هم‌چو قاضی باشد او در ارتعاد ** کی برآید یک دمی از جانش شاد

آمدن نایب قاضی میان بازار و خریداری کردن صندوق را از جوحی الی آخره

نایب آمد گفت صندوقت به چند ** گفت نهصد بیشتر زر می‌دهند 4520

من نمی‌آیم فروتر از هزار ** گر خریداری گشا کیسه بیار

گفت شرمی دار ای کوته‌نمد ** قیمت صندوق خود پیدا بود

گفت بی‌ریت شری خود فاسدیست ** بیع ما زیر گلیم این راست نیست

بر گشایم گر نمی‌ارزد مخر ** تا نباشد بر تو حیفی ای پدر

گفت ای ستار بر مگشای راز ** سرببسته می‌خرم با من بساز 4525

ستر کن تا بر تو ستاری کنند ** تا نبینی آمنی بر کس مخند

بس درین صندوق چون تو مانده‌اند ** خوش را اندر بلا بنشانده‌اند

آنچ بر تو خواه آن باشد پسند ** بر دگر کس آن کن از رنج و گزند

زانک بر مرصاد حق واندر کمین ** می‌دهد پاداش پیش از یوم دین

آن عظیم العرش عرش او محیط ** تخت دادش بر همه جانها بسیط 4530

گوشه‌ی عرشش به تو پیوسته است ** هین مجنبان جز بدین و داد دست

تو مراقب باش بر احوال خویش ** نوش بین در داد و بعد از ظلم نیش

گفت آری اینچ کردم استم است ** لیک هم می‌دان که بادی اظلم است

گفت نایب یک به یک ما بادییم ** با سواد وجه اندر شادییم

هم‌چو زنگی کو بود شادان و خوش ** او نبیند غیر او بیند رخش 4535

ماجرا بسیار شد در من یزید ** داد صد دینار و آن از وی خرید

هر دمی صندوقیی ای بدپسند ** هاتفان و غیبیانت می‌خرند

در تفسیر این خبر کی مصطفی صلوات‌الله علیه فرمود من کنت مولاه فعلی مولاه تا منافقان طعنه زدند کی بس نبودش کی ما مطیعی و چاکری نمودیم او را چاکری کودکی خلم آلودمان هم می‌فرماید الی آخره

زین سبب پیغامبر با اجتهاد ** نام خود وان علی مولا نهاد

گفت هر کو را منم مولا و دوست ** ابن عم من علی مولای اوست

کیست مولا آنک آزادت کند ** بند رقیت ز پایت بر کند 4540

چون به آزادی نبوت هادیست ** مومنان را ز انبیا آزادیست

ای گروه مومنان شادی کنید ** هم‌چو سرو و سوسن آزادی کنید

لیک می‌گویید هر دم شکر آب ** بی‌زبان چون گلستان خوش‌خضاب

بی‌زبان گویند سرو و سبزه‌زار ** شکر آب و شکر عدل نوبهار

حله‌ها پوشیده و دامن‌کشان ** مست و رقاص و خوش و عنبرفشان 4545

جزو جزو آبستن از شاه بهار ** جسمشان چون درج پر در ثمار

مریمان بی شوی آبست از مسیح ** خامشان بی لاف و گفتاری فصیح

ماه ما بی‌نطق خوش بر تافتست ** هر زبان نطق از فر ما یافتست

نطق عیسی از فر مریم بود ** نطق آدم پرتو آن دم بود

تا زیادت گردد از شکر ای ثقات ** پس نبات دیگرست اندر نبات 4550

عکس آن اینجاست ذل من قنع ** اندرین طورست عز من طمع

در جوال نفس خود چندین مرو ** از خریداران خود غافل مشو

باز آمدن زن جوحی به محکمه‌ی قاضی سال دوم بر امید وظیفه‌ی پارسال و شناختن قاضی او را الی اتمامه

بعد سالی باز جوحی از محن ** رو به زن کرد و بگفت ای چست زن

آن وظیفه‌ی پار را تجدید کن ** پیش قاضی از گله‌ی من گو سخن

زن بر قاضی در آمد با زنان ** مر زنی را کرد آن زن ترجمان 4555

تا بنشناسد ز گفتن قاضیش ** یاد ناید از بلای ماضیش

هست فتنه غمره‌ی غماز زن ** لیک آن صدتو شود ز آواز زن

چون نمی‌توانست آوازی فراشت ** غمزه‌ی تنهای زن سودی نداشت

گفت قاضی رو تو خصمت را بیار ** تا دهم کار ترا با او قرار

جوحی آمد قاضیش نشناخت زود ** کو به وقت لقیه در صندوق بود 4560

زو شنیده بود آواز از برون ** در شری و بیع و در نقص و فزون

گفت نفقه‌ی زن چرا ندهی تمام ** گفت از جان شرع را هستم غلام

لیک اگر میرم ندارم من کفن ** مفلس این لعبم و شش پنج زن

زین سخن قاضی مگر بشناختش ** یاد آورد آن دغل وان باختش

گفت آن شش پنج با من باختی ** پار اندر شش درم انداختی 4565

نوبت من رفت امسال آن قمار ** با دگر کس باز دست از من بدار

از شش و از پنج عارف گشت فرد ** محترز گشتست زین شش پنج نرد

رست او از پنج حس و شش جهت ** از ورای آن همه کرد آگهت