بعد از آن دیدم که که سه شاخ شد ** چونک نور حق درو نفاخ شد

وصف هیبت چون تجلی زد برو ** می‌سکست از هم همی‌شد سو به سو

آن یکی شاخ که آمد سوی یم ** گشت شیرین آب تلخ هم‌چو سم 2435

آن یکی شاخش فرو شد در زمین ** چشمه‌ی دارو برون آمد معین

که شفای جمله رنجوران شد آب ** از همایونی وحی مستطاب

آن یکی شاخ دگر پرید زود ** تا جوار کعبه که عرفات بود

باز از آن صعقه چو با خود آمدم ** طور بر جا بد نه افزون و نه کم

لیک زیر پای موسی هم‌چو یخ ** می‌گدازید او نماندش شاخ و شخ 2440

با زمین هموار شد که از نهیب ** گشت بالایش از آن هیبت نشیب

باز با خود آمدم زان انتشار ** باز دیدم طور و موسی برقرار

وآن بیابان سر به سر در ذیل کوه ** پر خلایق شکل موسی در وجوه

چون عصا و خرقه‌ی او خرقه‌شان ** جمله سوی طور خوش دامن کشان

جمله کفها در دعا افراخته ** نغمه‌ی ارنی به هم در ساخته 2445

باز آن غشیان چو از من رفت زود ** صورت هر یک دگرگونم نمود

انبیا بودند ایشان اهل ود ** اتحاد انبیاام فهم شد

باز املاکی همی دیدم شگرف ** صورت ایشان بد از اجرام برف

حلقه‌ی دیگر ملایک مستعین ** صورت ایشان به جمله آتشین

زین نسق می‌گفت آن شخص جهود ** بس جهودی که آخرش محمود بود 2450

هیچ کافر را به خواری منگرید ** که مسلمان مردنش باشد امید

چه خبر داری ز ختم عمر او ** تا بگردانی ازو یک‌باره رو

بعد از ان ترسا در آمد در کلام ** که مسیحم رو نمود اندر منام

من شدم با او به چارم آسمان ** مرکز و مثوای خورشید جهان

خود عجب‌های قلاع آسمان ** نسبتش نبود به آیات جهان 2455

هر کسی دانند ای فخر البنین ** که فزون باشد فن چرخ از زمین

حکایت اشتر و گاو و قج که در راه بند گیاه یافتند هر یکی می‌گفت من خورم

اشتر و گاو و قجی در پیش راه ** یافتند اندر روش بندی گیاه

گفت قج بخش ار کنیم این را یقین ** هیچ کس از ما نگردد سیر ازین

لیک عمر هرکه باشد بیشتر ** این علف اوراست اولی گو بخور

که اکابر را مقدم داشتن ** آمدست از مصطفی اندر سنن 2460

گرچه پیران را درین دور لام ** در دو موضع پیش می‌دارند عام

یا در آن لوتی که آن سوزان بود ** یا بر آن پل کز خلل ویران بود

خدمت شیخی بزرگی قایدی ** عام نارد بی‌قرینه‌ی فاسدی

خیرشان اینست چه بود شرشان ** قبحشان را باز دان از فرشان

مثل

سوی جامع می‌شد آن یک شهریار ** خلق را می‌زد نقیب و چوبدار 2465

آن یکی را سر شکستی چوب‌زن ** و آن دگر را بر دریدی پیرهن

در میانه بی‌دلی ده چوب خورد ** بی‌گناهی که برو از راه برد

خون چکان رو کرد با شاه و بگفت ** ظلم ظاهر بین چه پرسی از نهفت

خیر تو این است جامع می‌روی ** تا چه باشد شر و وزرت ای غوی

یک سلامی نشنود پیر از خسی ** تا نپیچد عاقبت از وی بسی 2470

گرگ دریابد ولی را به بود ** زانک دریابد ولی را نفس بد

زانک گرگ ارچه که بس استمگریست ** لیکش آن فرهنگ و کید و مکر نیست

ورنه کی اندر فتادی او به دام ** مکر اندر آدمی باشد تمام

گفت قج با گاو و اشتر ای رفاق ** چون چنین افتاد ما را اتفاق

هر یکی تاریخ عمر ابدا کنید ** پیرتر اولیست باقی تن زنید 2475

گفت قج مرج من اندر آن عهود ** با قج قربان اسمعیل بود

گاو گفتا بوده‌ام من سال‌خورد ** جفت آن گاوی کش آدم جفت کرد

جفت آن گاوم که آدم جد خلق ** در زراعت بر زمین می‌کرد فلق

چون شنید از گاو و قج اشتر شگفت ** سر فرود آورد و آن را برگرفت

در هوا بر داشت آن بند قصیل ** اشتر بختی سبک بی‌قال و قیل 2480

که مرا خود حاجت تاریخ نیست ** کین چنین جسمی و عالی گردنیست

خود همه کس داند ای جان پدر ** که نباشم از شما من خردتر