آنچنان شادند اندر قعر چاه ** که همی‌ترسند از تخت و کلاه

آنچنان شادند اندر قعر چاه ** که همی‌ترسند از تخت و کلاه 4510

Kuyunun dibinde öyle neşeliler ki oradan çıkıp taca, tahta nail olacağız diye korkuyorlar.

هر کجا دلبر بود خود همنشین ** فوق گردونست نه زیر زمین

Sevgiliyle beraber oturduğum yer, yerin altı da olsa yine arştan yücedir.

تفسیر این خبر کی مصطفی علیه السلام فرمود لا تفضلونی علی یونس بن متی

Mustafa aleyhisselâm’ın “Beni Yunus ibn-i Metta’dan üstün tutmayın” hadisinin tefsiri

گفت پیغامبر که معراج مرا ** نیست بر معراج یونس اجتبا

Peygamber dedi ki: Benim miracım, Yunus’un miracından üstün değildir.

آن من بر چرخ و آن او نشیب ** زانک قرب حق برونست از حساب

Benimki göklere çıkmakla oldu, onun ki yerlere inmekle… Zaten Allah yakınlığı hesaba sığmaz ki.

قرب نه بالا نه پستی رفتنست ** قرب حق از حبس هستی رستنست

Yakınlık, ne yukarıya çıkmaktır, ne aşağıya inmek. Allah yakınlığı, varlık hapsinden kurtulmaktır.

نیست را چه جای بالا است و زیر ** نیست را نه زود و نه دورست و دیر 4515

Yok olana yukarı nedir, aşağı ne? Yok olanın ne yakınlığı olur, ne uzaklığı, ne geç kalışı!

کارگاه و گنج حق در نیستیست ** غره‌ی هستی چه دانی نیست چیست

Allah’ın sanat yurdu da yokluktandır, hazinesi de. Sen, varlığa aldanmış kalmışsın, yokluk nedir, ne bileceksin?

حاصل این اشکست ایشان ای کیا ** می‌نماند هیچ با اشکست ما

Hulâsa onların kırıklığı hiç bizim kırıklığımıza benzer mi a ulu kişi?

آنچنان شادند در ذل و تلف ** همچو ما در وقت اقبال و شرف

Onlar, biz ikbale erişip yücelince nasıl neşelenirsek horluğa düşüp ellerindekini telef edince öyle neşelenirler.

برگ بی‌برگی همه اقطاع اوست ** فقر و خواریش افتخارست و علوست

Bu çeşit adamın malı, geliri, yokluk varlığından ibarettir. Yoksulluk, horluk, ona iftihardır, yüceliktir.

آن یکی گفت ار چنانست آن ندید ** چون بخندید او که ما را بسته دید 4520

Esirlerden biri dedi ki: “Peki niçin Peygamber, bizim halimizi görmedi. Bizi böyle zincirlere vurulmuş görünce nasıl oldu da güldü.

چونک او مبدل شدست و شادیش ** نیست زین زندان و زین آزادیش

Hani onun huyları değişmişti, hani o Allah huylarıyla huylanmıştı da neşesi ne bu zindanın lezzetlerindendi, ne bu zindandan kurtulduğundan.

پس به قهر دشمنان چون شاد شد ** چون ازین فتح و ظفر پر باد شد

Pekâlâ ya neden düşmanlarının kahroluşundan neşeleniyor, neden bu fetihten bu zaferden gururlanıyor?

شاد شد جانش که بر شیران نر ** یافت آسان نصرت و دست و ظفر

Erkek aslanlara kolayca üstün geldi, muzaffer oldu diye neşelenmekte.

پس بدانستیم کو آزاد نیست ** جز به دنیا دلخوش و دلشاد نیست

Gayri anladık ki o da hür değil… Dünyadan başka hiçbir şeyle memnun değil, başka bir şeyden gönlü şad olmuyor?

