English    Türkçe    فارسی   

5
352-401

  • ما نه مرغان هوا نه خانگی  ** دانه‌ی ما دانه‌ی بی‌دانگی 
  • زان فراخ آمد چنین روزی ما  ** که دریدن شد قبادوزی ما 
  • سبب آنک فرجی را نام فرجی نهادند از اول 
  • صوفیی بدرید جبه در حرج  ** پیشش آمد بعد به دریدن فرج 
  • کرد نام آن دریده فرجی  ** این لقب شد فاش زان مرد نجی  355
  • این لقب شد فاش و صافش شیخ برد  ** ماند اندر طبع خلقان حرف درد 
  • هم‌چنین هر نام صافی داشتست  ** اسم را چون دردیی بگذاشتست 
  • هر که گل خوارست دردی را گرفت  ** رفت صوفی سوی صافی ناشکفت 
  • گفت لابد درد را صافی بود  ** زین دلالت دل به صفوت می‌رود 
  • درد عسر افتاد و صافش یسر او  ** صاف چون خرما و دردی بسر او  360
  • یسر با عسرست هین آیس مباش  ** راه داری زین ممات اندر معاش 
  • روح خواهی جبه بشکاف ای پسر  ** تا از آن صفوت برآری زود سر 
  • هست صوفی آنک شد صفوت‌طلب  ** نه از لباس صوف و خیاطی و دب 
  • صوفیی گشته به پیش این لام  ** الخیاطه واللواطه والسلام 
  • بر خیال آن صفا و نام نیک  ** رنگ پوشیدن نکو باشد ولیک  365
  • بر خیالش گر روی تا اصل او  ** نی چو عباد خیال تو به تو 
  • دور باش غیرتت آمد خیال  ** گرد بر گرد سراپرده‌ی جمال 
  • بسته هر جوینده را که راه نیست  ** هر خیالش پیش می‌آید بیست 
  • جز مگر آن تیزکوش تیزهوش  ** کش بود از جیش نصرتهاش جوش 
  • نجهد از تخییلها نی شه شود  ** تیر شه بنماید آنگه ره شود  370
  • این دل سرگشته را تدبیر بخش  ** وین کمانهای دوتو را تیر بخش 
  • جرعه‌ای بر ریختی زان خفیه جام  ** بر زمین خاک من کاس الکرام 
  • هست بر زلف و رخ از جرعه‌ش نشان  ** خاک را شاهان همی‌لیسند از آن 
  • جرعه حسنست اندر خاک گش  ** که به صد دل روز و شب می‌بوسیش 
  • جرعه خاک آمیز چون مجنون کند  ** مر ترا تا صاف او خود چون کند  375
  • هر کسی پیش کلوخی جامه‌چاک  ** که آن کلوخ از حسن آمد جرعه‌ناک 
  • جرعه‌ای بر ماه و خورشید و حمل  ** جرعه‌ای بر عرش و کرسی و زحل 
  • جرعه گوییش ای عجب یا کیمیا  ** که ز اسیبش بود چندین بها 
  • جد طلب آسیب او ای ذوفنون  ** لا یمس ذاک الا المطهرون 
  • جرعه‌ای بر زر و بر لعل و درر  ** جرعه‌ای بر خمر و بر نقل و ثمر  380
  • جرعه‌ای بر روی خوبان لطاف  ** تا چگونه باشد آن راواق صاف 
  • چون همی مالی زبان را اندرین  ** چون شوی چون بینی آن را بی ز طین 
  • چونک وقت مرگ آن جرعه‌ی صفا  ** زین کلوخ تن به مردن شد جدا 
  • آنچ می‌ماند کنی دفنش تو زود  ** این چنین زشتی بدان چون گشته بود 
  • جان چو بی این جیفه بنماید جمال  ** من نتانم گفت لطف آن وصال  385
  • مه چو بی‌این ابر بنماید ضیا  ** شرح نتوان کرد زان کار و کیا 
  • حبذا آن مطبخ پر نوش و قند  ** کین سلاطین کاسه‌لیسان ویند 
  • حبذا آن خرمن صحرای دین  ** که بود هر خرمن آن را دانه‌چین 
  • حبذا دریای عمر بی‌غمی  ** که بود زو هفت دریا شب‌نمی 
  • جرعه‌ای چون ریخت ساقی الست  ** بر سر این شوره خاک زیردست  390
  • جوش کرد آن خاک و ما زان جوششیم  ** جرعه‌ی دیگر که بس بی‌کوششیم 
  • گر روا بد ناله کردم از عدم  ** ور نبود این گفتنی نک تن زدم 
  • این بیان بط حرص منثنیست  ** از خلیل آموز که آن بط کشتنیست 
  • هست در بط غیر این بس خیر و شر  ** ترسم از فوت سخنهای دگر 
  • صفت طاوس و طبع او و سبب کشتن ابراهیم علیه‌السلام او را 
  • آمدیم اکنون به طاوس دورنگ  ** کو کند جلوه برای نام و ننگ  395
  • همت او صید خلق از خیر و شر  ** وز نتیجه و فایده‌ی آن بی‌خبر 
  • بی‌خبر چون دام می‌گیرد شکار  ** دام را چه علم از مقصود کار 
  • دام را چه ضر و چه نفع از گرفت  ** زین گرفت بیهده‌ش دارم شگفت 
  • ای برادر دوستان افراشتی  ** با دو صد دلداری و بگذاشتی 
  • کارت این بودست از وقت ولاد  ** صید مردم کردن از دام وداد  400
  • زان شکار و انبهی و باد و بود  ** دست در کن هیچ یابی تار و پود