جمع آمد صد هزاران ژاژخا ** حلقه کرده پشت پا بر پشت پا

مرد را از زن خبر نه ز ازدحام ** رفته درهم چون قیامت خاص و عام

چون همی حراقه جنبانید او ** می‌کشیدند اهل هنگامه گلو

و اژدها کز زمهریر افسرده بود ** زیر صد گونه پلاس و پرده بود

بسته بودش با رسنهای غلیظ ** احتیاطی کرده بودش آن حفیظ 1040

در درنگ انتظار و اتفاق ** تافت بر آن مار خورشید عراق

آفتاب گرم‌سیرش گرم کرد ** رفت از اعضای او اخلاط سرد

مرده بود و زنده گشت او از شگفت ** اژدها بر خویش جنبیدن گرفت

خلق را از جنبش آن مرده مار ** گشتشان آن یک تحیر صد هزار

با تحیر نعره‌ها انگیختند ** جملگان از جنبشش بگریختند 1045

می‌سکست او بند و زان بانگ بلند ** هر طرف می‌رفت چاقاچاق بند

بندها بسکست و بیرون شد ز زیر ** اژدهایی زشت غران همچو شیر

در هزیمت بس خلایق کشته شد ** از فتاده و کشتگان صد پشته شد

مارگیر از ترس بر جا خشک گشت ** که چه آوردم من از کهسار و دشت

گرگ را بیدار کرد آن کور میش ** رفت نادان سوی عزرائیل خویش 1050

اژدها یک لقمه کرد آن گیج را ** سهل باشد خون‌خوری حجاج را

خویش را بر استنی پیچید و بست ** استخوان خورده را در هم شکست

نفست اژدرهاست او کی مرده است ** از غم و بی آلتی افسرده است

گر بیابد آلت فرعون او ** که بامر او همی‌رفت آب جو

آنگه او بنیاد فرعونی کند ** راه صد موسی و صد هارون زند 1055

کرمکست آن اژدها از دست فقر ** پشه‌ای گردد ز جاه و مال صقر

اژدها را دار در برف فراق ** هین مکش او را به خورشید عراق

تا فسرده می‌بود آن اژدهات ** لقمه‌ی اویی چو او یابد نجات

مات کن او را و آمن شو ز مات ** رحم کم کن نیست او ز اهل صلات

کان تف خورشید شهوت بر زند ** آن خفاش مردریگت پر زند 1060

می‌کشانش در جهاد و در قتال ** مردوار الله یجزیک الوصال

چونک آن مرد اژدها را آورید ** در هوای گرم خوش شد آن مرید

لاجرم آن فتنه‌ها کرد ای عزیز ** بیست همچندان که ما گفتیم نیز

تو طمع داری که او را بی جفا ** بسته داری در وقار و در وفا

هر خسی را این تمنی کی رسد ** موسیی باید که اژدرها کشد 1065

صدهزاران خلق ز اژدرهای او ** در هزیمت کشته شد از رای او

تهدید کردن فرعون موسی را علیه السلام

گفت فرعونش چرا تو ای کلیم ** خلق را کشتی و افکندی تو بیم

در هزیمت از تو افتادند خلق ** در هزیمت کشته شد مردم ز زلق

لاجرم مردم ترا دشمن گرفت ** کین تو در سینه مرد و زن گرفت

خلق را می‌خواندی بر عکس شد ** از خلافت مردمان را نیست بد 1070

من هم از شرت اگر پس می‌خزم ** در مکافات تو دیگی می‌پزم

دل ازین بر کن که بفریبی مرا ** یا بجز فی پس‌روی گردد ترا

تو بدان غره مشو کش ساختی ** در دل خلقان هراس انداختی

صد چنین آری و هم رسوا شوی ** خوار گردی ضحکه‌ی غوغا شوی

همچو تو سالوس بسیاران بدند ** عاقبت در مصر ما رسوا شدند 1075

جواب موسی فرعون را در تهدیدی کی می‌کردش

گفت با امر حقم اشراک نیست ** گر بریزد خونم امرش باک نیست

راضیم من شاکرم من ای حریف ** این طرف رسوا و پیش حق شریف

پیش خلقان خوار و زار و ریش‌خند ** پیش حق محبوب و مطلوب و پسند

از سخن می‌گویم این ورنه خدا ** از سیه‌رویان کند فردا ترا

عزت آن اوست و آن بندگانش ** ز آدم و ابلیس بر می‌خوان نشانش 1080

شرح حق پایان ندارد همچو حق ** هین دهان بربند و برگردان ورق

پاسخ فرعون موسی را علیه السلام

گفت فرعونش ورق درحکم ماست ** دفتر و دیوان حکم این دم مراست

مر مرا بخریده‌اند اهل جهان ** از همه عاقلتری تو ای فلان

موسیا خود را خریدی هین برو ** خویشتن کم بین به خود غره مشو

جمع آرم ساحران دهر را ** تا که جهل تو نمایم شهر را 1085