شیخ فارغ از جفا و از خلاف ** در کشیده روی چون مه در لحاف‏

با ازل خوش با اجل خوش شاد کام ** فارغ از تشنیع و گفت خاص و عام‏

آن که جان در روی او خندد چو قند ** از ترش رویی خلقش چه گزند

آن که جان بوسه دهد بر چشم او ** کی خورد غم از فلک وز خشم او 415

در شب مهتاب مه را بر سماک ** از سگان و عوعو ایشان چه باک‏

سگ وظیفه‏ی خود به جا می‏آورد ** مه وظیفه‏ی خود به رخ می‏گسترد

کارک خود می‏گزارد هر کسی ** آب نگذارد صفا بهر خسی‏

خس خسانه می‏رود بر روی آب ** آب صافی می‏رود بی‏اضطراب‏

مصطفی مه می‏شکافد نیم شب ** ژاژ می‏خاید ز کینه بو لهب‏ 420

آن مسیحا مرده زنده می‏کند ** و آن جهود از خشم سبلت می‏کند

بانگ سگ هرگز رسد در گوش ماه ** خاصه ماهی کاو بود خاص اله‏

می‏خورد شه بر لب جو تا سحر ** در سماع از بانگ چغزان بی‏خبر

هم شدی توزیع کودک دانگ چند ** همت شیخ آن سخا را کرد بند

تا کسی ندهد به کودک هیچ چیز ** قوت پیران از این بیش است نیز 425

شد نماز دیگر آمد خادمی ** یک طبق بر کف ز پیش حاتمی‏

صاحب مالی و حالی پیش پیر ** هدیه بفرستاد کز وی بد خبیر

چار صد دینار بر گوشه‏ی طبق ** نیم دینار دگر اندر ورق‏

خادم آمد شیخ را اکرام کرد ** و آن طبق بنهاد پیش شیخ فرد

چون طبق را از غطا واکرد رو ** خلق دیدند آن کرامت را از او 430

آه و افغان از همه برخاست زود ** کای سر شیخان و شاهان این چه بود

این چه سر است این چه سلطانی است باز ** ای خداوند خداوندان راز

ما ندانستیم ما را عفو کن ** بس پراکنده که رفت از ما سخن‏

ما که کورانه عصاها می‏زنیم ** لاجرم قندیلها را بشکنیم‏

ما چو کران ناشنیده یک خطاب ** هرزه گویان از قیاس خود جواب‏ 435

ما ز موسی پند نگرفتیم کاو ** گشت از انکار خضری زرد رو

با چنان چشمی که بالا می‏شتافت ** نور چشمش آسمان را می‏شکافت‏

کرده با چشمت تعصب موسیا ** از حماقت چشم موش آسیا

شیخ فرمود آن همه گفتار و قال ** من بحل کردم شما را آن حلال‏

سر این آن بود کز حق خواستم ** لاجرم بنمود راه راستم‏ 440

گفت آن دینار اگر چه اندک است ** لیک موقوف غریو کودک است‏

تا نگرید کودک حلوا فروش ** بحر رحمت در نمی‏آید به جوش‏

ای برادر طفل طفل چشم تست ** کام خود موقوف زاری دان درست‏

گر همی‏خواهی که آن خلعت رسد ** پس بگریان طفل دیده بر جسد

ترسانیدن شخصی زاهد را که کم گری تا کور نشوی

زاهدی را گفت یاری در عمل ** کم گری تا چشم را ناید خلل‏ 445

گفت زاهد از دو بیرون نیست حال ** چشم بیند یا نبیند آن جمال‏

گر ببیند نور حق خود چه غم است ** در وصال حق دو دیده چه کم است‏

ور نخواهد دید حق را گو برو ** این چنین چشم شقی گو کور شو

غم مخور از دیده کان عیسی تراست ** چپ مرو تا بخشدت دو چشم راست‏

عیسی روح تو با تو حاضر است ** نصرت از وی خواه کاو خوش ناصر است‏ 450

لیک بیگار تن پر استخوان ** بر دل عیسی منه تو هر زمان‏

همچو آن ابله که اندر داستان ** ذکر او کردیم بهر راستان‏

زندگی تن مجو از عیسی‏ات ** کام فرعونی مخواه از موسی‏ات‏

بر دل خود کم نه اندیشه‏ی معاش ** عیش کم ناید تو بر درگاه باش‏

این بدن خرگاه آمد روح را ** یا مثال کشتیی مر نوح را 455

ترک چون باشد بیابد خرگهی ** خاصه چون باشد عزیز درگهی‏

تمامی قصه‏ی زنده شدن استخوانها به دعای عیسی علیه السلام

خواند عیسی نام حق بر استخوان ** از برای التماس آن جوان‏

حکم یزدان از پی آن خام مرد ** صورت آن استخوان را زنده کرد

از میان بر جست یک شیر سیاه ** پنجه‏ای زد کرد نقشش را تباه‏

کله‏اش بر کند مغزش ریخت زود ** مغز جوزی کاندر او مغزی نبود 460

گر و را مغزی بدی اشکستنش ** خود نبودی نقص الا بر تنش‏