گفت ازین خشم خدا چه بود امان ** گفت ترک خشم خویش اندر زمان

گفت ازین خشم خدا چه بود امان ** گفت ترک خشم خویش اندر زمان 115

Adam “Peki, bu Allah gazabından nasıl aman bulmalı?” deyince İsa şöyle cevap verdi: “Kızdığın zaman kızgınlığına uyamamak gerek!”

پس عوان که معدن این خشم گشت ** خشم زشتش از سبع هم در گذشت

Kötü kişi bu kızgınlığın madenidir... Onun çirkin kızgınlığı yırtıcı canavarların kızgınlığını da geçer!

چه امیدستش به رحمت جز مگر ** باز گردد زان صفت آن بی‌هنر

O hünersiz kişi, kızgınlıktan vazgeçmekten başka Allah’tan ne rahmet umabilir ki?

گرچه عالم را ازیشان چاره نیست ** این سخن اندر ضلال افکندنیست

Gerçi bunların âlemde bulunmamasına imkân yok; bunlar da lâzım bu dünyaya... Fakat bu sözü söylemek, onları büsbütün sapıklığa atmaktır!

چاره نبود هم جهان را از چمین ** لیک نبود آن چمین ماء معین

Dünyada çare yok, sidik de bulunur; bulunur ama arı duru su değildir ya!

قصد خیانت کردن عاشق و بانگ بر زدن معشوق بر وی

Aşığın kötülük etmek istemesi, sevgilinin ona bağırması

چونک تنهااش بدید آن ساده مرد ** زود او قصد کنار و بوسه کرد 120

O ahmak adam, sevgilisini yapayalnız görünce hemencecik kucaklamaya, öpmeye kalkıştı.

بانگ بر وی زد به هیبت آن نگار ** که مرو گستاخ ادب را هوش دار

O güzel, “Küstahlık etme, edepsizliğin lüzumu yok, aklını başına al” diye heybetle bir bağırdı.

گفت آخر خلوتست و خلق نی ** آب حاضر تشنه‌ی هم‌چون منی

Âşık “Burası ıssız, halk yok... Su ortada, benim gibi de bir susuz!

کس نمی‌جنبد درینجا جز که باد ** کیست حاضر کیست مانع زین گشاد

Burada rüzgârdan başka kımıldayan yok... Kim var, kim bu açılıp saçılmamıza mâni olacak?” dedi.

گفت ای شیدا تو ابله بوده‌ای ** ابلهی وز عاقلان نشنوده‌ای

Sevgili dedi ki: “A deli herif, meğerse sen budalaymışsın... Akıllılardan bir şey duymamış, işitmemişsin!

باد را دیدی که می‌جنبد بدان ** بادجنبانیست اینجا بادران 125

Rüzgârı esiyor gördün mü bil ki burada onu bir estiren, bir harekete getiren var.

مروحهى تصريف صنع ايزدش ** زد بر اين باد و همىجنباندش

Allah sanatının dilediği gibi iş görme yelpazesi, bu rüzgârlara dokunmada, onu estirip durmada!

جزو بادی که به حکم ما درست ** بادبیزن تا نجنبانی نجست

Bizim hükmümüzde olan ehemmiyetsiz ve cüz’i bir rüzgâr bile yelpazeyi sallamadıkça esmez.

جنبش این جزو باد ای ساده مرد ** بی‌تو و بی‌بادبیزن سر نکرد

A aptal adam, bu cüz’i rüzgâr bile sen ve yelpaze olmadıkça meydana gelmez.

جنبش باد نفس کاندر لبست ** تابع تصریف جان و قالبست

Dudaktaki nefes yeli de canın, bedenin emrine tabidir, onların emriyle harekete gelir.

گاه دم را مدح و پیغامی کنی ** گاه دم را هجو و دشنامی کنی 130

Gâh o nefesle birisini över, birisine haber yollarsın... Gâh birini kınar, aleyhinde bulunur, söversin!

