او گناهی کرد و ما دیدیم لیک ** رحمت ما را نمی‌دانست نیک

او گناهی کرد و ما دیدیم لیک ** رحمت ما را نمی‌دانست نیک 4380

خاطر مجرم ز ما ترسان شود ** لیک صد اومید در ترسش بود

من بترسانم وقیح یاوه را ** آنک ترسد من چه ترسانم ورا

بهر دیگ سرد آذر می‌رود ** نه بدان کز جوش از سر می‌رود

آمنان را من بترسانم به علم ** خایفان را ترس بردارم به حلم

پاره‌دوزم پاره در موضع نهم ** هر کسی را شربت اندر خور دهم 4385

هست سر مرد چون بیخ درخت ** زان بروید برگهاش از چوب سخت

درخور آن بیخ رسته برگها ** در درخت و در نفوس و در نهی

برفلک پرهاست ز اشجار وفا ** اصلها ثابت و فرعه فی السما

چون برست از عشق پر بر آسمان ** چون نروید در دل صدر جهان

موج می‌زد در دلش عفو گنه ** که ز هر دل تا دل آمد روزنه 4390

که ز دل تا دل یقین روزن بود ** نه جدا و دور چون دو تن بود

متصل نبود سفال دو چراغ ** نورشان ممزوج باشد در مساغ

هیچ عاشق خود نباشد وصل‌جو ** که نه معشوقش بود جویای او

لیک عشق عاشقان تن زه کند ** عشق معشوقان خوش و فربه کند

چون درین دل برق مهر دوست جست ** اندر آن دل دوستی می‌دان که هست 4395

در دل تو مهر حق چون شد دوتو ** هست حق را بی گمانی مهر تو

هیچ بانگ کف زدن ناید بدر ** از یکی دست تو بی دستی دگر

تشنه می‌نالد که ای آب گوار ** آب هم نالد که کو آن آب‌خوار

جذب آبست این عطش در جان ما ** ما از آن او و او هم آن ما

حکمت حق در قضا و در قدر ** کرد ما را عاشقان همدگر 4400

جمله اجزای جهان زان حکم پیش ** جفت جفت و عاشقان جفت خویش

هست هر جزوی ز عالم جفت‌خواه ** راست همچون کهربا و برگ کاه

آسمان گوید زمین را مرحبا ** با توم چون آهن و آهن‌ربا

آسمان مرد و زمین زن در خرد ** هرچه آن انداخت این می‌پرورد

چون نماند گرمیش بفرستد او ** چون نماند تری و نم بدهد او 4405

برج خاکی خاک ارضی را مدد ** برج آبی تریش اندر دمد

برج بادی ابر سوی او برد ** تا بخارات وخم را بر کشد

برج آتش گرمی خورشید ازو ** همچو تابه‌ی سرخ ز آتش پشت و رو

هست سرگردان فلک اندر زمن ** همچو مردان گرد مکسب بهر زن

وین زمین کدبانویها می‌کند ** بر ولادات و رضاعش می‌تند 4410

پس زمین و چرخ را دان هوشمند ** چونک کار هوشمندان می‌کنند

گر نه از هم این دو دلبر می‌مزند ** پس چرا چون جفت در هم می‌خزند

بی زمین کی گل بروید و ارغوان ** پس چه زاید ز آب و تاب آسمان

بهر آن میلست در ماده به نر ** تا بود تکمیل کار همدگر

میل اندر مرد و زن حق زان نهاد ** تا بقا یابد جهان زین اتحاد 4415

میل هر جزوی به جزوی هم نهد ** ز اتحاد هر دو تولیدی زهد

شب چنین با روز اندر اعتناق ** مختلف در صورت اما اتفاق

روز و شب ظاهر دو ضد و دشمنند ** لیک هر دو یک حقیقت می‌تنند

هر یکی خواهان دگر را همچو خویش ** از پی تکمیل فعل و کار خویش

زانک بی شب دخل نبود طبع را ** پس چه اندر خرج آرد روزها 4420

جذب هر عنصری جنس خود را کی در ترکیب آدمی محتبس شده است به غیر جنس

خاک گوید خاک تن را باز گرد ** ترک جان کن سوی ما آ همچو گرد

جنس مایی پیش ما اولیتری ** به که زان تن وا رهی و زان تری

گوید آری لیک من پابسته‌ام ** گرچه همچون تو ز هجران خسته‌ام

تری تن را بجویند آبها ** کای تری باز آ ز غربت سوی ما

گرمی تن را همی‌خواند اثیر ** که ز ناری راه اصل خویش گیر 4425

هست هفتاد و دو علت در بدن ** از کششهای عناصر بی رسن

علت آید تا بدن را بسکلد ** تا عناصر همدگر را وا هلد

چار مرغ‌اند این عناصر بسته‌پا ** مرگ و رنجوری و علت پاگشا

پایشان از همدگر چون باز کرد ** مرغ هر عنصر یقین پرواز کرد