قل تعالوا قل تعالوا ای غلام ** هین که ان الله یدعوا للسلام

خواجه باز آ از منی و از سری ** سروری جو کم طلب کن سروری

اعتراض کردن معترضی بر رسول علیه‌السلام بر امیر کردن آن هذیلی

چون پیمبر سروری کرد از هذیل ** از برای لشکر منصور خیل 2030

بوالفضولی از حسد طاقت نداشت ** اعتراض و لانسلم بر فراشت

خلق را بنگر که چون ظلمانی‌اند ** در متاع فانیی چون فانی‌اند

از تکبر جمله اندر تفرقه ** مرده از جان زنده‌اند از مخرقه

این عجب که جان به زندان اندرست ** وانگهی مفتاح زندانش به دست

پای تا سر غرق سرگین آن جوان ** می‌زند بر دامنش جوی روان 2035

دایما پهلو به پهلو بی‌قرار ** پهلوی آرامگاه و پشت‌دار

نور پنهانست و جست و جو گواه ** کز گزافه دل نمی‌جوید پناه

گر نبودی حبس دنیا را مناص ** نه بدی وحشت نه دل جستی خلاص

وحشتت هم‌چون موکل می‌کشد ** که بجو ای ضال منهاج رشد

هست منهاج و نهان در مکمنست ** یافتش رهن گزافه جستنست 2040

تفرقه‌جویان جمع اندر کمین ** تو درین طالب رخ مطلوب بین

مردگان باغ برجسته ز بن ** کان دهنده‌ی زندگی را فهم کن

چشم این زندانیان هر دم به در ** کی بدی گر نیستی کس مژده‌ور

صد هزار آلودگان آب‌جو ** کی بدندی گر نبودی آب جو

بر زمین پهلوت را آرام نیست ** دان که در خانه لحاف و بستریست 2045

بی‌مقرگاهی نباشد بی‌قرار ** بی‌خمار اشکن نباشد این خمار

گفت نه نه یا رسول الله مکن ** سرور لشکر مگر شیخ کهن

یا رسول الله جوان ار شیرزاد ** غیر مرد پیر سر لشکر مباد

هم تو گفتستی و گفت تو گوا ** پیر باید پیر باید پیشوا

یا رسول‌الله درین لشکر نگر ** هست چندین پیر و از وی پیشتر 2050

زین درخت آن برگ زردش را مبین ** سیبهای پخته‌ی او را بچین

برگهای زرد او خود کی تهیست ** این نشان پختگی و کاملیست

برگ زرد ریش و آن موی سپید ** بهر عقل پخته می‌آرد نوید

برگهای نو رسیده‌ی سبزفام ** شد نشان آنک آن میوه‌ست خام

برگ بی‌برگی نشان عارفیست ** زردی زر سرخ رویی صارفیست 2055

آنک او گل عارضست ار نو خطست ** او به مکتب گاه مخبر نوخطست

حرفهای خط او کژمژ بود ** مزمن عقلست اگر تن می‌دود

پای پیر از سرعت ار چه باز ماند ** یافت عقل او دو پر بر اوج راند

گر مثل خواهی به جعفر در نگر ** داد حق بر جای دست و پاش پر

بگذر از زر کین سخت شد محتجب ** هم‌چو سیماب این دلم شد مضطرب 2060

ز اندرونم صدخموش خوش‌نفس ** دست بر لب می‌زند یعنی که بس

خامشی بحرست و گفتن هم‌چو جو ** بحر می‌جوید ترا جو را مجو

از اشارتهای دریا سر متاب ** ختم کن والله اعلم بالصواب

هم‌چنین پیوسته کرد آن بی‌ادب ** پیش پیغامبر سخن زان سرد لب

دست می‌دادش سخن او بی‌خبر ** که خبر هرزه بود پیش نظر 2065

این خبرها از نظر خود نایبست ** بهر حاضر نیست بهر غایبست

هر که او اندر نظر موصول شد ** این خبرها پیش او معزول شد

چونک با معشوق گشتی همنشین ** دفع کن دلالگان را بعد ازین

هر که از طفلی گذشت و مرد شد ** نامه و دلاله بر وی سرد شد

نامه خواند از پی تعلیم را ** حرف گوید از پی تفهیم را 2070

پیش بینایان خبر گفتن خطاست ** کان دلیل غفلت و نقصان ماست

پیش بینا شد خموشی نفع تو ** بهر این آمد خطاب انصتوا

گر بفرماید بگو بر گوی خوش ** لیک اندک گو دراز اندر مکش

ور بفرماید که اندر کش دراز ** هم‌چنان شرمین بگو با امر ساز

همچنین که من درین زیبا فسون ** با ضیاء الحق حسام‌الدین کنون 2075

چونک کوته می‌کنم من از رشد ** او به صد نوعم بگفتن می‌کشد

ای حسام‌الدین ضیاء ذوالجلال ** چونک می‌بینی چه می‌جویی مقال