پس بدان احوال دیگر بادها ** که ز جز وی کل می‌بیند نهی

Buna bak da öbür rüzgârların hallerini de bil... Akıllılar cüz’de küllü görürler.

باد را حق گه بهاری می‌کند ** در دیش زین لطف عاری می‌کند

Allah, rüzgârı gâh bahar rüzgârı yapar, gâh kışın onu, bu güzellikten soyar, ayırır.

بر گروه عاد صرصر می‌کند ** باز بر هودش معطر می‌کند

Ad kavmine kasırga halinde getirir, Hud Peygambere ise aynı rüzgârı güzel kokulu bir halde estirir.

می‌کند یک باد را زهر سموم ** مر صبا را می‌کند خرم‌قدوم

Bir rüzgârı zehirli sam yeli haline sokar; sabah rüzgârını da gelişi kutlu bir hale kor.

باد دم را بر تو بنهاد او اساس ** تا کنی هر باد را بر وی قیاس 135

Her türlü yeli onunla mukayese edesin diye sana da bir nefes yeli verdi.

دم نمی‌گردد سخن بی‌لطف و قهر ** بر گروهی شهد و بر قومیست زهر

Lütuf ve kahır yeli olmadıkça söz olmaz... Söz, bir bölük halka baldır, bir bölüğüne zehir!

مروحه جنبان پی انعام کس ** وز برای قهر هر پشه و مگس

Yelpaze, birisini serinlendirmek için sallanır... Fakat sivrisineklerle karasinekleri de kahretmek içindir!

مروحه‌ی تقدیر ربانی چرا ** پر نباشد ز امتحان و ابتلا

Artık Allah takdirinin yelpazesi, neden mihnetlerle, belâlarla dolu olmasın?

چونک جزو باد دم یا مروحه ** نیست الا مفسده یا مصلحه

Mademki cüz’i olan nefes rüzgârı yahut yelpazenin çıkardığı yel bile ya bir şeyi bozmak, ya bir şeyi düzene koymak için esmekte...

این شمال و این صبا و این دبور ** کی بود از لطف و از انعام دور 140

Bu şimal rüzgârı, bu seher ve bu batı yeli nasıl olurda lütuftan, ihsandan uzak olur?

یک کف گندم ز انباری ببین ** فهم کن کان جمله باشد همچنین

Bir avuç buğdayı gördün mü ambarı düşün, ambarı gör... Anla ki ambardakiler de hep böyle.

کل باد از برج باد آسمان ** کی جهد بی مروحه‌ی آن بادران

Gökyüzünün rüzgâr burcundan kopup gelen bütün rüzgârlar da o rüzgârı koparanın yelpazesi olmasa nasıl eser?

بر سر خرمن به وقت انتقاد ** نه که فلاحان ز حق جویند باد

Ekinciler, ekin devşirme zamanı harman başında Allah’tan rüzgâr istemezler mi?

تا جدا گردد ز گندم کاهها ** تا به انباری رود یا چاهها

İsterler... Buğdaydan samanı ayırmak, buğdayı ambara koymak yahut kuyulara gömmek için rüzgâr isterler.

چون بماند دیر آن باد وزان ** جمله را بینی به حق لابه‌کنان 145

Rüzgâr gecikti mi hepsinin de Allah’a yalvarmaya başladığını görürsün.

همچنین در طلق آن باد ولاد ** گر نیاید بانگ درد آید که داد

Doğum zamanı da böyledir... O doğum yeli, o doğum sancısı gelmezse eyvahlar olsun, aman yarabbi seslerini duymaya başlarsın.

گر نمی‌دانند کش راننده اوست ** باد را پس کردن زاری چه خوست

Rüzgârı onun gönderdiğini bilmeseler yalvarmanın manası mı kalır?

