گمرهی را منهج ایمان کند ** کژروی را محصد احسان کند

تا نباشد هیچ محسن بی‌وجا ** تا نباشد هیچ خاین بی‌رجا

اندرون زهر تریاق آن حفی ** کرد تا گویند ذواللطف الخفی

نیست مخفی در نماز آن مکرمت ** در گنه خلعت نهد آن مغفرت 4345

منکران را قصد اذلال ثقات ** ذل شده عز و ظهور معجزات

قصدشان ز انکار ذل دین بده ** عین ذل عز رسولان آمده

گر نه انکار آمدی از هر بدی ** معجزه و برهان چرا نازل شدی

خصم منکر تا نشد مصداق‌خواه ** کی کند قاضی تقاضای گواه

معجزه هم‌چون گواه آمد زکی ** بهر صدق مدعی در بی‌شکی 4350

طعن چون می‌آمد از هر ناشناخت ** معجزه می‌داد حق و می‌نواخت

مکر آن فرعون سیصد تو بده ** جمله ذل او و قمع او شده

ساحران آورده حاضر نیک و بد ** تا که جرح معجزه‌ی موسی کند

تا عصا را باطل و رسوا کند ** اعتبارش را ز دلها بر کند

عین آن مکر آیت موسی شود ** اعتبار آن عصا بالا رود 4355

لشکر آرد او پگه تا حول نیل ** تا زند بر موسی و قومش سبیل

آمنی امت موسی شود ** او به تحت‌الارض و هامون در رود

گر به مصر اندر بدی او نامدی ** وهم از سبطی کجا زایل شدی

آمد و در سبط افکند او گداز ** که بدانک امن در خوفست راز

آن بود لطف خفی کو را صمد ** نار بنماید خود آن نوری بود 4360

نیست مخفی مزد دادن در تقی ** ساحران را اجر بین بعد از خطا

نیست مخفی وصل اندر پرورش ** ساحران را وصل داد او در برش

نیست مخفی سیر با پای روا ** ساحران را سیر بین در قطع پا

عارفان زانند دایم آمنون ** که گذر کردند از دریای خون

امنشان از عین خوف آمد پدید ** لاجرم باشند هر دم در مزید 4365

امن دیدی گشته در خوفی خفی ** خوف بین هم در امیدی ای حفی

آن امیر از مکر بر عیسی تند ** عیسی اندر خانه رو پنهان کند

اندر آید تا شود او تاجدار ** خود ز شبه عیسی آید تاج‌دار

هی می‌آویزید من عیسی نیم ** من امیرم بر جهودان خوش‌پیم

زوترش بردار آویزید کو ** عیسی است از دست ما تخلیط‌جو 4370

چند لشکر می‌رود تا بر خورد ** برگ او فی گردد و بر سر خورد

چند بازرگان رود بر بوی سود ** عید پندارد بسوزد همچو عود

چند در عالم بود برعکس این ** زهر پندارد بود آن انگبین

بس سپه بنهاده دل بر مرگ خویش ** روشنیها و ظفر آید به پیش

ابرهه با پیل بهر ذل بیت ** آمده تا افکند حی را چو میت 4375

تا حریم کعبه را ویران کند ** جمله را زان جای سرگردان کند

تا همه زوار گرد او تنند ** کعبه‌ی او را همه قبله کنند

وز عرب کینه کشد اندر گزند ** که چرا در کعبه‌ام آتش زنند

عین سعیش عزت کعبه شده ** موجب اعزاز آن بیت آمده

مکیان را عز یکی بد صد شده ** تا قیامت عزشان ممتد شده 4380

او و کعبه‌ی او شده مخسوف‌تر ** از چیست این از عنایات قدر

از جهاز ابرهه هم‌چون دده ** آن فقیران عرب توانگر شده

او گمان برده که لشکر می‌کشید ** بهر اهل بیت او زر می‌کشید

اندرین فسخ عزایم وین همم ** در تماشا بود در ره هر قدم

خانه آمد گنج را او باز یافت ** کارش از لطف خدایی ساز یافت 4385

مکرر کردن برادران پند دادن بزرگین را و تاب ناآوردن او آن پند را و در رمیدن او ازیشان شیدا و بی‌خود رفتن و خود را در بارگاه پادشاه انداختن بی‌دستوری خواستن لیک از فرط عشق و محبت نه از گستاخی و لاابالی الی آخره

آن دو گفتندش که اندر جان ما ** هست پاسخ‌ها چو نجم اندر سما

گر نگوییم آن نیاید راست نرد ** ور بگوییم آن دلت آید به درد

هم‌چو چغزیم اندر آب از گفت الم ** وز خموشی اختناقست و سقم

گر نگوییم آتشی را نور نیست ** ور بگوییم آن سخن دستور نیست

در زمان برجست کای خویشان وداع ** انما الدنیا و ما فیها متاع 4390

پس برون جست او چو تیری از کمان ** که مجال گفت کم بود آن زمان