گوش بی‌گوشی درین دم بر گشا ** بهر راز یفعل الله ما یشا

چون صلای وصل بشنیدن گرفت ** اندک اندک مرده جنبیدن گرفت

نه کم از خاکست کز عشوه‌ی صبا ** سبز پوشد سر بر آرد از فنا

کم ز آب نطفه نبود کز خطاب ** یوسفان زایند رخ چون آفتاب

کم ز بادی نیست شد از امر کن ** در رحم طاوس و مرغ خوش‌سخن 4690

کم ز کوه سنگ نبود کز ولاد ** ناقه‌ای کان ناقه ناقه زاد زاد

زین همه بگذر نه آن مایه‌ی عدم ** عالمی زاد و بزاید دم بدم

بر جهید و بر طپید و شاد شاد ** یک دو چرخی زد سجود اندر فتاد

با خویش آمدن عاشق بیهوش و روی آوردن به ثنا و شکر معشوق

گفت ای عنقای حق جان را مطاف ** شکر که باز آمدی زان کوه قاف

ای سرافیل قیامتگاه عشق ** ای تو عشق عشق و ای دلخواه عشق 4695

اولین خلعت که خواهی دادنم ** گوش خواهم که نهی بر روزنم

گرچه می‌دانی بصفوت حال من ** بنده‌پرور گوش کن اقوال من

صد هزاران بار ای صدر فرید ** ز آرزوی گوش تو هوشم پرید

آن سمیعی تو وان اصغای تو ** و آن تبسمهای جان‌افزای تو

آن بنوشیدن کم و بیش مرا ** عشوه‌ی جان بداندیش مرا 4700

قلبهای من که آن معلوم تست ** بس پذیرفتی تو چون نقد درست

بهر گستاخی شوخ غره‌ای ** حلمها در پیش حلمت ذره‌ای

اولا بشنو که چون ماندم ز شست ** اول و آخر ز پیش من بجست

ثانیا بشنو تو ای صدر ودود ** که بسی جستم ترا ثانی نبود

ثالثا تا از تو بیرون رفته‌ام ** گوییا ثالث ثلاثه گفته‌ام 4705

رابعا چون سوخت ما را مزرعه ** می ندانم خامسه از رابعه

هر کجا یابی تو خون بر خاکها ** پی بری باشد یقین از چشم ما

گفت من رعدست و این بانگ و حنین ** ز ابر خواهد تا ببارد بر زمین

من میان گفت و گریه می‌تنم ** یا بگریم یا بگویم چون کنم

گر بگویم فوت می‌گردد بکا ** ور نگویم چون کنم شکر و ثنا 4710

می‌فتد از دیده خون دل شها ** بین چه افتادست از دیده مرا

این بگفت و گریه در شد آن نحیف ** که برو بگریست هم دون هم شریف

از دلش چندان بر آمد های هوی ** حلقه کرد اهل بخارا گرد اوی

خیره گویان خیره گریان خیره‌خند ** مرد و زن خرد و کلان حیران شدند

شهر هم هم‌رنگ او شد اشک ریز ** مرد و زن درهم شده چون رستخیز 4715

آسمان می‌گفت آن دم با زمین ** گر قیامت را ندیدستی ببین

عقل حیران که چه عشق است و چه حال ** تا فراق او عجب‌تر یا وصال

چرخ بر خوانده قیامت‌نامه را ** تا مجره بر دریده جامه را

با دو عالم عشق را بیگانگی ** اندرو هفتاد و دو دیوانگی

سخت پنهانست و پیدا حیرتش ** جان سلطانان جان در حسرتش 4720

غیر هفتاد و دو ملت کیش او ** تخت شاهان تخته‌بندی پیش او

مطرب عشق این زند وقت سماع ** بندگی بند و خداوندی صداع

پس چه باشد عشق دریای عدم ** در شکسته عقل را آنجا قدم

بندگی و سلطنت معلوم شد ** زین دو پرده عاشقی مکتوم شد

کاشکی هستی زبانی داشتی ** تا ز هستان پرده‌ها برداشتی 4725

هر چه گویی ای دم هستی از آن ** پرده‌ی دیگر برو بستی بدان

آفت ادراک آن قالست و حال ** خون بخون شستن محالست و محال

من چو با سوداییانش محرمم ** روز و شب اندر قفص در می‌دمم

سخت مست و بی‌خود و آشفته‌ای ** دوش ای جان بر چه پهلو خفته‌ای

هان و هان هش دار بر ناری دمی ** اولا بر جه طلب کن محرمی 4730

عاشق و مستی و بگشاده زبان ** الله الله اشتری بر ناودان

چون ز راز و ناز او گوید زبان ** یا جمیل الستر خواند آسمان

ستر چه در پشم و پنبه آذرست ** تا همی‌پوشیش او پیداترست

چون بکوشم تا سرش پنهان کنم ** سر بر آرد چون علم کاینک منم

رغم انفم گیردم او هر دو گوش ** کای مدمغ چونش می‌پوشی بپوش 4735