از همه کار جهان پرداخته ** کو و کو می‌گو بجان چون فاخته

نیک بنگر اندرین ای محتجب ** که دعا را بست حق در استجب

هر که را دل پاک شد از اعتلال ** آن دعااش می‌رود تا ذوالجلال 2305

باز شرح کردن حکایت آن طالب روزی حلال بی کسب و رنج در عهد داود علیه السلام و مستجاب شدن دعای او

یادم آمد آن حکایت کان فقیر ** روز و شب می‌کرد افغان و نفیر

وز خدا می‌خواست روزی حلال ** بی شکار و رنج و کسب و انتقال

پیش ازین گفتیم بعضی حال او ** لیک تعویق آمد و شد پنج‌تو

هم بگوییمش کجا خواهد گریخت ** چون ز ابر فضل حق حکمت بریخت

صاحب گاوش بدید و گفت هین ** ای بظلمت گاو من گشته رهین 2310

هین چراکشتی بگو گاو مرا ** ابله طرار انصاف اندر آ

گفت من روزی ز حق می‌خواستم ** قبله را از لابه می‌آراستم

آن دعای کهنه‌ام شد مستجاب ** روزی من بود کشتم نک جواب

او ز خشم آمد گریبانش گرفت ** چند مشتی زد به رویش ناشکفت

رفتن هر دو خصم نزد داود علیه السلام

می‌کشیدش تا به داود نبی ** که بیا ای ظالم گیج غبی 2315

حجت بارد رها کن ای دغا ** عقل در تن آور و با خویش آ

این چه می‌گویی دعا چه بود مخند ** بر سر و و ریش من و خویش ای لوند

گفت من با حق دعاها کرده‌ام ** اندرین لابه بسی خون خورده‌ام

من یقین دارم دعا شد مستجاب ** سر بزن بر سنگ ای منکرخطاب

گفت گرد آیید هین یا مسلمین ** ژاژ بینید و فشار این مهین 2320

ای مسلمانان دعا مال مرا ** چون از آن او کند بهر خدا

گر چنین بودی همه عالم بدین ** یک دعا املاک بردندی بکین

گر چنین بودی گدایان ضریر ** محتشم گشته بدندی و امیر

روز و شب اندر دعااند و ثنا ** لابه‌گویان که تو ده‌مان ای خدا

تا تو ندهی هیچ کس ندهد یقین ** ای گشاینده تو بگشا بند این 2325

مکسب کوران بود لابه و دعا ** جز لب نانی نیابند از عطا

خلق گفتند این مسلمان راست‌گوست ** وین فروشنده‌ی دعاها ظلم‌جوست

این دعا کی باشد از اسباب ملک ** کی کشید این را شریعت خود بسلک

بیع و بخشش یا وصیت یا عطا ** یا ز جنس این شود ملکی ترا

در کدامین دفترست این شرع نو ** گاو را تو باز ده یا حبس رو 2330

او به سوی آسمان می‌کرد رو ** واقعه‌ی ما را نداند غیر تو

در دل من آن دعا انداختی ** صد امید اندر دلم افراختی

من نمی‌کردم گزافه آن دعا ** همچو یوسف دیده بودم خوابها

دید یوسف آفتاب و اختران ** پیش او سجده‌کنان چون چاکران

اعتمادش بود بر خواب درست ** در چه و زندان جز آن را می‌نجست 2335

ز اعتماد او نبودش هیچ غم ** از غلامی وز ملام و بیش و کم

اعتمادی داشت او بر خواب خویش ** که چو شمعی می‌فروزیدش ز پیش

چون در افکندند یوسف را به چاه ** بانگ آمد سمع او را از اله

که تو روزی شه شوی ای پهلوان ** تا بمالی این جفا در رویشان

قایل این بانگ ناید در نظر ** لیک دل بشناخت قایل را ز اثر 2340

قوتی و راحتی و مسندی ** در میان جان فتادش زان ندا

چاه شد بر وی بدان بانگ جلیل ** گلشن و بزمی چو آتش بر خلیل

هر جفا که بعد از آنش می‌رسید ** او بدان قوت بشادی می‌کشید

همچنانک ذوق آن بانگ الست ** در دل هر مومنی تا حشر هست

تا نباشد در بلاشان اعتراض ** نه ز امر و نهی حقشان انقباض 2345

لقمه‌ی حکمی که تلخی می‌نهد ** گلشکر آن را گوارش می‌دهد

گلشکر آن را که نبود مستند ** لقمه را ز انکار او قی می‌کند

هر که خوابی دید از روز الست ** مست باشد در ره طاعات مست

می‌کشد چون اشتر مست این جوال ** بی فتور و بی گمان و بی ملال

کفک تصدیقش بگرد پوز او ** شد گواه مستی و دلسوز او 2350

اشتر از قوت چو شیر نر شده ** زیر ثقل بار اندک‌خور شده

ز آرزوی ناقه صد فاقه برو ** می‌نماید کوه پیشش تار مو