پس چو تن باشد جهاد و اعتقاد ** جان این کشتن نباتست و حصاد

امر معروف او و هم معروف اوست ** کاشف اسرار و هم مکشوف اوست

شاه امروزینه و فردای ماست ** پوست بنده‌ی مغز نغزش دایماست

چون انا الحق گفت شیخ و پیش برد ** پس گلوی جمله کوران را فشرد 2095

چون انای بنده لا شد از وجود ** پس چه ماند تو بیندیش ای جحود

گر ترا چشمیست بگشا در نگر ** بعد لا آخر چه می‌ماند دگر

ای بریده آن لب و حلق و دهان ** که کند تف سوی مه یا آسمان

تف برویش باز گردد بی شکی ** تف سوی گردون نیابد مسلکی

تا قیامت تف برو بارد ز رب ** هم‌چو تبت بر روان بولهب 2100

طبل و رایت هست ملک شهریار ** سگ کسی که خواند او را طبل‌خوار

آسمانها بنده‌ی ماه وی‌اند ** شرق و مغرب جمله نانخواه وی‌اند

زانک لولاکست بر توقیع او ** جمله در انعام و در توزیع او

گر نبودی او نیابیدی فلک ** گردش و نور و مکانی ملک

گر نبودی او نیابیدی به حار ** هیبت و ماهی و در شاهوار 2105

گر نبودی او نیابیدی زمین ** در درونه گنج و بیرون یاسمین

رزقها هم رزق‌خواران وی‌اند ** میوه‌ها لب‌خشک باران وی‌اند

هین که معکوس است در امر این گره ** صدقه‌بخش خویش را صدقه بده

از فقیرستت همه زر و حریر ** هین غنی راده زکاتی ای فقیر

چون تو ننگی جفت آن مقبول‌روح ** چون عیال کافر اندر عقد نوح 2110

گر نبودی نسبت تو زین سرا ** پاره‌پاره کردمی این دم ترا

دادمی آن نوح را از تو خلاص ** تا مشرف گشتمی من در قصاص

لیک با خانه‌ی شهنشاه زمن ** این چنین گستاخیی ناید ز من

رو دعا کن که سگ این موطنی ** ورنه اکنون کردمی من کردنی

واگشتن مرید از وثاق شیخ و پرسیدن از مردم و نشان دادن ایشان کی شیخ به فلان بیشه رفته است

بعد از آن پرسان شد او از هر کسی ** شیخ را می‌جست از هر سو بسی 2115

پس کسی گفتش که آن قطب دیار ** رفت تا هیزم کشد از کوهسار

آن مرید ذوالفقاراندیش تفت ** در هوای شیخ سوی بیشه رفت

دیو می‌آورد پیش هوش مرد ** وسوسه تا خفیه گردد مه ز گرد

کین چنین زن را چرا این شیخ دین ** دارد اندر خانه یار و همنشین

ضد را با ضد ایناس از کجا ** با امام‌الناس نسناس از کجا 2120

باز او لاحول می‌کرد آتشین ** که اعتراض من برو کفرست و کین

من کی باشم با تصرفهای حق ** که بر آرد نفس من اشکال و دق

باز نفسش حمله می‌آورد زود ** زین تعرف در دلش چون کاه دود

که چه نسبت دیو را با جبرئیل ** که بود با او به صحبت هم مقیل

چون تواند ساخت با آزر خلیل ** چون تواند ساخت با ره‌زن دلیل 2125

یافتن مرید مراد را و ملاقات او با شیخ نزدیک آن بیشه

اندرین بود او که شیخ نامدار ** زود پیش افتاد بر شیری سوار

شیر غران هیزمش را می‌کشید ** بر سر هیزم نشسته آن سعید

تازیانه‌ش مار نر بود از شرف ** مار را بگرفته چون خرزن به کف

تو یقین می‌دان که هر شیخی که هست ** هم سواری می‌کند بر شیر مست

گرچه آن محسوس و این محسوس نیست ** لیک آن بر چشم جان ملبوس نیست 2130

صد هزاران شیر زیر را نشان ** پیش دیده‌ی غیب‌دان هیزم‌کشان

لیک یک یک را خدا محسوس کرد ** تا که بیند نیز او که نیست مرد

دیدش از دور و بخندید آن خدیو ** گفت آن را مشنو ای مفتون دیو

از ضمیر او بدانست آن جلیل ** هم ز نور دل بلی نعم الدلیل

خواند بر وی یک به یک آن ذوفنون ** آنچ در ره رفت بر وی تا کنون 2135

بعد از آن در مشکل انکار زن ** بر گشاد آن خوش‌سراینده دهن

کان تحمل از هوای نفس نیست ** آن خیال نفس تست آنجا مه‌ایست

گرنه صبرم می‌کشیدی بار زن ** کی کشیدی شیر نر بیگار من

اشتران بختییم اندر سبق ** مست و بی‌خود زیر محملهای حق

من نیم در امر و فرمان نیم‌خام ** تا بیندیشم من از تشنیع عام 2140

عام ما و خاص ما فرمان اوست ** جان ما بر رو دوان جویان اوست