ورنه چون خندد که اهل آن جهان ** بر بد و نیک‌اند مشفق مهربان 4525

Yoksa nasıl gülebilir ki? O dünya ehli, iyiye de merhamet eder, kötüye de... İyiyi de esirger, kötüyü de”

این بمنگیدند در زیر زبان ** آن اسیران با هم اندر بحث آن

Esirler, birbirleriyle bunu konuşuyor, birbirlerine bunu fısıldıyorlardı.

تا موکل نشنود بر ما جهد ** خود سخن در گوش آن سلطان برد

Memur duymasın, duyarsa o padişaha söyler, sözlerimiz kulağına gider diye fısıltıyla konuşuyorlardı.

آگاه شدن پیغامبر علیه السلام از طعن ایشان بر شماتت او

Peygamber aleyhisselâm’ın onların kınamalarını dırıltılarını duyması

گرچه نشنید آن موکل آن سخن ** رفت در گوشی که آن بد من لدن

Memur, o sözü duymadı ama Allah bilgisine sahip olan Peygamber’in kulağına vardı.

بوی پیراهان یوسف را ندید ** آنک حافظ بود و یعقوبش کشید

Yusuf’un gömleğini alıp götüren, gömleğin kokusunu duymadı da Yakup duydu.

آن شیاطین بر عنان آسمان ** نشنوند آن سر لوح غیب‌دان 4530

Şeytanlar, gökyüzünün çevresinde döner, dolaşırlar da yine Levh-i Mahvuz’daki gayp sırlarını duyamazlar.

آن محمد خفته و تکیه زده ** آمده سر گرد او گردان شده

Muhammed’se dayanıp yatmış, uyurken o sır gelir, başucunda döner durur!

او خورد حلوا که روزیشست باز ** آن نه کانگشتان او باشد دراز

Helvayı kime nasipse o yer; parmakları uzun olan değil!

نجم ثاقب گشته حارس دیوران ** که بهل دزدی ز احمد سر ستان

Delici Şahab, şeytanları, hırsızlığı bırakın da Ahmed’ den sır öğrenin diye kovar, sürer.

ای دویده سوی دکان از پگاه ** هین به مسجد رو بجو رزق اله

Ey iki gözünü de dükkâna dikmiş, ümidini oraya bağlamış adam, kendine gel, mescide yürü de rızkını Allah’tan iste!

پس رسول آن گفتشان را فهم کرد ** گفت آن خنده نبودم از نبرد 4535

Peygamber, onların sözlerini duyup söylediklerini anladı da dedi ki: O gülüş, savaşta galebe ettim diye değil ki.

مرده‌اند ایشان و پوسیده‌ی فنا ** مرده کشتن نیست مردی پیش ما

Onlar ölmüşlerdir, yokluk âleminde çürüyüp gitmişlerdir. Bizce ölüyü öldürmeye kalkışmak erlik değildir.

خود کیند ایشان که مه گردد شکاف ** چونک من پا بفشرم اندر مصاف

Onlar da kim oluyor ki? Ben savaşta ayak diredim mi ay bile yarılır!

آنگهی کزاد بودیت و مکین ** مر شما را بسته می‌دیدم چنین

Hani hür olduğumuz, mevki ve şeref sahibi olduğunuz zamanlar yok mu? İşte ben, o vakit sizi böyle bağlanmış zincirlere vurulmuş görüyordum.

ای بنازیده به ملک و خاندان ** نزد عاقل اشتری بر ناودان

Ey malla, mülkle, soyla, sopla nazlanan, sen akıllı kişinin yanında oluk üstündeki devesin!

نقش تن را تا فتاد از بام طشت ** پیش چشمم کل آت آت گشت 4540

Ten suretinin leğeni damdan düşünce gelecek gelir çatar sözü gözümün önünde tahakkuk etti, gelecek şeyler geldi çattı!

بنگرم در غوره می بینم عیان ** بنگرم در نیست شی بینم عیان

Üzüme bakıyor, şarabı görüyorum… Yok’a bakıyorum, açıkça var’ı görüyorum.

