O ağaç kurumaya başlar, çünkü oğulun vücudundan sulanıyor, gıdalanıyordu.
ای بسا کاریز پنهان هم‌چنین ** متصل با جانتان یا غافلین
Nice böyle gizli su yolları vardır ki ey gafiller, sizin canınıza ulanmıştır
ای کشیده ز آسمان و از زمین ** مایه‌ها تا گشته جسم تو سمین
Gökten, yerden nice sular çektin de vücudun böyle semirdi.
عاریه‌ست این کم همی‌باید فشارد ** کانچ بگرفتی همی‌باید گزارد
Fakat bu iğretidir. Az, az sıkıştırmak gerek. Çünkü elde edilenin bırakılması lâzım.
جز نفخت کان ز وهاب آمدست ** روح را باش آن دگرها بیهدست
Yalnız Tanrı’nın “Âdem’e ruhumdan ruh üfürdüm” dediği varlık yok mu? O kalır işte. Sen de ruha bak, başkaları beyhudedir.
بیهده نسبت به جان می‌گویمش ** نی بنسبت با صنیع محکمش 3595
Fakat bu beyhude sözünü, cana, ruha nispetle söylüyorum, her şeyi sağlam bir surette yapan sanatkâra, Tanrı’ya nispetle değil ha!
بیان استمداد عارف از سرچشمه‌ی حیات ابدی و مستغنی شدن او از استمداد و اجتذاب از چشمه‌های آبهای بی‌وفا کی علامة ذالک التجافی عن دار الغرور کی آدمی چون بر مددهای آن چشمه‌ها اعتماد کند در طلب چشمه‌ی باقی دایم سست شود کاری ز درون جان تو می‌باید کز عاریه‌ها ترا دری نگشاید یک چشمه‌ی آب از درون خانه به زان جویی که آن ز بیرون آید
Ârif, ebedî hayat kaynağından yardım diler vefasız suların çeşmelerinden bir şey dilemez, onlara yüz tutmaz ve aldırış bile etmez. Bunun nişanesi de “ Şu gurur , şu aldanma yurdu olan dünyadan çekinmektir.” Kim, bu fâni kaynaklara dayanır, güvenirse ebedî kaynağı adam akıllı ayıramaz. Canında bir iş gerek Yoksa bu iğreti şeylerden bir kapı açılmaz. Evin içindeki bir tek çeşme Dışardan gelen ırmaktan yeğdir
حبذا کاریز اصل چیزها ** فارغت آرد ازین کاریزها
Her şeyin aslı olan kaynak coşar da seni bu su yollarına muhtaç etmezse ne mutlu!
تو ز صد ینبوع شربت می‌کشی ** هرچه زان صد کم شود کاهد خوشی
Sen, yüzlerce kaynaktan su içmedesin. O yüz kaynaktan ne kadarı azalırsa sendeki hoşluk da o kadar azalır.
چون بجوشید از درون چشمه‌ی سنی ** ز استراق چشمه‌ها گردی غنی
Fakat içerden bir güzelim kaynak coştu mu seni başka kaynakları gözlemekten kurtarır.
قرةالعینت چو ز آب و گل بود ** راتبه‌ی این قره درد دل بود
Gözünün nuru, balçıktan oldu mu onun sana vereceği şey de ancak gönül derdinden ibarettir.
قلعه را چون آب آید از برون ** در زمان امن باشد بر فزون 3600
Kaleye dışardan su gelirse emniyet ve barış zamanında iyidir ama
چونک دشمن گرد آن حلقه کند ** تا که اندر خونشان غرقه کند
Düşman geldi de kaleyi çevirdi, kaledekiler kanlarına, battılar mı
آب بیرون را ببرند آن سپاه ** تا نباشد قلعه را زانها پناه
Düşman askeri, dışardan gelen suyu keser, kaledekilerin o suya güvenmemelerini temin eder.
آن زمان یک چاه شوری از درون ** به ز صد جیحون شیرین از برون
İşte o zaman kale içindeki bir acı kuyu dışarıdaki, yüz tatlı ırmaktan daha iyidir.
قاطع الاسباب و لشکرهای مرگ ** هم‌چو دی آید به قطع شاخ و برگ
Sebepleri kesen ecel ve ölüm askeri de kış gibi dalları, yaprakları kesmeye gelir.
در جهان نبود مددشان از بهار ** جز مگر در جان بهار روی یار 3605
O zaman ağaçlara bahar, yardım edemez. Ancak iç âlemindeki sevgilinin bahara benzeyen yüzü yardım eder.
زان لقب شد خاک را دار الغرور ** کو کشد پا را سپس یوم العبور
Onun için şu toprak yeryüzüne” Gurur, aldanış yurdu” denmiştir. Çünkü göçme çağına ulaştın mı senden ayağını çekiverir.
پیش از آن بر راست و بر چپ می‌دوید ** که بچینم درد تو چیزی نچید
Ondan önce senin sağında, solunda koşar, senin derdini ben alırım, senin yerine ben dertlenirim derdi. Bir şey almadı ya!
او بگفتی مر ترا وقت غمان ** دور از تو رنج و ده که در میان
Gam zamanlarında sana, senden gam ırak olsun, gamla aranda on dağ bulunsun derdi.
چون سپاه رنج آمد بست دم ** خود نمی‌گوید ترا من دیده‌ام
Fakat elem ordusu geldi de ağzını kapattı mı, seni görmüşlüğüm var bile demez.
