت از نکو

ترک گفتن آن مرد ناصح بعد از مبالغه‏ی پند مغرور خرس را

آن مسلمان ترک ابله کرد و تفت ** زیر لب لاحول‏گویان باز رفت‏

گفت چون از جد و پندم وز جدال ** در دل او بیش می‏زاید خیال‏ 2065

پس ره پند و نصیحت بسته شد ** امر أعرض عنهم پیوسته شد

چون دوایت می‏فزاید درد پس ** قصه با طالب بگو بر خوان عبس‏

چون که اعمی طالب حق آمده ست ** بهر فقر او را نشاید سینه خست‏