از دهانی که نکردستی گناه ** و آن دهان غیر باشد عذر خواه

یا دهان خویشتن را پاک کن ** روح خود را چابک و چالاک کن 185

ذکر حق پاکست چون پاکی رسید ** رخت بر بندد برون آید پلید

می‌گریزد ضدها از ضدها ** شب گریزد چون بر افروزد ضیا

چون در آید نام پاک اندر دهان ** نه پلیدی ماند و نه اندهان

بیان آنک الله گفتن نیازمند عین لبیک گفتن حق است

آن یکی الله می‌گفتی شبی ** تا که شیرین می‌شد از ذکرش لبی

گفت شیطان آخر ای بسیارگو ** این همه الله را لبیک کو 190

می‌نیاید یک جواب از پیش تخت ** چند الله می‌زنی با روی سخت

او شکسته‌دل شد و بنهاد سر ** دید در خواب او خضر را در خضر

گفت هین از ذکر چون وا مانده‌ای ** چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای

گفت لبیکم نمی‌آید جواب ** زان همی‌ترسم که باشم رد باب

گفت آن الله تو لبیک ماست ** و آن نیاز و درد و سوزت پیک ماست 195

حیله‌ها و چاره‌جوییهای تو ** جذب ما بود و گشاد این پای تو

ترس و عشق تو کمند لطف ماست ** زیر هر یا رب تو لبیکهاست

جان جاهل زین دعا جز دور نیست ** زانک یا رب گفتنش دستور نیست

بر دهان و بر دلش قفلست و بند ** تا ننالد با خدا وقت گزند

داد مر فرعون را صد ملک و مال ** تا بکرد او دعوی عز و جلال 200

در همه عمرش ندید او درد سر ** تا ننالد سوی حق آن بدگهر

داد او را جمله ملک این جهان ** حق ندادش درد و رنج و اندهان

درد آمد بهتر از ملک جهان ** تا بخوانی مر خدا را در نهان

خواندن بی درد از افسردگیست ** خواندن با درد از دل‌بردگیست

آن کشیدن زیر لب آواز را ** یاد کردن مبدا و آغاز را 205

آن شده آواز صافی و حزین ** ای خدا وی مستغاث و ای معین

ناله‌ی سگ در رهش بی جذبه نیست ** زانک هر راغب اسیر ره‌زنیست

چون سگ کهفی که از مردار رست ** بر سر خوان شهنشاهان نشست

تا قیامت می‌خورد او پیش غار ** آب رحمت عارفانه بی تغار

ای بسا سگ‌پوست کو را نام نیست ** لیک اندر پرده بی آن جام نیست 210

جان بده از بهر این جام ای پسر ** بی جهاد و صبر کی باشد ظفر

صبر کردن بهر این نبود حرج ** صبر کن کالصبر مفتاح الفرج

زین کمین بی صبر و حزمی کس نرست ** حزم را خود صبر آمد پا و دست

حزم کن از خورد کین زهرین گیاست ** حزم کردن زور و نور انبیاست

کاه باشد کو به هر بادی جهد ** کوه کی مر باد را وزنی نهد 215

هر طرف غولی همی‌خواند ترا ** کای برادر راه خواهی هین بیا

ره نمایم همرهت باشم رفیق ** من قلاووزم درین راه دقیق

نه قلاوزست و نه ره داند او ** یوسفا کم رو سوی آن گرگ‌خو

حزم این باشد که نفریبد ترا ** چرب و نوش و دامهای این سرا

که نه چربش دارد و نه نوش او ** سحر خواند می‌دمد در گوش او 220

که بیا مهمان ما ای روشنی ** خانه آن تست و تو آن منی

حزم آن باشد که گویی تخمه‌ام ** یا سقیمم خسته‌ی این دخمه‌ام

یا سرم دردست درد سر ببر ** یا مرا خواندست آن خالو پسر

زانک یک نوشت دهد با نیشها ** که بکارد در تو نوشش ریشها

زر اگر پنجاه اگر شصتت دهد ** ماهیا او گوشت در شستت دهد 225

گر دهد خود کی دهد آن پر حیل ** جوز پوسیدست گفتار دغل

ژغژغ آن عقل و مغزت را برد ** صد هزاران عقل را یک نشمرد

یار تو خرجین تست و کیسه‌ات ** گر تو رامینی مجو جز ویسه‌ات

ویسه و معشوق تو هم ذات تست ** وین برونیها همه آفات تست

حزم آن باشد که چون دعوت کنند ** تو نگویی مست و خواهان منند 230

دعوت ایشان صفیر مرغ دان ** که کند صیاد در مکمن نهان

مرغ مرده پیش بنهاده که این ** می‌کند این بانگ و آواز و حنین

مرغ پندارد که جنس اوست او ** جمع آید بر دردشان پوست او