حق پی شیطان بدین سان زد مثل ** که ترا در رزم آرد با حیل 3610
Tanrı, şeytan içinde bu çeşit bir örnek gösterdi. Hilelerle seni savaşa sokar.
که ترا یاری دهم من با توم ** در خطرها پیش تو من می‌دوم
Ben seninleyim, sana yardım eder, tehlikelerde senin önüne ben düşer, tehlikeye ben koşar, göğüs gererim.
اسپرت باشم گه تیر خدنگ ** مخلص تو باشم اندر وقت تنگ
Oklara siper olur, dara düştün mü seni kurtarırım.
جان فدای تو کنم در انتعاش ** رستمی شیری هلا مردانه باش
Senin sürçtüğün yerde ben canımı feda ederim. Sen bir Rüstem’sin, bir Aslansın. Yürü, ercesine karşı dur.
سوی کفرش آورد زین عشوه‌ها ** آن جوال خدعه و مکر و دها
Diyerek bu işvelerle seni küfür yoluna getirir, o hile, düzen çuvalına sokar.
چون قدم بنهاد در خندق فتاد ** او به قاهاقاه خنده لب گشاد 3615
Fakat ayağını attın da hendeğe düştün mü ağzını açar, kahkahayla gülmeye başlar.
هی بیا من طمعها دارم ز تو ** گویدش رو رو که بیزارم ز تو
Sen, aman yahu dersin, gel, ümidim sende. O hadi hadi der, git, ben senden bıkmışım zaten.
تو نترسیدی ز عدل کردگار ** من همی‌ترسم دو دست از من بدار
Tanrı’nın adaletinden korkmadın, bense korkarım. Ellerini çek benden!
گفت حق خود او جدا شد از بهی ** تو بدین تزویرها هم کی رهی
Tanrı da onda zaten iyilikten eser yoktur. Şimdi bu hileyle nasıl, nerede kurtulacaksın? dedi ya.
فاعل و مفعول در روز شمار ** روسیاهند و حریف سنگسار
Hesap gününde yapanın da yüzü karadır, yapılanında. İkisi de taşlanırlar.
ره‌زده و ره‌زن یقین در حکم و داد ** در چه بعدند و در بس المهاد 3620
Adalet bakımından yol kesen de uzaklık kuyusundadır, yol yitiren de ve o azap yurdu, ne kötü bir yatılacak yerdir.
گول را و غول را کو را فریفت ** از خلاص و فوز می‌باید شکیفت
Yolunu azıtan aptal da kurtuluştan ümidini kesmeli, yol azdıran da!
هم خر و خرگیر اینجا در گلند ** غافلند اینجا و آن‌جا آفلند
Burada eşek balçığa saplanmıştır, eşekçi de, burada da gaflettedirler, orada da çamura saplanır kalırlar.
جز کسانی را که وا گردند از آن ** در بهار فضل آیند از خزان
Ancak geri dönenler, ondan vazgeçenler ayrı. Onlar güz mevsiminden çıkar, Tanrı’nın lûtuf ve ihsan baharına ererler.
توبه آرند و خدا توبه‌پذیر ** امر او گیرند و او نعم الامیر
Tövbe ederler, Tanrı da tövbeyi kabul eder. Onun buyruğunu tutarlar ve o, ne güzel bir buyruk sahibidir.
چون بر آرند از پشیمانی حنین ** عرش لرزد از انین المذنبین 3625
Pişman oldular da inlemeye, başladılar mı suçluların iniltisinden arş bile titrer.
آن‌چنان لرزد که مادر بر ولد ** دستشان گیرد به بالا می‌کشد
Hem de ananın çocuğunun üstüne titreyişi gibi. Onların ellerini tutar, onları yücelere çeker.
کای خداتان وا خریده از غرور ** نک ریاض فضل و نک رب غفور
Tanrı der, sizi aldanmadan, ululanmadan kurtardı, işte ihsan bahçeleri, işte suçları örten, yargılayan Tanrı!
بعد ازینتان برگ و رزق جاودان ** از هوای حق بود نه از ناودان
Bundan böyle size ebedî ve tükenmez rızıkla azık Tanrı havasından gelir, damdan, oluktan değil.
چونک دریا بر وسایط رشک کرد ** تشنه چون ماهی به ترک مشک کرد
Deniz, bütün vasıtaları, gayretinden kaldırdı, bizzat kendisi lûtfa ihsana başladı mı artık susuz da balık gibi elindeki maşrapayı terk eder.
روان شدن شه‌زادگان در ممالک پدر بعد از وداع کردن ایشان شاه را و اعادت کردن شاه وقت وداع وصیت را الی آخره
Şehzadelerin babalariyle vedalaşarak ülkeyi gezmeye gitmeleri ve padişahın , onlara ayrılırken yine aynı tarzda vasiyette bulunması
عزم ره کردند آن هر سه پسر ** سوی املاک پدر رسم سفر 3630
O üç oğlan da babalarının ülkesinde seyahate çıkmayı kurdular.
در طواف شهرها و قلعه‌هاش ** از پی تدبیر دیوان و معاش
Divan ve geçim işlerini düzene koymak üzere babalarının şehirlerini kalelerini gezip dolaşacaklardı.
دست‌بوس شاه کردند و وداع ** پس بدیشان گفت آن شاه مطاع
Padişahın elini öpüp vedalaştılar. O emrine itaat edilir padişah onlara dedi ki: