- The proof of the sun is the sun (himself): if thou require the proof, do not avert thy face from him!
- آفتاب آمد دلیل آفتاب ** گر دلیلت باید از وی رو متاب
- If the shadow gives an indication of him, the sun (himself) gives spiritual light every moment.
- از وی ار سایه نشانی میدهد ** شمس هر دم نور جانی میدهد
- The shadow, like chat in the night-hours, brings sleep to thee; when the sun rises the moon is cloven asunder.
- سایه خواب آرد ترا همچون سمر ** چون بر آید شمس انشق القمر
- There is nothing in the world so wondrous strange as the Sun, the everlasting spiritual Sun which hath no yesterday.
- خود غریبی در جهان چون شمس نیست ** شمس جان باقیی کش امس نیست
- Although the external sun is unique, still it is possible to imagine one resembling it; 120
- شمس در خارج اگر چه هست فرد ** میتوان هم مثل او تصویر کرد
- But the Sun by which the aether was brought into existence hath no peer.
- شمس جان کاو خارج آمد از اثیر ** نبودش در ذهن و در خارج نظیر
- Where is room in the imagination for His essence, that the like of Him should come into the imagination?
- در تصور ذات او را گنج کو ** تا در آید در تصور مثل او
- When news arrived of the face of Shamsu’ddín (the Sun of the Religion), the sun of the fourth heaven drew in its head (hid itself for shame).
- چون حدیث روی شمس الدین رسید ** شمس چارم آسمان سر در کشید
- Since his name has come (to my lips), it behoves me to set forth some hint of his bounty.
- واجب آید چون که آمد نام او ** شرح کردن رمزی از انعام او
- At this moment my Soul has plucked my skirt: he has caught the perfume of Joseph's vest. 125
- این نفس جان دامنم بر تافته ست ** بوی پیراهان یوسف یافته ست
- (He said): “For the sake of our years of companionship, recount one of those sweet ecstasies,
- از برای حق صحبت سالها ** باز گو حالی از آن خوش حالها
- That earth and heaven may laugh (with joy), that intellect and spirit and eye may increase a hundredfold.”
- تا زمین و آسمان خندان شود ** عقل و روح و دیده صد چندان شود
- (I said): “Do not lay tasks on me, for I have passed away from myself (faná); my apprehensions are blunted and I know not how to praise.
- لا تکلفنی فإنی فی الفنا ** کلت أفهامی فلا أحصی ثنا
- Everything that is said by one who has not returned to consciousness, if he constrains himself or boastfully exaggerates, is unseemly.
- کل شیء قاله غیر المفیق ** إن تکلف أو تصلف لا یلیق
- How should I—not a vein of mine is sensible—describe that Friend who hath no peer? 130
- من چه گویم یک رگم هشیار نیست ** شرح آن یاری که او را یار نیست
- The description of this severance and this heart's blood do thou at present leave over till another time.”
- شرح این هجران و این خون جگر ** این زمان بگذار تا وقت دگر
- He said: “Feed me, for I am hungry, and make haste, for Time is a cutting sword.
- قال أطعمنی فإنی جائع ** و اعتجل فالوقت سیف قاطع
- The Súfí is the son of the (present) time, O comrade: it is not the rule of the Way to say ‘To-morrow.’
- صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق ** نیست فردا گفتن از شرط طریق
- Art not thou indeed a Súfí, then? That which is (in hand) is reduced to naught by postponing the payment.”
- تو مگر خود مرد صوفی نیستی ** هست را از نسیه خیزد نیستی
- I said to him: “It is better that the secret of the Friend should be disguised: do thou hearken (to it as implied) in the contents of the tale. 135
- گفتمش پوشیده خوشتر سر یار ** خود تو در ضمن حکایت گوش دار
- It is better that the lovers' secret should be told in the talk of others.”
- خوشتر آن باشد که سر دلبران ** گفته آید در حدیث دیگران
- He said: “Tell this openly and nakedly: talk of religion is better overt than covert.
- گفت مکشوف و برهنه گوی این ** آشکارا به که پنهان ذکر دین
- Lift the veil and speak nakedly, for I do not wear a shirt when I sleep with the Adored One.”
- پرده بردار و برهنه گو که من ** مینخسبم با صنم با پیرهن
- I said: “If He should become naked in (thy) vision, neither wilt thou remain nor thy bosom nor thy waist.
- گفتم ار عریان شود او در عیان ** نی تو مانی نی کنارت نی میان
- Ask thy wish, but ask with measure: a blade of straw will not support the mountain. 140
- آرزو میخواه لیک اندازه خواه ** بر نتابد کوه را یک برگ کاه