تا سقاهم ربهم آید خطاب ** تشنه باش الله اعلم بالصواب

آمدن آن زن کافر با طفل شیرخواره به نزدیک مصطفی علیه السلام و ناطق شدن عیسی‌وار به معجزات رسول صلی الله علیه و سلم

هم از آن ده یک زنی از کافران ** سوی پیغامبر دوان شد ز امتحان 3220

پیش پیغامبر در آمد با خمار ** کودکی دو ماه زن را بر کنار

گفت کودک سلم الله علیک ** یا رسول الله قد جنا الیک

مادرش از خشم گفتش هی خموش ** کیت افکند این شهادت را بگوش

این کیت آموخت ای طفل صغیر ** که زبانت گشت در طفلی جریر

گفت حق آموخت آنگه جبرئیل ** در بیان با جبرئیلم من رسیل 3225

گفت کو گفتا که بالای سرت ** می‌نبینی کن به بالا منظرت

ایستاده بر سر تو جبرئیل ** مر مرا گشته به صد گونه دلیل

گفت می‌بینی تو گفتا که بلی ** بر سرت تابان چو بدری کاملی

می‌بیاموزد مرا وصف رسول ** زان علوم می‌رهاند زین سفول

پس رسولش گفت ای طفل رضیع ** چیست نامت باز گو و شو مطیع 3230

گفت نامم پیش حق عبدالعزیز ** عبد عزی پیش این یک مشت حیز

من ز عزی پاک و بیزار و بری ** حق آنک دادت این پیغامبری

کودک دو ماهه همچون ماه بدر ** درس بالغ گفته چون اصحاب صدر

پس حنوط آن دم ز جنت در رسید ** تا دماغ طفل و مادر بو کشید

هر دو می‌گفتند کز خوف سقوط ** جان سپردن به برین بوی حنوط 3235

آن کسی را کش معرف حق بود ** جامد و نامیش صد صدق زند

آنکسی را کش خدا حافظ بود ** مرغ و ماهی مر ورا حارس شود

ربودن عقاب موزه‌ی مصطفی علیه السلام و بردن بر هوا و نگون کردن و از موزه مار سیاه فرو افتادن

اندرین بودند کواز صلا ** مصطفی بشنید از سوی علا

خواست آبی و وضو را تازه کرد ** دست و رو را شست او زان آب سرد

هر دو پا شست و به موزه کرد رای ** موزه را بربود یک موزه‌ربای 3240

دست سوی موزه برد آن خوش‌خطاب ** موزه را بربود از دستش عقاب

موزه را اندر هوا برد او چو باد ** پس نگون کرد و از آن ماری فتاد

در فتاد از موزه یک مار سیاه ** زان عنایت شد عقابش نیکخواه

پس عقاب آن موزه را آورد باز ** گفت هین بستان و رو سوی نماز

از ضرورت کردم این گستاخیی ** من ز ادب دارم شکسته‌شاخیی 3245

وای کو گستاخ پایی می‌نهد ** بی ضرورت کش هوا فتوی دهد

پس رسولش شکر کرد و گفت ما ** این جفا دیدیم و بود این خود وفا

موزه بربودی و من درهم شدم ** تو غمم بردی و من در غم شدم

گرچه هر غیبی خدا ما را نمود ** دل در آن لحظه به خود مشغول بود

گفت دور از تو که غفلت در تو رست ** دیدنم آن غیب را هم عکس تست 3250

مار در موزه ببینم بر هوا ** نیست از من عکس تست ای مصطفی

عکس نورانی همه روشن بود ** عکس ظلمانی همه گلخن بود

عکس عبدالله همه نوری بود ** عکس بیگانه همه کوری بود

عکس هر کس را بدان ای جان ببین ** پهلوی جنسی که خواهی می‌نشین

وجه عبرت گرفتن ازین حکایت و یقین دانستن کی ان مع العسر یسرا

عبرتست آن قصه ای جان مر ترا ** تا که راضی باشی در حکم خدا 3255

تا که زیرک باشی و نیکوگمان ** چون ببینی واقعه‌ی بد ناگهان

دیگران گردند زرد از بیم آن ** تو چو گل خندان گه سود و زیان

زانک گل گر برگ برگش می‌کنی ** خنده نگذارد نگردد منثنی

گوید از خاری چرا افتم بغم ** خنده را من خود ز خار آورده‌ام

هرچه از تو یاوه گردد از قضا ** تو یقین دان که خریدت از بلا 3260

ما التصوف قال وجدان الفرح ** فی الفاد عند اتیان الترح

آن عقابش را عقابی دان که او ** در ربود آن موزه را زان نیک‌خو

تا رهاند پاش را از زخم مار ** ای خنک عقلی که باشد بی غبار

گفت لا تاسوا علی ما فاتکم ** ان اتی السرحان واردی شاتکم

کان بلا دفع بلاهای بزرگ ** و آن زیان منع زیانهای سترگ 3265

استدعاء آن مرد از موسی زبان بهایم با طیور

گفت موسی را یکی مرد جوان ** که بیاموزم زبان جانوران

تا بود کز بانگ حیوانات و دد ** عبرتی حاصل کنم در دین خود

چون زبانهای بنی آدم همه ** در پی آبست و نان و دمدمه