اهل کشتی همچنین جویای باد ** جمله خواهانش از آن رب العباد

Yelkenli gemiye binenler de rüzgâr dilerler, Allah’tan bir uygun yel isterler.

همچنین در درد دندانها ز باد ** دفع می‌خواهی بسوز و اعتقاد

Diş ağrısı da yelden olursa yana yakıla tamam bir itikatla Allah’tan o yelin yatışmasını dilersin.

از خدا لابه‌کنان آن جندیان ** که بده باد ظفر ای کامران 150

Askerler de yalvarıp yakarırlar, Allah’tan, “Ey muradımızı veren Rabbim, sen bize bir zafer rüzgârı ver” diye dua ederler.

رقعه‌ی تعویذ می‌خواهند نیز ** در شکنجه‌ی طلق زن از هر عزیز

Doğum gecikince, gebenin yakınları, her azizden muska isterler.

پس همه دانسته‌اند آن را یقین ** که فرستد باد رب‌العالمین

Hepsi de adamakıllı bilir ki rüzgârı, Âlemlerin Rabbi Allah göndermekte.

پس یقین در عقل هر داننده هست ** اینک با جنبنده جنباننده هست

Zaten her bilen kişi, aklen bilir ki hareket edenin bir hareket ettiricisi vardır.

گر تو او را می‌نبینی در نظر ** فهم کن آن را به اظهار اثر

Sen onu gözünle görmüyorsan eserleri görünüyor ya... Onlara bak da anla!

تن به جان جنبد نمی‌بینی تو جان ** لیک از جنبیدن تن جان بدان 155

Beden de canla hareket eder: fakat canı görmezsin. Görmezsin ama tenin hareketine bak da canı anla!

گفت او گر ابلهم من در ادب ** زیرکم اندر وفا و در طلب

Âşık, “Edebe riayet bakımından aptal bile olsam vefada, istekte akıllıyım, anlayışlıyım” dedi.

گفت ادب این بود خود که دیده شد ** آن دگر را خود همی‌دانی تو لد

Sevgili dedi ki: “Eğer şu görünen hareket, edebe riayetse artık ötesini sen daha iyi bilirsin!

قصه‌ی آن صوفی کی زن خود را بیگانه‌ای بگرفت

Karısını bir yabancıyla yakalayan sofi

صوفیی آمد به سوی خانه روز ** خانه یک در بود و زن با کفش‌دوز

Sofinin biri, bir gün eve geldi... Evin bir kapısı vardı, karısı da bir kunduracıyla içerdeydi.

جفت گشته با رهی خویش زن ** اندر آن یک حجره از وسواس تن

Kadın, nefsinin hilelerine uymuş, kunduracıya kul köle kesilmiş, odada adamla buluşmuştu.

چون بزد صوفی به جد در چاشتگاه ** هر دو درماندند نه حیلت نه راه 160

Sofi, kuşluk çağı kapıyı sıkıca döver dövmez ikisi de şaşırdılar... ne bir hileye başvurmaya imkân vardı, ne kaçıp kurtulacak bir yol!

هیچ معهودش نبد کو آن زمان ** سوی خانه باز گردد از دکان

Sofinin, o zamanda dükkânı bırakıp eve gelmesi hiç âdeti değildi.

قاصدا آن روز بی‌وقت آن مروع ** از خیالی کرد تا خانه رجوع

Karısından bir şeyler sezinlenmiş, şüpheye düşmüş, bu yüzden o gün mahsus vakitsiz gelmişti.

اعتماد زن بر آن کو هیچ بار ** این زمان فا خانه نامد او ز کار

Kadınınsa onun, hiçbir defa işini bırakıp o zamanda eve gelmeyeceğine itimadı vardı.

آن قیاسش راست نامد از قضا ** گرچه ستارست هم بدهد سزا

Fakat nasılsa bu fikri doğru çıkmadı... Allah suçları örter... Örter ama cezasını da verir!