بنگرم سر عالمی بینم نهان ** آدم و حوا نرسته از جهان

Sırra bakmakta, daha dünyada Âdem’le Havva vücuda gelmemişken gizli bir âlem görmekteyim.

مر شما را وقت ذرات الست ** دیده‌ام پا بسته و منکوس و پست

Siz, daha Elest deminde zerrelerden ibarettiniz… Daha vakit ayaklarınız bağlı, baş aşağı ve alçalmış bir haldeydiniz; sizi öyle görüyordum ben.

از حدوث آسمان بی عمد ** آنچ دانسته بدم افزون نشد

Direksiz, desteksiz gökyüzü yaratılmadan bildiğim şeyler, âlem yaratıldıktan sonra da hep o… hiç artmadı.

من شما را سرنگون می‌دیده‌ام ** پیش از آن کز آب و گل بالیده‌ام 4545

Ben, daha sudan, topraktan vücut bulmamış, bu surete bürünmemişken sizi baş aşağı olmuş görüyordum.

نو ندیدم تا کنم شادی بدان ** این همی‌دیدم در آن اقبالتان

Siz ikbaldeyken de bunu böyle görüyordum. Yeni bir şey görmedim ki sevineyim!

بسته‌ی قهر خفی وانگه چه قهر ** قند می‌خوردید و در وی درج زهر

Gizli bir kahra uğramış, gizli bir kahırla bağlamıştınız. Gayri bu ne kahırdır, bunu kim anlar? Siz şeker yerdiniz de o şeker de zehir olurdu.

این چنین قندی پر از زهر ار عدو ** خوش بنوشد چت حسد آید برو

Böyle zehirlerle dolu şekeri düşman yerse afiyet olsun… Neden ona haset ediyorsun ki?

با نشاط آن زهر می‌کردید نوش ** مرگتان خفیه گرفته هر دو گوش

Sizde o zehri neşe ile içiyordunuz: eceliniz, gizlice kulaklarınızı tıkamıştı.

من نمی‌کردم غزا از بهر آن ** تا ظفر یابم فرو گیرم جهان 4550

Ben üst geleyim de dünyayı zapt edeyim diye harp etmiyorum ki.

کین جهان جیفه‌ست و مردار و رخیص ** بر چنین مردار چون باشم حریص

Çünkü bu cihan murdardır, pistir. Ben böyle pis bir şeye nasıl haris olurum?

سگ نیم تا پرچم مرده کنم ** عیسی‌ام آیم که تا زنده‌ش کنم

Köpek değilim ki ölünün perçemini çekip koparayım. Ben İsa’yım, ölüyü diriltmeye gelirim.

زان همی‌کردم صفوف جنگ چاک ** تا رهانم مر شما را از هلاک

Sizi helak olmaktan kurtarayım diye savaş saflarını yarmaktayım.

زان نمی‌برم گلوهای بشر ** تا مرا باشد کر و فر و حشر

İnsanların başlarını; yüceleyim, devlete erişeyim diye kesmem.

زان همی‌برم گلویی چند تا ** زان گلوها عالمی یابد رها 4555

Kessem kessem bütün âlem kurtulsun diye birkaç baş keserim.

که شما پروانه‌وار از جهل خویش ** پیش آتش می‌کنید این حمله کیش

Çünkü siz, bilgisizliğinizden pervane gibi ateşe atılmaktasınız.

من همی‌رانم شما را همچو مست ** از در افتادن در آتش با دو دست

Bense sizi ateşe düşmeyesiniz diye sarhoşçasına iki elimle ateşten kovmaktayım.

آنک خود را فتحها پنداشتید ** تخم منحوسی خود می‌کاشتید

Siz kendinizi fetihler elde ettiniz, üst geldiniz sanıyorsunuz ama asıl o vakit bahtsızlık tohumu ekiyordunuz.

یکدگر را جد جد می‌خواندید ** سوی اژدرها فرس می‌راندید

Hadi gayret, hadi gayret diye birbirinizi teşvik ediyordunuz ama âdeta ejderhanın üstüne at sürüyordunuz.