من عدوم چاره نبود کز منی ** کژ روم با تو نمایم دشمنی

حارسی از گرگ جستن شرط نیست ** جستن از غیر محل ناجستنیست

من ترا بی‌هیچ شکی دشمنم ** من ترا کی ره نمایم ره زنم 1975

هر که باشد همنشین دوستان ** هست در گلخن میان بوستان

هر که با دشمن نشیند در زمن ** هست او در بوستان در گولخن

دوست را مازار از ما و منت ** تا نگردد دوست خصم و دشمنت

خیر کن با خلق بهر ایزدت ** یا برای راحت جان خودت

تا هماره دوست بینی در نظر ** در دلت ناید ز کین ناخوش صور 1980

چونک کردی دشمنی پرهیز کن ** مشورت با یار مهرانگیز کن

گفت می‌دانم ترا ای بوالحسن ** که توی دیرینه دشمن‌دار من

لیک مرد عاقلی و معنوی ** عقل تو نگذاردت که کژ روی

طبع خواهد تا کشد از خصم کین ** عقل بر نفس است بند آهنین

آید و منعش کند وا داردش ** عقل چون شحنه‌ست در نیک و بدش 1985

عقل ایمانی چو شحنه‌ی عادلست ** پاسبان و حاکم شهر دلست

هم‌چو گربه باشد او بیدارهوش ** دزد در سوراخ ماند هم‌چو موش

در هر آنجا که برآرد موش دست ** نیست گربه یا که نقش گربه است

گربه‌ی چه شیر شیرافکن بود ** عقل ایمانی که اندر تن بود

غره‌ی او حاکم درندگان ** نعره‌ی او مانع چرندگان 1990

شهر پر دزدست و پر جامه‌کنی ** خواه شحنه باش گو و خواه نی

امیر کردن رسول علیه‌السلام جوان هذیلی را بر سریه‌ای کی در آن پیران و جنگ آزمودگان بودند

یک سریه می‌فرستادش رسول ** به هر جنگ کافر و دفع فضول

یک جوانی را گزید او از هذیل ** میر لشکر کردش و سالار خیل

اصل لشکر بی‌گمان سرور بود ** قوم بی‌سرور تن بی‌سر بود

این همه که مرده و پژمرده‌ای ** زان بود که ترک سرور کرده‌ای 1995

از کسل وز بخل وز ما و منی ** می‌کشی سر خویش را سر می‌کنی

هم‌چو استوری که بگریزد ز بار ** او سر خود گیرد اندر کوهسار

صاحبش در پی دوان کای خیره سر ** هر طرف گرگیست اندر قصد خر

گر ز چشمم این زمان غایب شوی ** پیشت آید هر طرف گرگ قوی

استخوانت را بخاید چون شکر ** که نبینی زندگانی را دگر 2000

آن مگیر آخر بمانی از علف ** آتش از بی‌هیزمی گردد تلف

هین بمگریز از تصرف کردنم ** وز گرانی بار که جانت منم

تو ستوری هم که نفست غالبست ** حکم غالب را بود ای خودپرست

خر نخواندت اسپ خواندت ذوالجلال ** اسپ تازی را عرب گوید تعال

میر آخر بود حق را مصطفی ** بهر استوران نفس پر جفا 2005

قل تعالوا گفت از جذب کرم ** تا ریاضتتان دهم من رایضم

نفسها را تا مروض کرده‌ام ** زین ستوران بس لگدها خورده‌ام

هر کجا باشد ریاضت‌باره‌ای ** از لگدهااش نباشد چاره‌ای

لاجرم اغلب بلا بر انبیاست ** که ریاضت دادن خامان بلاست

سکسکانید از دمم یرغا روید ** تا یواش و مرکب سلطان شوید 2010

قل تعالوا قل تعالو گفت رب ** ای ستوران رمیده از ادب

گر نیایند ای نبی غمگین مشو ** زان دو بی‌تمکین تو پر از کین مشو

گوش بعضی زین تعالواها کرست ** هر ستوری را صطبلی دیگرست

منهزم گردند بعضی زین ندا ** هست هر اسپی طویله‌ی او جدا

منقبض گردند بعضی زین قصص ** زانک هر مرغی جدا دارد قفص 2015

خود ملایک نیز ناهمتا بدند ** زین سبب بر آسمان صف صف شدند

کودکان گرچه به یک مکتب درند ** در سبق هر یک ز یک بالاترند

مشرقی و مغربی را حسهاست ** منصب دیدار حس چشم‌راست

صد هزاران گوشها گر صف زنند ** جمله محتاجان چشم روشن‌اند

باز صف گوشها را منصبی ** در سماع جان و اخبار و نبی 2020

صد هزاران چشم را آن راه نیست ** هیچ چشمی از سماع آگاه نیست

هم‌چنین هر حس یک یک می‌شمر ** هر یکی معزول از آن کار دگر