عقل لرزان از اجل وان عشق شوخ ** سنگ کی ترسد ز باران چون کلوخ

از صحاف مثنوی این پنجمست ** بر بروج چرخ جان چون انجمست

ره نیابد از ستاره هر حواس ** جز که کشتیبان استاره‌شناس

جز نظاره نیست قسم دیگران ** از سعودش غافلند و از قران

آشنایی گیر شبها تا به روز ** با چنین استارهای دیوسوز 4230

هر یکی در دفع دیو بدگمان ** هست نفط‌انداز قلعه‌ی آسمان

اختر ار با دیو هم‌چون عقربست ** مشتری را او ولی الاقربست

قوس اگر از تیر دوزد دیو را ** دلو پر آبست زرع و میو را

حوت اگرچه کشتی غی بشکند ** دوست را چون ثور کشتی می‌کند

شمس اگر شب را بدرد چون اسد ** لعل را زو خلعت اطلس رسد 4235

هر وجودی کز عدم بنمود سر ** بر یکی زهرست و بر دیگر شکر

دوست شو وز خوی ناخوش شو بری ** تا ز خمره‌ی زهر هم شکر خوری

زان نشد فاروق را زهری گزند ** که بد آن تریاق فاروقیش قند