یا کلام حکمت و سر نهان ** اندر آید زغبه در گوش و دهان

یا کلام حکمت و سر نهان ** اندر آید زغبه در گوش و دهان 3460

اندر آید لیک چون افسانه‌ها ** پوست بنماید نه مغز دانه‌ها

در سر و رو در کشیده چادری ** رو نهان کرده ز چشمت دلبری

شاه‌نامه یا کلیله پیش تو ** هم‌چنان باشد که قرآن از عتو

فرق آنگه باشد از حق و مجاز ** که کند کحل عنایت چشم باز

ورنه پشک و مشک پیش اخشمی ** هر دو یکسانست چون نبود شمی 3465

خویشتن مشغول کردن از ملال ** باشدش قصد از کلام ذوالجلال

کاتش وسواس را و غصه را ** زان سخن بنشاند و سازد دوا

بهر این مقدار آتش شاندن ** آب پاک و بول یکسان شدن به فن

آتش وسواس را این بول و آب ** هر دو بنشانند هم‌چون وقت خواب

لیک گر واقف شوی زین آب پاک ** که کلام ایزدست و روحناک 3470

نیست گردد وسوسه کلی ز جان ** دل بیابد ره به سوی گلستان

زانک در باغی و در جویی پرد ** هر که از سر صحف بویی برد

یا تو پنداری که روی اولیا ** آنچنان که هست می‌بینیم ما

در تعجب مانده پیغامبر از آن ** چون نمی‌بینند رویم مومنان

چون نمی‌بینند نور روم خلق ** که سبق بردست بر خورشید شرق 3475

ور همی‌بینند این حیرت چراست ** تا که وحی آمد که آن رو در خفاست

سوی تو ماهست و سوی خلق ابر ** تا نبیند رایگان روی تو گبر

سوی تو دانه‌ست و سوی خلق دام ** تا ننوشد زین شراب خاص عام

گفت یزدان که تراهم ینظرون ** نقش حمامند هم لا یبصرون

می‌نماید صورت ای صورت‌پرست ** که آن دو چشم مرده‌ی او ناظرست 3480

پیش چشم نقش می‌آری ادب ** کو چرا پاسم نمی‌دارد عجب

از چه پس بی‌پاسخست این نقش نیک ** که نمی‌گوید سلامم را علیک

می‌نجنباند سر و سبلت ز جود ** پاس آنک کردمش من صد سجود

حق اگر چه سر نجنباند برون ** پاس آن ذوقی دهد در اندرون

که دو صد جنبیدن سر ارزد آن ** سر چنین جنباند آخر عقل و جان 3485

عقل را خدمت کنی در اجتهاد ** پاس عقل آنست که افزاید رشاد

حق نجنباند به ظاهر سر ترا ** لیک سازد بر سران سرور ترا

مر ترا چیزی دهد یزدان نهان ** که سجود تو کنند اهل جهان

آنچنان که داد سنگی را هنر ** تا عزیز خلق شد یعنی که زر

قطره‌ی آبی بیابد لطف حق ** گوهری گردد برد از زر سبق 3490

جسم خاکست و چو حق تابیش داد ** در جهان‌گیری چو مه شد اوستاد

هین طلسمست این و نقش مرده است ** احمقان را چشمش از ره برده است

می‌نماید او که چشمی می‌زند ** ابلهان سازیده‌اند او را سند

در خواستن قبطی دعای خیر و هدایت از سبطی و دعا کردن سبطی قبطی را به خیر و مستجاب شدن از اکرم الاکرمین وارحم الراحمین

گفت قبطی تو دعایی کن که من ** از سیاهی دل ندارم آن دهن

که بود که قفل این دل وا شود ** زشت را در بزم خوبان جا شود 3495

مسخی از تو صاحب خوبی شود ** یا بلیسی باز کروبی شود

یا بفر دست مریم بوی مشک ** یابد و تری و میوه شاخ خشک

سبطی آن دم در سجود افتاد و گفت ** کای خدای عالم جهر و نهفت

جز تو پیش کی بر آرد بنده دست ** هم دعا و هم اجابت از توست

هم ز اول تو دهی میل دعا ** تو دهی آخر دعاها را جزا 3500

اول و آخر توی ما در میان ** هیچ هیچی که نیاید در بیان

این چنین می‌گفت تا افتاد طشت ** از سر بام و دلش بیهوش گشت

باز آمد او به هوش اندر دعا ** لیس للانسان الا ما سعی

در دعا بود او که ناگه نعره‌ای ** از دل قبطی بجست و غره‌ای

که هلا بشتاب و ایمان عرضه کن ** تا ببرم زود زنار کهن 3505

آتشی در جان من انداختند ** مر بلیسی را به جان بنواختند

دوستی تو و از تو ناشکفت ** حمدلله عاقبت دستم گرفت

کیمیایی بود صحبتهای تو ** کم مباد از خانه‌ی دل پای تو

تو یکی شاخی بدی از نخل خلد ** چون گرفتم او مرا تا خلد برد